Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Wyruszył ojciec, wyruszył sam szukać syna.
Szedł w mrozie, wietrze, zobaczył coś na śniegu.
Nie był to zmarznięty królik, nie była to pardwa.
Spod śniegu wystawały ręce ogryzione przez lisy.
Spod śniegu wystawały nogi ogryzione przez wilki.
Popatrzył ojciec nie mówiąc słowa, odrzucił śnieg,
Chuchał na oczy, chuchał na usta, oparł się sercem,
Swoim sercem o drugie serce, ale syn był wciąż zimny,
Biały jak śnieg, twardy jak skała, nieruchomy jak lód...