Jesteśmy społecznością, która kocha książki

(...) w wielu pieśniach snuto przerażające historie o ojcobóstwach i czasem myślałam, że nie zawsze chodzi o pragnienie władzy. Niekiedy po prostu narasta w człowieku gniew, całymi latami. Ma swoje źródło w upokorzeniach, krzywdach i strachu, w ich powtarzalności, w bezsilności wobec nich, na którą nie ma żadnego sposobu i ratunku. W niesprawiedliwości i braku nadziei. We wszechobecnym złu, na które odpowiedzieć można, jak się zdaje, tylko takim samym złem.

Wszystko łączą jakieś nici, nawet jeśli ich nie widać.

W życiu chodzi o to, by dbać o ziemię, powietrze i wodę. Jesteśmy na ich łasce. A także to, by dbać o ludzi, których kochamy, i o tych, których wcale nie lubimy. By budować porozumienie. By zasłużyć na miłość. Bo jeśli zasługujemy na miłość, nie jesteśmy wcale tak nędzni i bezwartościowi, jak nam się wydaje.

Ludzie potrafią zepsuć wszystko, nawet te najlepsze i najpiękniejsze rzeczy.

(...) faktyczną władzę nad innymi może mieć tylko ten, kto ma wiedzę.

Nauczyłam się wtedy sporo o zadawaniu bólu i zrozumiałam, że nie zawsze chodzi o to, co odczujemy na własnej skórze. Krzywda, która dzieje się naszym bliskim, jest znacznie cięższa do udźwignięcia. Bezsilność, kiedy nie można w żaden sposób pomóc. Wrażenie, że ma się związane ręce.

(...) może w ogóle u podstaw ludzkości tkwi to samo. Tylko jedno wierzenie, jedna religia. Albo jej brak. Może po prostu ziemia. Natura. Woda, powietrze i wszechświat.

Twórca zawsze odciska samego siebie w tym, co robi.

Każdy przedmiot nosi jakieś cechy jego twórcy. Nikt inny nie zrobiłby tej rzeczy w identyczny sposób.

Wspomnienie winy bywa gorsze niż ból fizyczny.

Władza pozwalała kontrolować ludzi, ale wcale nie gwarantowała szczęścia.

(…) czasem trudno jest wyobrazić sobie skalę ludzkiego okrucieństwa. Zrozumieć, że ono może nie mieć granic.

W tłumie ludzi nic niewartych czasem udaje się natrafić na tę jedną osobę.

Natura stanowi coś więcej niż tylko świat na zewnątrz. Jest też w ludzkim umyśle.

Czasem to nie własny ból najbardziej nas przygina do ziemi, lecz ból tych, których kochamy.

(...) znajomość własnej przyszłości wcale nie jest błogosławieństwem, lecz ciężarem.

Nigdy nie jest tak, że ma się wszystko. Zawsze jest wybór, zawsze jest zysk i zawsze jest strata.

Krzywda, która dzieje się naszym bliskim, jest znacznie cięższa do udźwignięcia. Bezsilność, kiedy nie można w żaden sposób pomóc. Wrażenie, że ma się związane ręce.

Musisz zasłużyć na miłość. Wtedy twoje życie znowu będzie miało sens.

Czy nie w tym właśnie sens – by obchodzili nas inni, byśmy zmieniali świat na lepszy, nie tylko dla nas samych, ale i dla innych, dla naszych dzieci i wnuków?

[...]
po nas jeszcze wiele się wydarzy. Przyjdą kolejne nowe religie, według których zbuduje się nowe systemy wartości, wprowadzi nowe podziały i nowe znaczenie sprawiedliwości, miłości i miłosierdzia. Które będą tłumaczyć świat po swojemu i uważać to za jedyną słuszną prawdę. Ale ona będzie trwać nadal, jak zawsze. Matka Natura.

[...]
Może życie nie jest tylko wieczną walką z innymi ludźmi. Może jest też wieczną walką z samym sobą, z mroczną stroną własnej natury.

[...]
- Życie i śmierć – powiedziałam. – A po śmierci znowu życie, a po nim znowu śmierć. Cykl. Nieskończoność.