Dlaczego maturzyści to króliczki doświadczalne? W testach co roku próbują coś zmieniać, a jak się okaże, że większa część przystępujących do egzaminu, nie zdaje przez te zmiany, to wracają do tego co było. Niby nic, ale ilu maturzystom zmarnowali lata nauki i plany na przyszłość?
Zawsze chciałam mieć dar przekonywania, żeby móc przeciągać na swoją stronę nie tylko uczniów, lecz także nauczycieli (bo i oni wiedzą jak niewielkie znaczenie ma zdana matura w dzisiejszych czasach, kiedy to tylko papierek za teorię za którą nie idzie żadna wiedza praktyczna).
W ogóle to bardzo niezdrowy (porąbany) system, w którym nauczyciele muszą dostosowywać własne lekcje do klucza, który ma znaczenie wyłącznie na teście maturalnym, a w codziennym życiu oznacza tyle: "Ktoś kiedyś tak wymyślił i się przyjęło, więc nie dyskutuj tylko się dostosuj".
Skoro nauczyciele to wykształceni ludzie, to dlaczego nie oni ustalają o czego warto uczyć i nie pozwalają na testy w postaci np. dyskusji?
To było, jest i jeszcze długo będzie bolączką przestarzałego systemu, którego nikt nie ośmiela się zmienić.

Dlaczego maturzyści to króliczki doświadczalne? W testach co roku próbują coś zmieniać, a jak się okaże, że większa część przystępujących do egzaminu, nie zdaje przez te zmiany, to wracają do tego co było. Niby nic, ale ilu maturzystom zmarnowali lata nauki i plany na przyszłość?
Zawsze chciałam mieć dar przekonywania, żeby móc przeciągać na swoją stronę nie tylko uczniów,...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

- Weź się wyprostuj!
- Jak Ty siedzisz!
- Nie garb się!
- Już masz okrągłe plecy!
Od najmłodszych lat to słyszałam, ale tylko mnie to denerwowało, bo pilnowanie odpowiedniej postawy zawsze było dla mnie kłopotliwe. Teraz wiem, że chcieli dla mnie jak najlepiej, ale ciężko było to zaakceptować w najmłodszych latach! Dlatego chciałabym posiadać moc uzdrawiania! Krzywy kręgosłup - wyprostujemy, złamana noga - sprawimy, że się zrośnie, ból głowy - i po bólu!

- Weź się wyprostuj!
- Jak Ty siedzisz!
- Nie garb się!
- Już masz okrągłe plecy!
Od najmłodszych lat to słyszałam, ale tylko mnie to denerwowało, bo pilnowanie odpowiedniej postawy zawsze było dla mnie kłopotliwe. Teraz wiem, że chcieli dla mnie jak najlepiej, ale ciężko było to zaakceptować w najmłodszych latach! Dlatego chciałabym posiadać moc uzdrawiania! Krzywy...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Mała zwyczajna wieś jakich wiele. W niej nastolatka z głową w chmurach, zamknięta w przestrzeni gdzie nic się nie dzieje, gdzie nie ma w pobliżu koleżanek, dyskotek, miejsca spotkań młodzieży. NIC! Tylko ta sama codziennie droga na przystanek autobusowy by dojechać 15 km do szkoły... A tak chciała żyć! Chciała się bawić, śmiać, doznawać życia, spotykać się z koleżankami z klasy, odkrywać swoje pasje i BYĆ! Lecz rodzice bez zrozumienia wbijali jej w głowę że nauka najważniejsza, że szkoła i wyniki, że nie może spóźnić się do domu bo rodzina to świętość, że weekendy to w domu, że dyskoteki to nie dla niej, ma być grzeczna, poukładana i najważniejsze - posłuszna. Jedyne słowo: BUNT! Krzyk, złość, szloch, żal... Bezsilność wzbierała mimo wybuchów, mimo prób wychodzenia, kłamstw. Żadne argumenty nie docierały do rodziców, do nich nic nie docierało... I wtedy przydałaby się super moc! Dajmy na to możliwość teleportowania się jak w powieści Stevena Goulda "Jumper". Wtedy żadne nakazy i zakazy nie byłyby w stanie mnie zatrzymać. Żadne zamknięte drzwi, okna. W końcu czułabym się wolna, spełniona i szczęśliwa jako nastolatka. Nie mając żalu po stracie najpiękniejszych lat w życiu.

Mała zwyczajna wieś jakich wiele. W niej nastolatka z głową w chmurach, zamknięta w przestrzeni gdzie nic się nie dzieje, gdzie nie ma w pobliżu koleżanek, dyskotek, miejsca spotkań młodzieży. NIC! Tylko ta sama codziennie droga na przystanek autobusowy by dojechać 15 km do szkoły... A tak chciała żyć! Chciała się bawić, śmiać, doznawać życia, spotykać się z koleżankami z...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Pamiętam, jak miałam już naście lat, a moja kochana mama ciągle wołała mnie przez okno:
- Sylwia do domu!- Sylwia, obiad! -Sylwia, to i tamto!
Pomimo jej najlepszych intencji, dla mnie był to obciach nie do zniesienia. Co za wstyd! Koledzy i koleżanki i tylko ja jestem wołana jak małolat! Nic wtedy nie pomagało, żadne prośby, żadne perswazje! I wtedy najchętniej miałabym moc zapadania się pod ziemię i ściągania ze sobą mojej mamy, by poczuła mój wstyd i zażenowanie.
I tak Kocham Cię Mamo!

Pamiętam, jak miałam już naście lat, a moja kochana mama ciągle wołała mnie przez okno:
- Sylwia do domu!- Sylwia, obiad! -Sylwia, to i tamto!
Pomimo jej najlepszych intencji, dla mnie był to obciach nie do zniesienia. Co za wstyd! Koledzy i koleżanki i tylko ja jestem wołana jak małolat! Nic wtedy nie pomagało, żadne prośby, żadne perswazje! I wtedy najchętniej miałabym...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

A co w nastolatkach nie budzi buntu?  Buntują się nawet przeciw sobie. I do takich nastolatków właśnie należałam. Miotałam się w uczuciach, raz chciałam być dorosła, chwilę później zachowywałam się jak szczeniak. Z perspektywy czasu widzę, że ten bunt wynikał z niewiedzy, czego się właściwie chce, niewytłumaczalnego uczucia oczekiwania na coś, co nie przychodziło, powodując frustracje. Chęci bycia indywidualistką, a równocześnie przynależeć do „paczki” – znajomych, subkultury, komuny. Sprzeczności, które koegzystują ze sobą w umyśle nastolatka, są nie do wytrzymania. Momentami miałam wrażenie, że jestem nie jedną, a dwiema, trzema osobami, a każda z nich chce być kimś innym, robić co innego. Pierwsza – miła, uczynna dziewczyna z dobrego domu, druga – chłopczyca, biegająca w glanach na koncerty rokowe… Można by tak wymieniać. Co ważne, dokonywanie wyborów i szukanie swej drogi to największe i najtrudniejsze zadanie nastolatków, a zadaniem dorosłych jest ich wspierać w codziennych rozterkach.

A co w nastolatkach nie budzi buntu?  Buntują się nawet przeciw sobie. I do takich nastolatków właśnie należałam. Miotałam się w uczuciach, raz chciałam być dorosła, chwilę później zachowywałam się jak szczeniak. Z perspektywy czasu widzę, że ten bunt wynikał z niewiedzy, czego się właściwie chce, niewytłumaczalnego uczucia oczekiwania na coś, co nie przychodziło,...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Jako że jestem nastolatką, to mogę spokojnie powiedzieć, że czasami mam wrażenie, jakby moje problemy były najważniejsze na świecie. Tak natomiast nie jest. Nie lubię w dorosłych tego, że lekceważą nastolatków. Mówią, że „jak dorośniesz, to zmienisz zdanie” albo „jeszcze jesteś młoda, na pewno ci się zmieni”. Nie mówię tutaj oczywiście o wszystkich, ale dosyć często się z tym spotykam. Z lekceważeniem, z traktowanie, jak małe dziecko, które jeszcze niczego nie rozumie. A przecież bycie nastolatkiem, to bycie na pewnej granicy życia dziecka, a życia dorosłego. Właśnie podczas młodzieńczych lat zazwyczaj odkrywamy dopiero co chcemy w życiu robić, co jest tak naprawdę dla nas ważne. Mówienie, że jeszcze nic nie wiesz, bo jesteś za młody, naprawdę w niczym nie pomaga. Jaką chciałabym mieć magiczną moc? Nie mam bladego pojęcia. Nie sądzę, aby jakakolwiek tutaj pomogła. Dorośli po prostu sami muszą zrozumieć, że postępują źle, a ja? Ja lubię siebie nawet bez magicznych mocy.

Jako że jestem nastolatką, to mogę spokojnie powiedzieć, że czasami mam wrażenie, jakby moje problemy były najważniejsze na świecie. Tak natomiast nie jest. Nie lubię w dorosłych tego, że lekceważą nastolatków. Mówią, że „jak dorośniesz, to zmienisz zdanie” albo „jeszcze jesteś młoda, na pewno ci się zmieni”. Nie mówię tutaj oczywiście o wszystkich, ale dosyć często się z...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Moja mama zawsze mi powtarzała "To nie jest chłopak dla Ciebie, nie możecie być razem."
Za każdym razem, gdy się zakochiwałam i mówiłam o tym mamie, padały te same słowa. Bez znaczenia czy go znała czy nie. Nawet nie dyskutowałam tylko robiłam swoje - byłam buntowniczką. Choć wiem, że wtedy miała racje to jednak wspomnienia zostaną ze mną na zawsze.

Jednak wtedy zamiast kłótni i buntowania się, chciałabym mieć różdżkę, albo srebrną kule by pokazać mamie przyszłość. Źle nie było.

Moja mama zawsze mi powtarzała "To nie jest chłopak dla Ciebie, nie możecie być razem."
Za każdym razem, gdy się zakochiwałam i mówiłam o tym mamie, padały te same słowa. Bez znaczenia czy go znała czy nie. Nawet nie dyskutowałam tylko robiłam swoje - byłam buntowniczką. Choć wiem, że wtedy miała racje to jednak wspomnienia zostaną ze mną na zawsze.

Jednak wtedy zamiast...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Do jednych z moich najważniejszych i najbardziej znienawidzonych obowiązków należało wycieranie kurzy. Pomyślicie, nic trudnego, prawda? No właśnie nie,gdy byłam najwyższą osobą w domu, a mama nie mogła sięgnąć na wyższe półki, toteż to do mnie należał obowiązek użerania się z tym przeklętym pyłkiem, który na dodatek był niemalże wszędzie! Na lampach, półkach, które sięgały niemal sufitu, na telewizorze i komputerze. A co najgorsze, gdy stwierdzam, że udało mi się zetrzeć
każdą najmniejszą grudkę kurzu, w tych samych miejscach pojawiają się one od nowa! Normalnie jakby się na mnie uwzięły i tylko czekały, aby dołożyć mi więcej pracy. Można się zdenerwować!
Od tej pory marzy mi się mieć moc, która jednym dotykiem mogłaby sprawić, aby cały ten pył i kurz znikł z całego mieszkania i nigdy nie pokazywał się od nowa...

Do jednych z moich najważniejszych i najbardziej znienawidzonych obowiązków należało wycieranie kurzy. Pomyślicie, nic trudnego, prawda? No właśnie nie,gdy byłam najwyższą osobą w domu, a mama nie mogła sięgnąć na wyższe półki, toteż to do mnie należał obowiązek użerania się z tym przeklętym pyłkiem, który na dodatek był niemalże wszędzie! Na lampach, półkach, które sięgały...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Czas. Dziesiąta wieczór i do domu. Łamałam ten zakaz i tak, ale ilu siwych włosów oszczędziłabym swojej mamie, gdybym jakimś magicznym sposobem mogła spowalniać czas...

Czas. Dziesiąta wieczór i do domu. Łamałam ten zakaz i tak, ale ilu siwych włosów oszczędziłabym swojej mamie, gdybym jakimś magicznym sposobem mogła spowalniać czas...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Chciałbym jak każdy z nas mieć moce cofnięcia czasu, uniknęło by się dzięki temu wielu nieporozumień, kłótni, pomyłek, sporów, zrobionych głupstw, za które teraz w wielu przypadkach nie możemy przeprosić, bowiem nie ma już tej drugiej osoby, której tę przykrość wyrządziliśmy :(

Chciałbym jak każdy z nas mieć moce cofnięcia czasu, uniknęło by się dzięki temu wielu nieporozumień, kłótni, pomyłek, sporów, zrobionych głupstw, za które teraz w wielu przypadkach nie możemy przeprosić, bowiem nie ma już tej drugiej osoby, której tę przykrość wyrządziliśmy :(

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post