Powiedziałbym im, że za 20 lat będą się z tego śmiać.

Powiedziałbym im, że za 20 lat będą się z tego śmiać.

Rozbiję skarbonkę i szybko kupię Parze Młodej podróż dookoła świata - to na sto procent będzie niezapomniany ślub i niezapomniane wesele.

Rozbiję skarbonkę i szybko kupię Parze Młodej podróż dookoła świata - to na sto procent będzie niezapomniany ślub i niezapomniane wesele.

Szanowni Państwo, bardzo proszę zachować spokój, proszę się nie denerwować, nie krzyczeć, nie buczeć, nie mieć pretensji do Pary Młodej i nie rzucać jedzeniem w zespół!! Doniesiono mi już o zaistniałej sytuacji. To zaledwie początek wesela, ale już zdążyły posypać się skargi na to, że jedzenie jest zimne i okropne, napojów brak, a zespół rzępoli coś nie do zniesienia. Pragnę zatem pospieszyć z pewną informacją, gdyż dłużej czekać już chyba nie wypada. Jak dobrze wiecie Państwo Młodzi słyną z niesamowitego poczucia humoru. Nie bez przyczyny na swój ślub wybrali datę 1. kwietnia. Dlatego, aby tradycji stało się zadość, zdecydowali się zrobić Państwu takie małe, aczkolwiek niezapomniane prima aprilis, wierząc, że będzie stanowić to dobrą monetę na ich wspólną, radosną przyszłość:) A teraz już oczywiście zapraszamy wszystkich do sali obok na to prawdziwe przyjęcie, gdzie czekają na Państwa same wyśmienite potrawy, niezliczone ilości napojów, zespół muzyczny najwyższej próby, wspaniały tort i szampan, oraz mnóstwo miejsca do tańca:) Życzymy wszystkim udanej zabawy do białego rana!! Sto lat Młodej Parze!!

Szanowni Państwo, bardzo proszę zachować spokój, proszę się nie denerwować, nie krzyczeć, nie buczeć, nie mieć pretensji do Pary Młodej i nie rzucać jedzeniem w zespół!! Doniesiono mi już o zaistniałej sytuacji. To zaledwie początek wesela, ale już zdążyły posypać się skargi na to, że jedzenie jest zimne i okropne, napojów brak, a zespół rzępoli coś nie do zniesienia....

Wesele państwa Lewickich było jednym z wielu, które zdążyłem zorganizować w swojej krótkiej karierze. Początkowo wszystko było idealnie, jednak mniej więcej w połowie zabawy wszystko zaczęło się psuć. Gościom zaserwowano zimne jedzenie, napoje kończyły się w zastraszającym tempie. Zespół tak fałszował, iż miałem wrażenie, że gdzieś w pobliżu torturują kota, a cukiernik (niech ja go tylko dorwę w swoje ręce) nie odbiera telefonu.

Oblałem się zimnym potem. Ze zgrozą zdałem sobie sprawę z konsekwencji jakie mogę ponieść jeśli młoda para nie będzie zachwycona imprezą. Nie mogłem do tego dopuścić! Spojrzałem z roztargnieniem na salę. Ponurzy goście siedzący sztywno przy stole, pusty parkiet i te nieznośne rzępolenie. Nagle mnie olśniło. Zabrałem się do dzieła.

Na stołach pojawiało się coraz więcej butelek wódki, wina oraz przekąsek „na zagrychę” a mniej zwykłych napoi. W końcu człowiek z odpowiednim promilem we krwi bawi się niesamowicie, niezależnie od warunków. Zespołowi dyskretnie podziękowałem za współpracę i obiecałem taką samą stawkę jak za całokształt. Jego miejsce na scenie zajął amatorski zespół mojego brata. Goście uraczani byli rockowo-metalową interpretacją biesiad i disco polo. Ja w tym czasie osobiście pojechałem po tort.

Gdy wróciłem zobaczyłem towarzystwo już lekko podchmielone, za to w radosnych nastrojach. Parkiet był prawie pełny, a przy stołach prowadzono głośne i żywe rozmowy. Właśnie o to mi chodziło! Uśmiechnąłem się pod nosem. Kryzys opanowany.

Wesele państwa Lewickich było jednym z wielu, które zdążyłem zorganizować w swojej krótkiej karierze. Początkowo wszystko było idealnie, jednak mniej więcej w połowie zabawy wszystko zaczęło się psuć. Gościom zaserwowano zimne jedzenie, napoje kończyły się w zastraszającym tempie. Zespół tak fałszował, iż miałem wrażenie, że gdzieś w pobliżu torturują kota, a cukiernik...

Na szczęście zdążyłam nawiązać sporo znajomości pracując w tym zawodzie. Więc szybciutko obdzwaniam osoby, które mogą podać koło ratunkowe. Udaje mi się załatwić ciepły catering i trzypiętrowy płonący tort. Kwestia muzyki nie jest już tak ważna - dobry prowadzący rozbawi gości nawet przy fałszujących nutkach-grunt to dobre towarzystwo! Ostatecznie organizuję karaoke i wtedy problem nieczystych dźwięków gdzieś się rozmywa...Wszystko wraca powoli do normy i w efekcie jest to jedno z najlepszych wesel, jakie przyszło mi organizować!

Na szczęście zdążyłam nawiązać sporo znajomości pracując w tym zawodzie. Więc szybciutko obdzwaniam osoby, które mogą podać koło ratunkowe. Udaje mi się załatwić ciepły catering i trzypiętrowy płonący tort. Kwestia muzyki nie jest już tak ważna - dobry prowadzący rozbawi gości nawet przy fałszujących nutkach-grunt to dobre towarzystwo! Ostatecznie organizuję karaoke i wtedy...

Metoda pięciu kroków:
1. Zaprzeczenie
Zimne jedzenie
„Nie, pani Halinko, te kotlety wcale nie są zimne, one tylko od przeciągu dostały hipotermii, zaraz im przejdzie.”
2. Złość
Cukiernik nie dostarczył tortu
„Ale czy to moja wina, że zepsuł się panu samochód?!”
3. Negocjacje
Kończą się napoje
„Jeśli wujek panny młodej, ciocia Marysia i babcia Jadzia dostaną po pół szklanki coli, a resztę rozcieńczymy z kranówką, jest szansa, że wszystkim wystarczy.”
4. Depresja
Zespół fałszuje
„Trudno, że wynajęty zespół się rozchorował, przecież ich miejsce przysłali kogoś innego. Tylko dlaczego muszą być to niedouczeni amatorzy i jakim cudem ich kawałki kojarzą się z marszem pogrzebowym?”
5. Akceptacja
Już dawno udowodniono, że zimne jedzenie jest znacznie mniej kaloryczne od ciepłego. Przecież trzeba dbać o wagę! Cukiernikowi zamówimy taksówkę, przy okazji wstąpi do sklepu i kupi kilka zgrzewek napoju. A w międzyczasie wystawimy sprzęt do karaoke. A nóż na tym niepozornym weselu narodzi się nowa gwiazda popu? Grunt to rodzinna atmosfera ;)

Metoda pięciu kroków:
1. Zaprzeczenie
Zimne jedzenie
„Nie, pani Halinko, te kotlety wcale nie są zimne, one tylko od przeciągu dostały hipotermii, zaraz im przejdzie.”
2. Złość
Cukiernik nie dostarczył tortu
„Ale czy to moja wina, że zepsuł się panu samochód?!”
3. Negocjacje
Kończą się napoje
„Jeśli wujek panny młodej, ciocia Marysia i babcia Jadzia dostaną po pół szklanki...

Grunt to nie dać się wyprowadzić z równowagi, zachować spokój i pogodę ducha. By dodać sobie odwagi wypijam dobrego drinka, a następnie realizuję następujący plan:
Wychodzę na salę, biorę mikrofon do ręki i mówię:
"Przed chwilą mieli państwo okazję się przekonać, jak niesmaczne obiady jadali nowożeńcy przed ślubem. Od dziś obiady, które będą gotować sobie nawzajem będą wyśmienite: ciepłe i smaczne jak u mamy. By zrealizować tę obietnicę, zapraszam mamy państwa młodych, do kuchni, gdzie przygotują dla nich doskonały tort. Nikt bowiem lepiej nie piecze niż mamusie. Tymczasem wszyscy goście wezmą udział w konkursie "Jak oni śpiewają?". Wyjątkowym prezentem dla młodych będą piosenki, które im zadedykujecie i dla nich samodzielnie wykonacie. Kto zdecyduje się wzięć udział w zabawie, otrzyma w nagrodę drinka, tak smacznego jak wino z Kany Galilejskiej. By państwa ośmielić, pierwszą piosenkę wykonam osobiście".

Grunt to nie dać się wyprowadzić z równowagi, zachować spokój i pogodę ducha. By dodać sobie odwagi wypijam dobrego drinka, a następnie realizuję następujący plan:
Wychodzę na salę, biorę mikrofon do ręki i mówię:
"Przed chwilą mieli państwo okazję się przekonać, jak niesmaczne obiady jadali nowożeńcy przed ślubem. Od dziś obiady, które będą gotować sobie nawzajem będą...

O! Mój! Boże! Kucharze w tym hotelu chyba najedli się szaleju! Kelnerki są pijane w sztok, a orkiestra pomyliła wesele z pogrzebem! Jako główne danie kuchnia zaserwowała pierogi ruskie, kelnerki, żeby uniknąć skandalu, ściągnęły bluzki i przyćmiły pannę młodą, a orkiestra rzewnymi przygrywkami do wcale nie złych weselnych tekstów co chwila zachęca do pijaństwa pana młodego, który nie wytrzymuje fochów żony i jest na skraju załamania: - A teraz idziemy na jednego! - Mam nadzieję, że muzykom chodzi o picie wódki, a nie o kolejne wygłupy ekipy organizacyjnej, za które odpowiem. Beknę za nie, nie ma co, wiec co mi szkodzi jeszcze bardziej przeinaczyć tę imprę!? Wynaturzyć ją i skomplikować!!! Chyba zamówię pizzę! Zamówię cały autokar margerit i będę podgrzewała je w mikrofali, bo przecież prawdziwe wesele ma trwać trzy dni. Pieprzę to! Popieprzę jedzenie i posolę, dodam papryczek chili i nakarmię kelnerki i głównego śpiewaka, tak że wstąpi w nich prawdziwa energia. Kelnerki popędzą w tych swoich dużych stanikach do ubikacji, przestając stanowić dla kogokolwiek konkurencję, a solistę trafi szlag. Aresztują mnie na koniec za próbę zatrucia około stu dwudziestu osób, bo i kucharze przyłączą się do nas. Ale weselnicy będą mieli za to o czym gadać! Popierdując, będą się podniecali jak ja, kiedy zobaczyłam te zimne pierogi i gorące kelnerki. Kiedy muzyka z „Egzorcysty” i mnie wprawiła w podły, morderczy nastrój. Wszyscy jednak bardzo szybko zapomną o tej porażce, by się modlić za rychły powrót do zdrowia pary młodej. Oni szybko wrócą do zdrowia, bo w domu czeka na nich mamusia…

O! Mój! Boże! Kucharze w tym hotelu chyba najedli się szaleju! Kelnerki są pijane w sztok, a orkiestra pomyliła wesele z pogrzebem! Jako główne danie kuchnia zaserwowała pierogi ruskie, kelnerki, żeby uniknąć skandalu, ściągnęły bluzki i przyćmiły pannę młodą, a orkiestra rzewnymi przygrywkami do wcale nie złych weselnych tekstów co chwila zachęca do pijaństwa pana młodego,...

Hotel szczęśliwych ślubów[bookLink]257368|Hotel szczęśliwych ślubów[/bookLink]

Hotel szczęśliwych ślubów[bookLink]257368|Hotel szczęśliwych ślubów[/bookLink]

 [bookCover]257368|Hotel szczęśliwych ślubów[/bookCover]