Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Każdy z nas jest dla różnych ludzi innym człowiekiem.

Porzucone domy niszczeją. To samo dzieje się ze ścieżkami. Nieużywane drogi są skazane na śmierć.

Jeśli znajdzie się w sobie odwagę, by się zgubić, na końcu drogi czeka coś niespodziewanego. Wystarczy zdecydować się na okrężną drogę, a można przeżyć przygody, o których podróżujący prostymi autostradami nie mają bladego pojęcia.

Ciało to przecież tylko pojemnik, rozmyślał. Zwykła skorupa.

Każdy czasem czuje, że życie straciło sens, i chyba każdy musi to przeżyć. To niemal jak krok w dorosłość, inicjacja. Jeśli się choć raz nie wrzeszczało tak w opętaniu w stronę wzburzonego morza, do księżyca lub na rodziców, nie można dorosnąć. Księżniczka i książę Beztroscy to przeklęte istoty, którym wstrzyknięto jakiś środek odurzający prosto w duszę. My, którzy żyjemy, musimy wiedzieć co to rozpacz.

Unikał dużych katedr, ponieważ tam nie znajdywał Boga, którego szukał. Nie umiał Go dostrzec w mrugajacych sztucznymi światełkami tabernakulach, nie słyszał Jego słów w kazaniach zachłyśniętych władzą chciwych księży, sprzedających zbawienie za pieniądze, urządzających różnego rodzaju promocje Bożej Łaski.

Wszystko w pewnej chwili znika, pomyślała. Dzięcioły, ludzie, moje marzenia i cały ten czas, który wydawał się jeszcze przede mną. Tymczasem on przemija, a ja nie umiem go zatrzymać.

Zawsze miał mnóstwo wyrzutów sumienia, choć bardzo starał się to ukrywać.