Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Moja Rumunia jest jak wino. Może być oszałamiająco słodka, ale też dojrzałą i wytrawna. Najbardziej lubię, gdy jest taka pół na pół. Nie za bardzo, nie za mało. W sam raz. Rozgrzewa serce i policzki, ale czasami wywołuje koszmarny ból głowy następnego dnia.

NIEBIESKI (alabastru): jest to symboliczny kolor nieskończoności, nieba, doskonałości, absolutu. To świat duchowy, idealna, platoniczna miłość. To także kolor ptaka, szczęścia, marzeń i romantycznych aspiracji. Zimny i niedostępny niebieski to kolor odejścia od realnego świata i życia.

Poniższa historia to opowieść o życiu mojej mamy, życiu pod dyktando dekretu. To także historia milionów kobiet z Rumunii, które pomiędzy 1966 a 1989 rokiem były poniżane, traktowane jak klacze rozpłodowe. To opowieść o dzieciach z dekretu, dzieciach nieszczęśliwych, niechcianych porzucanych w sierocińcach.

Do dzisiaj tradycyjny strój ludowy jest ważnym elementem tożsamości narodowej Rumunów, którzy z dumą prezentują go przy okazji większych wydarzeń, nie tylko od wielkiego dzwonu. [...] Ia nie wyszła nigdy z mody, tylko zaadaptowała się do współczesności, dziś bez problemu jest łączona przez Rumunów z dżinsami i innymi nowoczesnymi dodatkami. Yves Saint Laurent miał rację. Ia nie należy do żadnych czasów. Na jej rękawach mamy przecież wyhaftowaną wieczność, która narodziła się na wsi.