Jesteśmy społecznością, która kocha książki

(...) uśmiechnęła się miło, uprzejmie, tak jak wiele lat temu radziła jej babcia Emilia: jeżeli nie chcesz komuś słowami sprawić przykrości, to lepiej nic nie mów, zawsze można zamienić słowa w uśmiech na grzeczne do widzenia".

Wreszcie któregoś lipca dorosła".

Prawdę o sobie zawierzałam jedynie małpie Pompei, nawet wtedy, kiedy już wysypywały się z niej trociny. Mój zasmucony tata, teraz zamieniony w echo, narzekał dobrotliwie ty coś kręcisz aniołku, coś ty tu kręcisz".