Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Trudno być uczciwym, kiedy wokół jest tak dużo kłamstw. Każdy miał swoje własne wytłumaczenie powodów, dla których sprawy potoczyły się tak, a nie inaczej. Każdy wydarł swój kawałek historii i trzymał się go. Teraz, gdy już jestem starsza, mam w rękach kawałki lśniące tak, że z pewnością nie mogą odzwierciedlać prawdy.
Oraz kawałki znacznie bardziej mroczne. Jeśli mam być zupełnie szczera.

Wielkie tajemnice są katastrofalne. Nieważne, jak bardzo starasz się je ukryć i zapomnieć, one zawsze wypływają na powierzchnię i musisz się z nimi ponownie zmierzyć. Sięga się do nich i dotyka ich tak często, że stają się zużyte, gładkie jak przyrzeczny głaz. Musisz je nosić wszędzie ze sobą jak małe dziecko. Twoja tajemnica rośnie, aż w końcu czujesz, że jest wszystkim, z czego się składasz, oprócz skóry, która ją pokrywa, cienkiej skóry, łatwo pękającej, dojrzałej.