Jesteśmy społecznością, która kocha książki

wiara w siebie samego. Być może to jedyne, na czym warto polegać, stając oko w oko z nieznanym.

Czas, sir Richardzie. Czas. Czas. Czas. Wy, miękkie skóry, macie niezwykle ograniczone jego pojęcie. Przyrównujecie czas do bicia serca, którego rytm charakteryzuje regularność; myślicie, że biegnie z punktu A do punktu B, podczas gdy czas to o wiele więcej niż tylko rytm i sekwencyjność. Jest jeszcze melodia, refreny, które wznoszą się i opadają, by wznieść znowu. Czas może zmieniać wysokość, tembr, barwę. Czas jest harmoniczny. Posiada własną głośność. Zdobią go akcenty i pauzy. Ma wersy, rozbrzmiewa to jednym, to wieloma głosami.

Zmuś ludzi, by mówili jak ty, a wkrótce zaczną myśleć jak ty.

Jeśli czas i historia naprawdę są subiektywne, niech pan się nie boi przeszłości. Niech pan nie daje wiary, kiedy ktoś powie, że nie można jej zmienić. Przeszłość, teraźniejszość i przyszłość to zaledwie moment. Czas i przestrzeń, następstwo i progres, wszystko to tylko liście na wietrze. Wyobraźnia wykracza poza ich granice. - Oscar Wilde.

- Któż to? (...)
- Wróg twój (...)
- Ach. Czy nie napijesz się ze mną słodkiej miętowej herbaty? Przysłuchiwałem się zgiełkowi bitwy. Męcząca sprawa, czyż nie? Spodziewam się, iż łyk herbaty ukoi skołatane nerwy.