Jesteśmy społecznością, która kocha książki

- Zatem jest pani wykształcona.
- Studiowałam na Uniwersytecie Columbia.
- Dla mnie to cenna informacja, ale dla pani żadna pociecha w pani stanie. Poziom wykształcenia jest wprost proporcjonalny do niepokoju, co zapewne już pani wie, skoro ukończyła pani Columbię.

- Nie chodzi o mężczyzn - powiedziała - Kobietu są bardziej krytyczne. Zawsze się porównują.
- Ale czemu się tym przejmujesz? To nie zawody.
- To są zawody. Po prostu tego nie widzisz, ponieważ zawsze wygrywasz.

wszystko jest kwestią nastawienia" , a " myślenie pozytywne ma większą moc niż negatywne, nawet w równych proporcjach ".

Nie staraj się tak bardzo być ulubienicą wszystkich. Po prostu baw się dobrze".

Rozmyślałam o tym wszystkim w czarnym pokoju Revy, w jej smutnej, zmechaconej pościeli, i nie czułam niczego. Byłam w stanie m y ś l e ć o emocjach , nie mogłam jednak wywołać ich w sobie. Nie umiałam nawet zlokalizować ich źródła. Czy pochodziły z mózgu ? Bez sensu. Najlepiej znałam rozdrażnienie: uczucie ciężkości w piersi i wibracje w szyi, jakby moja głowa szykowała sie, żeby wystrzelić w górę jak rakieta. To jednak zdawało sie działać jak reakcja fizjologiczna - bezpośrednio powiązana z systemem nerwowym . Czy smutek działał tak samo ? A radość? A tęsknota ? A miłość? ".

Przy­je­cha­ła z ze­sta­wem du­żych pa­pie­ro­wych toreb z róż­nych domów han­dlo­wych na Man­hat­ta­nie. Ewi­dent­nie trzy­ma­ła je na oka­zję, kiedy bę­dzie mu­sia­ła coś prze­trans­por­to­wać, naj­le­piej w opa­ko­wa­niach, które ko­ja­rzą się z do­brym gu­stem i po­twier­dza­ją, że jest po­waż­ną osobą, po­nie­waż wy­da­ła pie­nią­dze. Wi­dzia­łam to samo u nia­niek i sprzą­ta­czek w Upper East Side, które no­si­ły dru­gie śnia­da­nia w ma­leń­kich po­gnie­cio­nych to­reb­kach na upo­min­ki z Tif­fa­ny’ego albo Saks Fifth Ave­nue.