Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Z tego co jest dostępne, można wyciągnąć niteczki i splatać je w grubszą nić czy nawet linę, dzieki której można gdzieś dojść.

Radość że coś się zrobiło albo wzieęło się w czymś udził, jest zawsze lepsza niż stanie z boku. Nie nalezy bać się śmieszności i porażki, tego, ze okażę się słabszy, że przegram w szachy. Jeśli wygram - to swietnie, jak przegram - trudno, nic się nie stał, przynajmniej czas minął ciekawie.

Dzieciństwo w każdym z nas pozostawia ślad, rodzaj matrycy czy kliszy, która potem determinuje wiele naszych zachowań. Co jest moją kliszą? Dopóki rodzice byli razem, czułem się szczęśliwy i kochany i ufałem, że rodzice się kochają. Kiedy się rozwiedli, próbowałem się tym nie martwić i dramatycznie tego nie przeżywać. Nie chciałem czuć się opuszczony. Postanowiłem samemu poradzić sobie z sytuacją. Nie wiem, czy to z tego się wzięło, ale to właśnie taka moja życiowa klisza: gdy dzieje się coś złego, staram się uporać z tym sam. Inną jest świadomość, że nie trzeba bać się pytań i wstydzić konfrontowania z innymi. Radość, że coś się zrobiło albo w czymś wzięło udział, jest zawsze lepsza niż stanie z boku. Nie należy bać się śmieszności i porażki, tego, że okaże się słabszy, że przegram w szachy. Jeśli wygram – to świetnie, jak przegram – trudno, nic się nie stało, przynajmniej czas minął ciekawie.

Wszystkie te pasje stopniowo oserzały mój świat, ale jeśli czułem że coś mnie już nie rozwija, zostawiałem to. Kiedy się czymś nasyciłem, kiedy coś stawało się schematem, zamierało, znajdowałem nowe zainteresowanie".