Stereotypy są wszechobecne i dotyczą praktycznie wszystkiego. Często na swojej drodze spotykałam ludzi, którzy nie wierzyli, że mogę być mądra tylko dlatego, że jestem ładna. Studiuję na kierunku technicznym, większość prowadzących jest płci męskiej i zdarzało mi się, że byłam szczególnie traktowana ze względu na swoją aparycję. Wielokrotnie odnosiłam wrażenie, że kobiety traktowano inaczej niż mężczyzn, ponieważ nie traktowano ich poważnie.
Dlatego prowadzę swoją mikrowalkę ze stereotypami. Sama dla siebie chcę być przykładem, że konwencje są tylko wymysłem ludzkiej wyobraźni. „Nie można być ładnym i mądrym jednocześnie”. Dbam o swój wygląd i kondycję fizyczną. Staram się odżywiać zdrowo i od kilku lat chodzę na siłownię. Ostatnio poszłam o krok dalej i zrobiłam kurs instruktora fitness, dzięki czemu pracuję na siłowni. Dodatkowo studiuję, kończę właśnie magisterium a od października zaczynam doktorat. „Humaniści nie umieją liczyć, ścisłowcy nie lubią czytać”. To mój „ulubiony” stereotyp i zarazem najbardziej krzywdzący. Z nim najbardziej staram się walczyć. Kocham czytać, robię to w każdej wolnej chwili – w autobusie, w poczekalni u lekarza, w przerwie między zajęciami, jeżdżąc na rowerze stacjonarnym – zawsze i wszędzie, kiedy tylko się da. Do tego kocham matematykę i chemię i inne nauki ścisłe, kocham się uczyć i odkrywać otaczający mnie świat. Nienawidzę za to zamykania ludzi w szablonach. Walkę z tym zaczynam od samej siebie.

Stereotypy są wszechobecne i dotyczą praktycznie wszystkiego. Często na swojej drodze spotykałam ludzi, którzy nie wierzyli, że mogę być mądra tylko dlatego, że jestem ładna. Studiuję na kierunku technicznym, większość prowadzących jest płci męskiej i zdarzało mi się, że byłam szczególnie traktowana ze względu na swoją aparycję. Wielokrotnie odnosiłam wrażenie, że kobiety...

Technikum ekonomiczne - zajęcia z techniki biurowej. Profesor P. i pierwsza lekcja. Po krótkim wstępie zaznaczył że ma wiele zastrzeżeń do dziewczyn: po pierwsze kolor różowy jest majtkowy, żadne koronki i kolorowe paznokcie nie wchodzą w grę. Tylko wiedza i umiejętności, także dziewczyny nie mają szans. Wpatrywał się wtedy w mój różowy sweter, czułam że jeszcze mi dogryzie nie raz w ciągu roku szkolnego. Ale nie bałam się go, bo na redagowaniu pism i obsłudze programów znałam się nieźle. Profesor nie dawał za wygraną i "maltretował" dziewczyny na każdej lekcji, komentując uszczypliwie brak wiedzy. Jedną lekcję przegrałam, ale nie poddałam się! Maglował mnie na każdej lekcji z nadzieją że się potknę i z bólem serca stawiał w dzienniku plusy, bo piątki nie chciał. A na końcowym sprawdzianie byłam w szoku. Jedna błędna literka, reszta pisma świetna i ocena... niedostateczna. 20 minut do końca lekcji. Dał mi szansę na poprawę, mimo że z szyderczym uśmieszkiem. Oddałam pracę równo z dzwonkiem. Następne zajęcia i kolejny szok! Wyróżnił mnie za pracę, za determinację, chęci i wiedzę. Uznał za najlepszą uczennicę w grupie i wystawił ocenę celującą mimo że do końca roku szkolnego zostały 3 tygodnie.
To krzywdzące traktowanie kobiet jako nic nie umiejących chichoczących dziewuszek pozostało w mojej pamięci na zawsze, wiele jeszcze razy udowadniałam że coś potrafię, że chcę to robić i zrobię bo wiem jak. Jednak nie zawsze ma się nawet szansę stanąć do walki z tym stereotypem.

Technikum ekonomiczne - zajęcia z techniki biurowej. Profesor P. i pierwsza lekcja. Po krótkim wstępie zaznaczył że ma wiele zastrzeżeń do dziewczyn: po pierwsze kolor różowy jest majtkowy, żadne koronki i kolorowe paznokcie nie wchodzą w grę. Tylko wiedza i umiejętności, także dziewczyny nie mają szans. Wpatrywał się wtedy w mój różowy sweter, czułam że jeszcze mi dogryzie...

Różany eter[bookLink]4883382|Różany eter[/bookLink]

Różany eter[bookLink]4883382|Różany eter[/bookLink]

 [bookCover]4883382|Różany eter[/bookCover]