Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Kiedy sprawiasz, że ktoś zakochuje się w najciemniejszych częściach ciebie, nie możesz zrobić nic, co mogłoby go odstraszyć.

Chcia­łem ją zła­mać. Chcia­łem, by roz­pa­dła się na ka­wał­ki. Potem mia­łem po­ukła­dać je tak, by pa­so­wa­ły do moich. Nie ob­cho­dzi­ło mnie, czy tak bę­dzie – chcia­łem spra­wić, by tak było. Spra­wić, by, kurwa, pa­so­wa­ły.

Będę ją miał, bo dzięki niej po raz pierwszy od dawna poczułem coś dobrego, a potrzeba zatrzymania tego uczucia stała się dla mnie obsesją.

To, że słońce jest ładne, nie oznacza, że patrzenie na nie nie jest niebezpieczne, Addie.

Uciekaj
warknął nagle, a moje płuca zacisnęły się boleśnie w reakcji na ten rozkaz.
Jeśli cię złapie... zerżnę cię.

Wszyscy jesteśmy pierdolonymi zwierzętami, skarbie. Jedyna różnica polega na tym, że ja swojego nie tłumię.

Miłość to enigma. Ulega redefinicji za każdym razem, gdy ktoś ubiera ją w słowa.

Gdy tylko przed­sta­wię się Ade­li­ne Re­il­ly, nie bę­dzie w sta­nie my­śleć o kim­kol­wiek innym. Pożrę ją od środ­ka. Wy­peł­nię wszyst­kie zmy­sły. Spra­wię, by każdy jej od­dech tylko pod­sy­cał pło­mień, który w niej wznie­cę. Ni­czym wzma­ga­ją­cy pożar tlen po­chło­nę każdą część jej słod­kie­go ciał­ka, do­pó­ki nie stanę się je­dy­ną rze­czą, o któ­rej bę­dzie w sta­nie my­śleć. Do­pó­ki myśl o tym, jak spra­wić, bym wszedł jesz­cze głę­biej, nie za­prząt­nie jej głowy do resz­ty… Oczy­wi­ście na po­cząt­ku za­re­agu­je stra­chem, ale ten strach tylko ją na­krę­ci. A ja z wiel­ką, kurwa, przy­jem­no­ścią do­star­czę jej bólu, gdy za bar­dzo zbli­ży się do ognia.

What you’re seeing now is what I see every day. No matter how far I run, how hard I try to escape you—you’re everywhere I go. You’re everything I see. Loving you is like being trapped in a house of mirrors, little mouse. And I’ve never felt so at home while being so lost inside you.

- Myślę, że nikt tego nie wie, skarbie – zripostował. – Miłość to enigma. Ulega redefinicji za każdym razem, gdy ktoś ubiera ją w słowa.

Stałam tam i patrzyłam, jak się oddalał, wracając do któregoś z kręgów piekielnych, z którego niewątpliwie musiał wypełznąć.

Jesteś o wiele milszym towarzystwem, gdy nie wiesz o mojej obecności.

Oddech uwiązł mi w gardle. Natychmiast wróciłam wzrokiem do mężczyzny. Serce niemal wyskoczyło mi z piersi, gdy wypowiedział słowo „miłość”. Zrobił to tak lekko, że nie byłam pewna, czy mogłam je traktować jako wyznanie”.

Nie wysłałam żadnego nudesa, odkąd skończyłam dwadzieścia lat. Robię je, bo lubię swoje ciało i chcę móc na nie patrzeć całymi dniami.

Czasami ludzie po prostu nie mogli żyć dalej ze swoją traumą. Byliby zaledwie skorupami swoich dawnych wersji, kompletnie złamanymi. Każdego dnia walczącymi o to, by nie umrzeć.

Miłość do ciebie przypomina uwięzienie w domu luster, myszko. Nigdy wcześniej nie czułem się tak bardzo w domu, jednocześnie będąc tak głęboko w kimś zagubionym.

Wyrwano mi duszę i zaciągnięto na samo dno piekła. Upadłam do tego stopnia, że znalazłam się w alkowie samego szatana, gdzie czekał na mnie król piekieł we własnej osobie.

- Czego ode mnie chcesz?
- Chce cię pożreć.

W całkowicie celowym, przemyślanym geście, wysunął końcówkę języka i przejechał nią po swojej dolnej wardze. Oczy automatycznie powędrowały mi za tym ruchem. Było w nim coś pierwotnego. Zwierzęcego.

Właśnie na taką śmierć zasługiwał Greyson- w jednej jebanej skarpetce.

Byłem naprawdę bliski po prostu przyjścia tu i rozstrzelenia ich wszystkich, ale wtedy musiałbym się też pozbyć ich rodzin, a mojej kobiecie nie podobało się, gdy tak robiłem.

Ten mężczyzna wyssał ze mnie duszę i nadal jej nie odzyskałam.

Piękno Słońca nie czyni patrzenia na nie mniej niebezpiecznym, Addie.

Chcesz być blisko, a jednocześnie potrzebujesz przestrzeni. Brzmi jak małżeństwo.

Zamierzam ci przypomnieć, jak dobrze jest być moją.

Czułam się... bezpieczna. Chroniona. Cenna.

Tym, co czyniło nas naprawdę cholernie przerażającymi, było to, co drzemało w naszych wnętrzach: ciemność skrywająca się tuż pod powierzchnią.

Nie można porywać się na wejście do jaskini lwa z pewnością siebie gazeli.

Wszyscy jesteśmy pierdolonymi zwierzętami, skarbie. Jedyna różnica polega na tym, że ja swojego nie tłumię..

Gdy nie posłuchałam uderzył mnie kutasem, tym razem mocniej. Zaczynało mnie to nudzić.