Niewielki pokój z aneksem kuchennym wypełnił się zapachem popcornu.
- Na którym ten mecz? - Anielka nerwowo przerzucała kanały, celując pilotem w telewizor plazmowy - prezent ślubny od teściów ("Jak się Wam skończą tematy rozmów, to zawsze będziecie mogli obejrzeć serial.”)
- Daj mi to. Zanim znajdziesz, skończą grać i tyle z tego będzie. - Mariusz władczo przejął pilota i usadowił się na skraju sofy, pogryzając nerwowo chrupiące ziarenka kukurydzy. - Zaraz się zaczyna! Łuu huu!
- Czyli zgodnie z obietnicą, po pierwszej połowie przełączamy na "Niewinne kłamstwa", hę?
- Anielka! Jaka obietnica?! Zwariowałaś? Po pierwszej połowie jest druga, a potem może i dogrywka, karne, największe emocje! "Niewinne kłam…"?! Co to w ogóle jest? Żarty sobie robisz?
- Ale obiecałeś! Dokładnie pamiętam, jak mówiłeś, że zrobimy tak, żeby było fair!
- Może to było takie hm… niewinne kłamstewko? He, he. – Spojrzał na nią, a widząc jej minę dodał szybko: No, nie złość się, Żabko.
- Żabko?! Mówisz tak tylko, żeby wyszło na Twoje! – poirytowana Anielka wstała i zanurzyła całą dłoń w misce z popcornem, po czym solidną porcję wpakowała sobie prosto do buzi.– Ty poza swoimi meczami świata nie widzisz! A ja też tu mieszkam, i żyję!
- Yhm.. – mruknął Mariusz, coraz intensywniej wpatrując się w ekran.
- Wiem! Robimy zakład! Jak nasi wygrają w 1 połowie, oglądasz dalej. W przeciwnym razie, pilota przejmuję ja!
- Umowa stoi! – Mariusz się wyraźnie ożywił. „Dobrze, że nasi dziś nie grają”. – dodał w myślach.

Niewielki pokój z aneksem kuchennym wypełnił się zapachem popcornu.
- Na którym ten mecz? - Anielka nerwowo przerzucała kanały, celując pilotem w telewizor plazmowy - prezent ślubny od teściów ("Jak się Wam skończą tematy rozmów, to zawsze będziecie mogli obejrzeć serial.”)
- Daj mi to. Zanim znajdziesz, skończą grać i tyle z tego będzie. - Mariusz władczo przejął pilota i...

- Włącz mi na „dzień dobry…”
- No nie! Ja chcę obejrzeć ten mecz!
- Przecież nie interesujesz się piłką nożną?
- Jak nie?
- No nie! Nigdy jakoś nie widziałam, żebyś oglądał jakieś mecze.
- No dobra, nie oglądałem, ale to co innego. To jest EURO!
- Czyli, że teraz przez kilka tygodni nie będę mogła oglądać swojego programu, który zawsze, podkreślam – zawsze oglądam, bo Tobie zachciało się oglądać gości biegających za piłką?! Chyba Ci odbiło!!! Oddawaj pilota!
- Nie! Oddam jak skończy się mecz.
- Jeśli nie chcesz mieć cichych dni to oddasz go teraz.
- Trudno. Jakoś to przeżyje. Przynajmniej odpocznę od Twojego wiecznego paplania.
- Nie paplam!!! I w takim razie – będzie gorzej. Będę ryczała jak wół i zobaczymy czy będzie Ci się tak miło oglądało ten mecz. Daj mi pilota, a będę grzeczna powiedzmy… do końca tygodnia.
- Pfff! Nie dostaniesz żadnego pilota. Ani mi się śnij.
- Nie drażnij mnie, bo pożałujesz tego w dłuższej perspektywie. Przemyśl to. Nie chcesz mieć we mnie wroga. Dobrze wiesz jaka potrafię być wredna…
- Hmmm…
- No dalej! Dawaj tego pilota, bo za chwilę się mój program skończy!
- Jeny, masz zołzo mała! Ale to jest ostatni raz!

- Włącz mi na „dzień dobry…”
- No nie! Ja chcę obejrzeć ten mecz!
- Przecież nie interesujesz się piłką nożną?
- Jak nie?
- No nie! Nigdy jakoś nie widziałam, żebyś oglądał jakieś mecze.
- No dobra, nie oglądałem, ale to co innego. To jest EURO!
- Czyli, że teraz przez kilka tygodni nie będę mogła oglądać swojego programu, który zawsze, podkreślam – zawsze oglądam, bo...

To był poniedziałek, znienawidzony pierwszy dzień tygodnia pracy. Przy życiu trzymał ją jedynie fakt, że wieczorem emitowany będzie Seks w wielkim mieście. Podobnie i on, wykończony weekendowym obiadkiem u teściowej( kiedy wreszcie przyjdzie po nią licho!?), klepał bezmyślnie w klawiaturę komputera, żyjąc uroczystą chwilą powrotu do domu, kiedy zasiądzie na fotelu i będzie mógł w spokoju oglądać mecz. Konflikt interesów był oczywisty, jak niedzielny kac po gorączce sobotniej nocy. Wrociła jako pierwsza i zasiadła przed ekranem, kurczowo trzymając pilota. Wtedy do domu wpadł on, w oczach miał dziki szał, bo złamał wszystkie przepisy drogowe aby zdążyć na rozpoczęcie meczu. Popatrzyli na siebie i rozpoczęła się bezwzględna walka. Ona zabrała pilota i odmówiła jego oddania. On był na to przygotowany i obiecał zabrać ją do SPA. Na to ona przyrzekła mu codzienne małżeńskie przyjemności przez cały tydzień, jeśli tylko pozwoli jej w spokoju dowiedzieć się, z kim tym razem prześpi się Carrie. Nierówna potyczka dwóch gigantów, której wynik był niepewny. Odmówiła wyjazdu do SPA, teraz marzyła o torebce od Prady. On był gotowy na wszytko, wyjął kartę kredytową. Popatrzyła na nią czule i dorzuciła do puli buty, pasujące do torebki. Przełknął ślinę, mecz już trwał. Skapitulował i wyciągnął ręke po pilota. Uśmiechnięta sama zmieniła kanał, po czym wychodząc z salonu rzuciła:
- Kasia dała mi na urodziny wszystkie sezonu mojego serialu na DVD. Ale dziekuję za buty i torebkę! Jesteś kochany!

To był poniedziałek, znienawidzony pierwszy dzień tygodnia pracy. Przy życiu trzymał ją jedynie fakt, że wieczorem emitowany będzie Seks w wielkim mieście. Podobnie i on, wykończony weekendowym obiadkiem u teściowej( kiedy wreszcie przyjdzie po nią licho!?), klepał bezmyślnie w klawiaturę komputera, żyjąc uroczystą chwilą powrotu do domu, kiedy zasiądzie na fotelu i będzie...

Dostałam się do pilota i już go nie oddam. Zaczyna się mój program. Kurczę, jeszcze kawa by się przydała i jakieś ciacho. No dobra, idę. Jednak nie był to dobry pomysł, tę chwilę nieobecności wykorzystał perfidnie mój mąż, który przejął pilota i włączył mecz. Kogo obchodzi wynik meczu Włochy-Hiszpania? Muszę się teraz przyczaić. O, idzie po piwo do lodówki. Atakuję! Przejęłam pilota i oglądam program. Przyszedł, cały w pąsach i sapie mi na kanapie. Dziecko woła, że głodne. Idę, ale jeszcze tu wrócę. Wracam, oczywiście w tv już mecz. Nie, tego już za wiele. Zaczynam krzyczeć, przedstawiam swoje racje, on swoje, ja swoje i tak w kółko. Już żadne z nas niczego nie ogląda, ale nieważne, teraz liczy się, kto głośniej argumentuje. W tej całej walce nie zauważyliśmy nawet, gdy do pokoju wsunął się nasz czteroletni synek. Gdy opadł kurz po bitwie zobaczyliśmy, jak siedzi uradowany na kanapie, z pilotem w ręce, w tv leci stacja muzyczna a on śpiewa na cały głos: „…mama mówiła, takie zecy tylko po ślubie!”. Na następne mistrzostwa kupimy drugi telewizor…

Dostałam się do pilota i już go nie oddam. Zaczyna się mój program. Kurczę, jeszcze kawa by się przydała i jakieś ciacho. No dobra, idę. Jednak nie był to dobry pomysł, tę chwilę nieobecności wykorzystał perfidnie mój mąż, który przejął pilota i włączył mecz. Kogo obchodzi wynik meczu Włochy-Hiszpania? Muszę się teraz przyczaić. O, idzie po piwo do lodówki. Atakuję!...

Opiszę co zaobserwowałem jak wpadłem większą grupą(4 osoby) do kolegi, który całkiem niedawno zmienił swój stan cywilny czyli powiększył swoje życie o bardzo miłą i sympatyczną dziewczynę, która jedyne czego nie lubi to...piłka nożna.
Cytuję to co zapamiętałem obserwując ich małą "pilotoprzepychankę":

On: Czemu jesteś zdziwiona? Dzisiaj jest ważny mecz. Mówiłem ci to od tygodnia.
Ona: Nic takiego nie mówiłeś a poza tym twoi koledzy zawsze albo coś wyleją na dywan albo wszędzie zostawiają okruchy (monolog ok 10-15 min.)
On: Nie martwcie się chłopaki ona tylko żartuje.
Ona: Żartem jest to wasze małpie show. Ja nie wiem jak grupa rozsądnych, kulturalnych mężczyzn potrafi zmienić się w stado ryczących neandertalczyków itd. (monolog 10 min. o przyczynach upadku rodzaju męskiego).
On: Sama widzisz, że to tylko okazyjnie a teraz oddaj pilota.
Ona: Idźcie oglądać na drugim telewizorze.
On: Ależ kochanie, jest dziś ważny mecz i mam kazać naszym gościom oglądać go na 24"? Nie wygłupiaj się i oddaj pilota (wzrost napięcia - koledzy nerwowo patrzą na zegarek, bardziej niecierpliwi otwierają pierwsze piwo).
Ona: Telewizor jak telewizor. Ja teraz mam serial. Zawsze go oglądam.
On: Ale oglądasz go sama a my mamy gości.
Ona: Gości to mamy wspólnych a to są twoi koledzy, którzy zaraz zmienią się w ryczące bawoły (cytat oryginalny)
On: Od tygodnia ci mówiłem, że dziś jest mecz...

Nie ma szarpaniny ani sztuczek w wykradaniu pilota. Tego typu bitwa na słowa trwała całą pierwszą połowę. Oczywiście przenieśliśmy się z kolegami na telewizor nr. 2 a gospodarz i gospodyni "wyjaśniali" sobie kwestie podziału dużego telewizora oraz wyliczali proporcje ilości seriali do ilości transmisji wydarzeń piłkarskich. Momentami pachniało rozwodem a na drugą połowę jego matrona "zezwoliła" nam na skorzystanie z dużego telewizora.
Jak się później okazało kolegę "kosztowało to" wyjście do restauracji i kina ze swoją połowicą oraz najwyższe z możliwych poświęceń czyli dłuuuugie zakupy ubrań ze swoją lubą.

Opiszę co zaobserwowałem jak wpadłem większą grupą(4 osoby) do kolegi, który całkiem niedawno zmienił swój stan cywilny czyli powiększył swoje życie o bardzo miłą i sympatyczną dziewczynę, która jedyne czego nie lubi to...piłka nożna.
Cytuję to co zapamiętałem obserwując ich małą "pilotoprzepychankę":

On: Czemu jesteś zdziwiona? Dzisiaj jest ważny mecz. Mówiłem ci to od...

-Dzisiaj ja oglądam serial - mówi żona.
- Ale nie ma mowy! Dzisiaj jest mecz! ja oglądam - mówię.
- nie ma takiej opcji, pilot już noszę w kieszeni, tak więc nie dojdziemy do porozumienia.
- Ale kochanie, ten mecz jest dla mnie bardzo ważny. - mówię
- Mówiłeś, że najważniejsza dla Ciebie jest druga połowa , to w takim razie, skoro jest druga połowa najważniejsza, to włączysz
sobie wtedy kiedy będzie akurat druga połowa, ale meczu :)

i z moją żoną nigdy nie wygram :)

-Dzisiaj ja oglądam serial - mówi żona.
- Ale nie ma mowy! Dzisiaj jest mecz! ja oglądam - mówię.
- nie ma takiej opcji, pilot już noszę w kieszeni, tak więc nie dojdziemy do porozumienia.
- Ale kochanie, ten mecz jest dla mnie bardzo ważny. - mówię
- Mówiłeś, że najważniejsza dla Ciebie jest druga połowa , to w takim razie, skoro jest druga połowa najważniejsza, to...

Jeśli chodzi o oglądanie meczu wyznaję zasadę: kto nie jest ze mną jest przeciwko mnie.

Jestem fanką sportów wszelakich, rodzinka zazwyczaj nie podziela jednak mojego entuzjazmu, więc muszę się trochę napocić. Tutaj liczy się strategia! Początkowo od niechcenia rzucam zanętę: kilka uwag o przeciwniku, śmiesznych komentarzy o zawodnikach. Kiedy widzę rosnące zainteresowanie przechodzę do ofensywy. Niemal skradając się posuwam się w stronę przeciwnika. Korzystając z chwili jego dekoncentracji przechwytuję piłkę... tfuuu!, pilot oczywiście, po czym błyskawicznie włączam mecz. Teraz najważniejsze: nie dać mu dojść do słowa. Zaczynam jednym tchem wyrzucać z siebie litanię argumentów: nie ma ciekawego filmu w telewizji, to jest reprezentacja, doping przed telewizorem jest tak samo ważny, o zobacz tato jaka ładna trawa. Po jakimś czasie przeciwnik się zmęczy i odpuści kontratak.

W razie nieprzewidzianych kłopotów sprawdza się taktyka: "Wspominałam, że kupiłam piwo DO MECZU?"

Jeśli chodzi o oglądanie meczu wyznaję zasadę: kto nie jest ze mną jest przeciwko mnie.

Jestem fanką sportów wszelakich, rodzinka zazwyczaj nie podziela jednak mojego entuzjazmu, więc muszę się trochę napocić. Tutaj liczy się strategia! Początkowo od niechcenia rzucam zanętę: kilka uwag o przeciwniku, śmiesznych komentarzy o zawodnikach. Kiedy widzę rosnące...

Gdy zbliża się pora meczu ja jako kobieta godzę się z tym, bo wiem że nie mam szans by przekonać tatę. Mama natomiast obraża się i ucieka do drugiego pokoju. Gdy zauważamy z siostrą, że nie możemy pogodzić rodziców zaczynamy obie naciskać, by tata zmienił na inny kanał i zawieramy układ, że dzielimy się po 50%. Wtedy mama wraca i ogląda z nami, a tata co jakiś czas zerka na mecz. Kocham Ich !

Gdy zbliża się pora meczu ja jako kobieta godzę się z tym, bo wiem że nie mam szans by przekonać tatę. Mama natomiast obraża się i ucieka do drugiego pokoju. Gdy zauważamy z siostrą, że nie możemy pogodzić rodziców zaczynamy obie naciskać, by tata zmienił na inny kanał i zawieramy układ, że dzielimy się po 50%. Wtedy mama wraca i ogląda z nami, a tata co jakiś czas zerka na...

Na fotelu: Tata
Z pilotem w ręce: Tata
Telewizor: Walia:Irlandia Północna - 0:0

Wchodzi Ola_14-letnia córka:
-Znowu? Ileż można tych meczy oglądać?
Argument: Jutro jadę na obóz i nie będę widzieć tivi przez 21 dni. Proszę...
Na fotelu: Tata
Na kanapie: Ola
Z pilotem w ręce: Ola
Telewizor: Horatio Caine

Wchodzi Ciocia:
-Aaaa! Czy to są zwłoki?!
Argument: Mdleję na widok krwi!
Na fotelu: Tata
Na kanapie: Ola, Ciocia
Z pilotem w ręce: Ciocia
Telewizor: "Wspaniałe stulecie"

Wchodzi Madzia_zbuntowana trzylatka:
-Tatusiu! Ciemu nie oglądami śmelfów?
Argument: Bo będe płakać!
Na fotelu: Tata
Na kanapie: Ola, ciocia
Na kolanach Taty: Madzia
Z pilotem w ręce: Madzia
Telewizor: Smerfy

Wchodzi Mama_mechanik samochodowy.
-Smelfiki oglądamy? A poźwolisz mamusi na autka?
Argument: Bedzieś doblą ciólećkom?
Na fotelu: Tata
Na kanapie: Ola, ciocia
Na kolanach Taty: Madzia
Na drugim fotelu: Mama
Z pilotem w ręce: Mama
Telewizor: TVN Turbo

Wchodzi syn Olek z kolegami (Bartkiem, Piotrkiem i Darkiem)_17-letni wielbiciele demokracji
-Co?! Przecież mecz leci!
Argument: Demokracja! Demokracja musi być! Kto jest za meczem?
Głosy: Tata ("Tak! O to chodzi!"); syn Olek ("I to się nazywa sprawiedliwość!"); Bartek, Piotrek, Darek ("Macie czipsy?"); Ola ("Dla Bartka wszystko..." [myśli!]).
Emigracja: Ciocia, Madzia, Mama
Na fotelu: Tata
Na kanapie: Ola, Bartek
Na drugim fotelu: Piotrek
Na dywanie przed telewizorem: Olek, Darek, czipsy
Z pilotem w ręce: Olek
Telewizor: Walia-Irlandia Północna - 0:0

Na fotelu: Tata
Z pilotem w ręce: Tata
Telewizor: Walia:Irlandia Północna - 0:0

Wchodzi Ola_14-letnia córka:
-Znowu? Ileż można tych meczy oglądać?
Argument: Jutro jadę na obóz i nie będę widzieć tivi przez 21 dni. Proszę...
Na fotelu: Tata
Na kanapie: Ola
Z pilotem w ręce: Ola
Telewizor: Horatio Caine

Wchodzi Ciocia:
-Aaaa! Czy to są zwłoki?!
Argument: Mdleję na widok...

Haha! Nareszcie, cały tydzień czekałam na ten reportaż! Jeszcze tylko dwa schodki dzielą mnie od arcyciekawego programu o migracjach karpi! Biegiem pokonuję ostatnie metry, z hukiem wpadam do mieszkania i...
- Do bramki Milik, do bramki! - ojciec wydziera się na pół osiedla.
No nieee. Tylko nie dzisiaj, tylko nie teraz! Co z moimi karpiami? Nie mogę przecież tego przegapić. Okej. Głęboki oddech, muszę coś wymyślić! Nie pozwolę by jakiś mecz uniemożliwił mi karierę ichtiologa! Tylko co by tu zrobić, co zrobić...
- Tatooo, ale syrenki już lecom! - jęczy moja młodsza siostra. No ładnie - czyli mam konkurencję. Teraz się cieszę, że tata jest nieugięty, przynajmniej nie będziemy musieli patrzeć na te bzdury - jaki sens ma oszukiwanie dzieci, pokazując im te pół ryby, pół ludzi? Później przeglądam historię wyszukiwania na swoim laptopie a tam "jak zostać syrenkom?". No ale dobrze, trzeba wymyślić jak zdobyć pilota. Może by wykorzystać Burka?
- Cześć kochanie, przełącz proszę na "M jak miłość"
O nie, nie, nie. Mama wkroczyła do akcji. No to po zawodach.
- A.. ale jest mecz misiaczku.
- Mecz nas nie interesuje. Proszę przełącz.
Tato, bądź mężczyzną! Nie poddawaj się tak łatwo, nie bez walki!
- No dobrze misiaczku. Nagram sobie ten mecz.
Koniec. I wyszło jak zwykle. Jeśli w przyszłości będę miała taki autorytet jak mama to go wykorzystam jakoś lepiej. O, na przykład przekonam karpie żeby migrowały w innym terminie.

Haha! Nareszcie, cały tydzień czekałam na ten reportaż! Jeszcze tylko dwa schodki dzielą mnie od arcyciekawego programu o migracjach karpi! Biegiem pokonuję ostatnie metry, z hukiem wpadam do mieszkania i...
- Do bramki Milik, do bramki! - ojciec wydziera się na pół osiedla.
No nieee. Tylko nie dzisiaj, tylko nie teraz! Co z moimi karpiami? Nie mogę przecież tego przegapić....