Cóż... temat trudny. Moją odpowiedzią będzie właściwie przeformułowanie pytania. Bo myślę sobie prywatnie, że dopóty istnieją granice, dopóki istnieje miłość. Człowiek sam sobie żadnych granic nie postawi. Bez namysłu zamorduje drugiego człowieka w imię nienawiści czy rządzy władzy, pieniędzy, a dziś nawet elektronicznego gażdżetu. Ale człowiek nigdy z premedytacją nie skrzywdzi kogoś, kogo kocha, wtedy, kiedy kocha naprawdę. Oczywiście nie mówię tu o agresji instrumentalnej, w kórej pozorne zabicie czy wyrządzenie krzywdy ma tak naprawdę służyć komuś. Gdybym wiedziała, że przed ogromnym cierpieniem ocalę kogoś, kogo kocham to pewnie sama pociągnęłabym za spust wiedząc, ze tym go ocalę. Ale chodzi tutaj o agresję wrogą, o nienawiść, o zło, o krzywdzenie. I właściwie, jeśli tak na to wszytsko spojrzeć, to można dojść do wniosku, że miłość jest granicą, bo w nienawiści żadnych granic nie ma. W moim rozumowaniu to są pojęcia umieszczone na dwóch zupełnie różnych biegunach jednej osi. Kiedy miłość jest granicą, w imię miłości jesteśmy skłonni powstrzymać się dosłownie od wszystkiego, tak w nienawiści nie powstrzyma nas nic, bo nienawiść sama w sobie prowadzi do destrukcji i autodestrukcji. Pozdrawiam.

Cóż... temat trudny. Moją odpowiedzią będzie właściwie przeformułowanie pytania. Bo myślę sobie prywatnie, że dopóty istnieją granice, dopóki istnieje miłość. Człowiek sam sobie żadnych granic nie postawi. Bez namysłu zamorduje drugiego człowieka w imię nienawiści czy rządzy władzy, pieniędzy, a dziś nawet elektronicznego gażdżetu. Ale człowiek nigdy z premedytacją nie...

Myślę, że w miłości jak i w nienawiści nie ma granic, to ludzie je tworzą i narzucają innym.
Jeśli ktoś kocha bezgranicznie to zrobi wszystko dla drugiego człowieka i dla niego nie ma zasad czy norm narzuconych przez społeczeństwo. Poświeci to co ma i o wiele więcej dla swojej miłości.
Zaś jeśli chodzi o nienawiść to dla jednego człowieka będzie to czysta pogarda i zawiść; i to będzie dla niego szczyt tej wrogości, a dla drugiego to może być żądza zemsty i agresja. Każdy wyznacza sobie sam granice... Zupełnie niepotrzebnie.

Myślę, że w miłości jak i w nienawiści nie ma granic, to ludzie je tworzą i narzucają innym.
Jeśli ktoś kocha bezgranicznie to zrobi wszystko dla drugiego człowieka i dla niego nie ma zasad czy norm narzuconych przez społeczeństwo. Poświeci to co ma i o wiele więcej dla swojej miłości.
Zaś jeśli chodzi o nienawiść to dla jednego człowieka będzie to czysta pogarda i...

Życie nie jest takie piękne, jak byśmy chcieli. Nic nie jest w nim nieograniczone, nawet tak silne uczucia, jak miłość i nienawiść. Rozpiętość ów granic zależy tylko i wyłącznie od mentalności danej osoby. Zastanówcie się przez chwilę i odpowiedzcie sobie na pytanie: czy na pewno zrobiłbym WSZYSTKO dla swoich bliskich? Czy to uczucie daje mi na tyle siły? Zaryzykowałbym wszystko dla wielkiej miłości? Jako realistka podchodzę do takich stwierdzeń bardzo sceptycznie, a jedynym wyjątkiem jaki uznaję jest miłość rodzicielska, choć i tutaj nie zawsze to się sprawdza. Póki nie znajdziemy się w takiej sytuacji możemy tylko potwierdzać pustymi frazesami. Gdy jednak człowiek stanie twarzą w twarz z taką trudnością, nie jest w stanie przewidzieć jak się zachowa. Ludzie z natury unikają trudności i uciekają od nich lub udają, że ich nie dostrzegają. Nigdy nie dostaniemy odpowiedzi na zadane powyżej pytanie, gdyż trzeba by rozpatrzyć miliony przypadków, a wynik i tak nie byłby jednoznaczny. Wychowanie, religia, poglądy, prawo... to wszystko buduje lub burzy nasze emocjonalne granice. Jeśli chodzi o uczucie pozytywne, często te ograniczenia są za duże i potrafią odebrać nam szczęście. Jednak jeśli mowa o złych emocjach, takich jak nienawiść, te bariery chronią nas. Wyobraźcie sobie świat, w którym ludzie nie potrafią kontrolować nienawiści. Ból, wojny i inne niebezpieczeństwa byłyby na porządku dziennym. Wszystko musi mieć swoje granice, bo bez nich zapanowałby przerażający chaos.

Życie nie jest takie piękne, jak byśmy chcieli. Nic nie jest w nim nieograniczone, nawet tak silne uczucia, jak miłość i nienawiść. Rozpiętość ów granic zależy tylko i wyłącznie od mentalności danej osoby. Zastanówcie się przez chwilę i odpowiedzcie sobie na pytanie: czy na pewno zrobiłbym WSZYSTKO dla swoich bliskich? Czy to uczucie daje mi na tyle siły? Zaryzykowałbym...

Nieprzekraczalna granica to śmierć, wojna, zdrada, zaraza i bunt.

W miłości czasami jest jak na wojnie, ale jak zabijesz swoją połówkę, to z kim chcesz dzielić swe szczęście?

W miłości jak dokona się zdrada, to brakuje zaufania. Bez zaufania nie ma związku, a jak nie ma związku, to i nie ma zakochanych.

Jeśli dosięgnie nas choroba/zaraza, to zaraz może odwiedzić nas śmierć. Jeśli ona przyjdzie, to już nic nie powstrzyma rozstania.

Buntem jeszcze nikt w miłości daleko nie zaszedł. Jak się jest upartym i nie zdolnym do kompromisów, to nie mam mowy o prawdziwym związku i dojrzałej miłości.

Granice są i będą zawsze, ale właśnie to jest w uczuciach najpiękniejsze, że trzeba się nauczyć z wszystkim postępować taktownie, subtelnie i delikatnie. Inaczej się wszystko zepsuje, a przecież rozbitą szklankę nie jest się w stanie złożyć z powrotem w całość.

Nieprzekraczalna granica to śmierć, wojna, zdrada, zaraza i bunt.

W miłości czasami jest jak na wojnie, ale jak zabijesz swoją połówkę, to z kim chcesz dzielić swe szczęście?

W miłości jak dokona się zdrada, to brakuje zaufania. Bez zaufania nie ma związku, a jak nie ma związku, to i nie ma zakochanych.

Jeśli dosięgnie nas choroba/zaraza, to zaraz może odwiedzić nas...

Zastanówmy się... Na czym polega miłość? Co to jest nienawiść? Uczucia, emocje, stany ducha? A co jest najważniejsze w człowieku? Jego rozum? A może właśnie uczucia i emocje?
Jeśli pozwalam, by rządziły mną emocje, to dostrzegam pewne niebezpieczeństwo. Otoczenie jest dla mnie korzystne więc jestem przeszczęśliwa, ekscytuję się radością, pławię się w pozytywnych uczuciach. Ale jeśli tylko coś obok zakłóci moje szczęście, wtedy od razu wpadam w otchłań rozpaczy. Wtedy płaczę gorzkimi łzami, pogrążam się w smutku i życie traci sens...
Jeśli pozwalam, by rządziły mną emocje, to wtedy miłość i nienawiść mogą nie mieć granic. Ale wtedy nie potrafię również zapanować nad swoimi odruchami. Dziecko mnie zezłościło - nienawidzę go, nakrzyczę, uderzę. Uśmiechnęło się do mnie - jest cudowne, wspaniałe, uwielbiam je nad życie...
Ale przecież jesteśmy ludźmi. Mamy też rozum. Możemy kontrolować emocje. Możemy pilnować, by nad nami nie zwyciężyły. Nie chodzi o to, żeby stłamsić emocje. Trzeba je tylko kontrolować. Żeby właśnie emocje bez granic nie doprowadziły nas do czynów, których będziemy żałować przez całe życie. Czy to łatwe? A kto lubi iść na łatwiznę? Na pewno nie ja. Tak więc codziennie na nowo: szukam w życiu pozytywów, cieszę się nimi. Nie pozwalam by negatywne emocje wzięły górę nad rozumem. Kontroluję siebie i uczę się stawiać granice. We wszystkim...
Chyba jestem stoikiem...

Zastanówmy się... Na czym polega miłość? Co to jest nienawiść? Uczucia, emocje, stany ducha? A co jest najważniejsze w człowieku? Jego rozum? A może właśnie uczucia i emocje?
Jeśli pozwalam, by rządziły mną emocje, to dostrzegam pewne niebezpieczeństwo. Otoczenie jest dla mnie korzystne więc jestem przeszczęśliwa, ekscytuję się radością, pławię się w pozytywnych uczuciach....

"Do granic wytrzymałości", "ograniczenie prędkości", "w granicach normy", "na granicy ubóstwa" - granice towarzyszą nam wszędzie w życiu codziennym. Definiują nas, jako ludzkość, grupę, jako jednostkę w społeczeństwie. Wpływają na nasze zachowanie i podejmowane decyzje.
Nawet "Bezgraniczna miłość" ma jakieś ramy. Wobec naszych uczuć, uczuć bliskiej naszemu sercu osoby, wobec jej oczekiwań i nadziei, sami narzucamy sobie pewne granice, schematy myślenia, postępowania. Nie zauważamy ich, nie odbieramy, jako negatywnego ograniczenia wolności. Nie myślimy o nich - są naturalne. Definiują naszą miłość.
Inaczej jest z nienawiścią. W niej często specjalnie naruszamy pewne kanony, przekraczanie granic sprawia nam okrutną przyjemność, opieramy na tym zemstę, dajemy upust negatywnym emocjom.
Jednak nawet w tej sytuacji niektóre granice pozostają nienaruszalne i to tylko od nas indywidualnie zależy, które z nich pozostaną nieprzekraczalne w żadnej, nawet ekstremalnej sytuacji.

"Do granic wytrzymałości", "ograniczenie prędkości", "w granicach normy", "na granicy ubóstwa" - granice towarzyszą nam wszędzie w życiu codziennym. Definiują nas, jako ludzkość, grupę, jako jednostkę w społeczeństwie. Wpływają na nasze zachowanie i podejmowane decyzje.
Nawet "Bezgraniczna miłość" ma jakieś ramy. Wobec naszych uczuć, uczuć bliskiej naszemu sercu osoby,...

Wszystko w nadmiarze szkodzi. Odpowiedź na pytanie zawarte w temacie jest więc prosta. Miłość, która nie ma granic może szybko stać się obsesją. Zamiast dawać dobro, będzie czynić zło, a nienawiść, siostra miłości może doprowadzić nas do znacznie gorszych skutków zapominania o granicach wyznawanych uczuć. Pamiętajmy że nienawiść zabija. Miłość i nienawiść, jednocześnie tak różne są takie same. To najmocniejsze i najszczersze uczucia jakie możemy żywić do innej osoby. Nie trzymając się granic możemy popaść w obłęd. Obie mogą nas łatwo przechytrzyć, przejąć kontrolę nad naszym umysłem, zaślepić i ogłuszyć. Warto więc nie przesadzać i zachowywać dystans. Człowiek to jedyny byt na świecie posiadający możliwość wyboru i własną wolę, nie oddawajmy więc tego co mamy najcenniejsze przebiegłym siostrom, które tylko czekają na swoją kolejną ofiarę.

Wszystko w nadmiarze szkodzi. Odpowiedź na pytanie zawarte w temacie jest więc prosta. Miłość, która nie ma granic może szybko stać się obsesją. Zamiast dawać dobro, będzie czynić zło, a nienawiść, siostra miłości może doprowadzić nas do znacznie gorszych skutków zapominania o granicach wyznawanych uczuć. Pamiętajmy że nienawiść zabija. Miłość i nienawiść, jednocześnie tak...

W miłości i nienawiści wszystko jest dozwolone. Tak było od zawsze, jest i będzie. Bowiem te dwa uczucia są najbardziej żarliwe, najbardziej dławiące człowieka.

W miłości i nienawiści wszystko jest dozwolone. Tak było od zawsze, jest i będzie. Bowiem te dwa uczucia są najbardziej żarliwe, najbardziej dławiące człowieka.

Jeśli nienawiść którą kogoś obdarzamy zacznie zatruwać nas samych, wtedy lepiej z nią skończyć, bo nie warto psuć sobie zdrowia.

Jeśli nienawiść którą kogoś obdarzamy zacznie zatruwać nas samych, wtedy lepiej z nią skończyć, bo nie warto psuć sobie zdrowia.

W każdej życiowej sytuacji istnieje granica. Jest nią dobro drugiego człowieka. Jeżeli w jakikolwiek sposób zaczynam krzywdzić drugą osobę, to przekraczam granicę. Nie muszę wszystkich kochać, mam prawo do różnych emocji, także do nienawiści. Jeżeli komuś zazdroszczę, życzę mu źle, to da się zrozumieć i zaakceptować. Ale jeżeli swoimi czynami ranię drugą osobę, to jest nie do przyjęcia. Jeżeli zakochałam się szczęśliwie, to granicą miłości będzie śmierć jednego z partnerów. Gdy jednak ulokowałam swoje uczucia w osobie, która nic do mnie nie czuje albo która z różnych względów nie może dzielić ze mną życia, to nie mogę zmusić jej do bycia ze mną.

W każdej życiowej sytuacji istnieje granica. Jest nią dobro drugiego człowieka. Jeżeli w jakikolwiek sposób zaczynam krzywdzić drugą osobę, to przekraczam granicę. Nie muszę wszystkich kochać, mam prawo do różnych emocji, także do nienawiści. Jeżeli komuś zazdroszczę, życzę mu źle, to da się zrozumieć i zaakceptować. Ale jeżeli swoimi czynami ranię drugą osobę, to jest nie...