Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Sam pomysł na książkę nie jest kluczem do jej sukcesu, choć ten tutaj jest naprawdę dobry. Gdy przeczytałam, że dwójka dzieciaków zaczyna pisać do siebie niewybredne listy, a ich korespondencja ciągnie się przez lata, staje się bardziej zażyła, pomyślałam, że w końcu trafiłam na książkę, która zostanie ze mną na długo. Niestety listy, które tak wzbudziły moje zainteresowanie były, co tu dużo mówić.. straszne. To nawet nie były dziecięce uszczypliwości, ze szczyptą sarkazmu, podszyte wzajemnym zainteresowaniem bohaterów. Nie wiem, jak dziewczyna może życzyć żołnierzowi, żeby go zastrzelili, a on jej, żeby okazało się, że pochodzi z kazirodczego związku. Nie rozumiem zatem jakim tokiem myślenia podążali bohaterowie, którzy trzymali się kurczowo zapisanych przed laty kartek papieru, doszukując się w nich przejawów romantyzmu. Po czasie zaczęłam odpuszczać sobie wątpliwą przyjemność czytania korespondencji bohaterów, omijając te fragmenty na rzecz fabuły. Fabuły, która również mnie rozczarowała. Sama historia mogłaby się obrobić, ale zauważyłam, że zaczynam przekakiwać po dialogach, które były wręcz drętwe.. A i bohaterowie pozostawiali wiele do życzenia, a już w szczególności główna bohaterka, osoba tak niestabilna, że tylko cud mógł ją połączyć z Luką. Mogę pokusić się o stwierdzenie, ze bohaterowie drugoplanowi zostali napisani o wiele lepiej, co dawało chwilę wytchnienia przy czytaniu tej książki. Jeśli coś mnie zaskoczyło, to fakt, że czytając bardziej pikantne sceny nie czułam absolutnie niczego... nie uważam się za osobę pruderyjną, potrafię docenić pięknie napisane momenty zbliżeń, ale to była pierwsza książka, w której były one opisane w stylu, podobnym do tego z instrukcji obsługi urządzeń. Już dawno nie przewróciłam tyle razy oczami czytając jakąś książkę, a przy tym "dziele" robiłam to tyle razy, że nie zdziwiłabym się gdyby na koniec obluzowały mi się gałki oczne.
Trzy gwiazdki za pomysł na historię.

Sam pomysł na książkę nie jest kluczem do jej sukcesu, choć ten tutaj jest naprawdę dobry. Gdy przeczytałam, że dwójka dzieciaków zaczyna pisać do siebie niewybredne listy, a ich korespondencja ciągnie się przez lata, staje się bardziej zażyła, pomyślałam, że w końcu trafiłam na książkę, która zostanie ze mną na długo. Niestety listy, które tak wzbudziły moje...

Co mogłoby pójść nie tak w książce, która łączy w sobie moje dwie ulubione rzeczy: filmy i wątek zakochanego przyjaciela? Przecież to powinien być murowany przepis na sukces. Ale niestety nie jest. I to nie przez fakt, że wplatane w fabułę filmy i zakochany Sol się nie sprawdzają, wręcz przeciwnie, stanowią najlepszą część tej książki. Autorka nie zalewa nas produkcjami rodem z netflixa, tylko serwuje ponadczasowe kinowe klasyki, które stanowią piękny punkt wyjścia poszczególnych rozdziałów. Dodatkową gwiazdkę dostaje Solomon, który idealnie sprawdza się jako cichy, mądry chłopak zamknięty w friendzonie. Wyczekiwałam rozdziałów, w których był narratorem, zdawał się być starą duszą zamkniętą w młodym ciele. Cały czas mialam wrażenie, że jest ulepiony z zupełnie innej gliny niż reszta jego znajomych. Gdyby książka skupiała się w całości na nim, dałabym w ocenie 8. Ale niestety tak nie było, dlatego solidne 6 to i tak zdecydowanie wygórowana ocena jak dla takiego dzieła. Hanna, która przez połowę książki raczy nas swoimi pomysłami nie jest już tak fascynującą bohaterką, bardziej przypomina trzynastoletnią dziewczynkę z burzą hormonów, niż nastolatkę, w której mógłby zauroczyć się Sol. Niejednokrotnie przewracałam oczami, gdy dane mi było czytać o jej przeżyciach, po czasie zaczęłam się zadranawiać, czy to może nie wina wieku i faktu, że najwyraźniej literatura Young adult nie jest już dla mnie. Ludzie z wiekiem zaczynają doceniać stabilność, a w Hannie nic stabilne nie było. Tak czy siak, nie mogę całkowicie skreślić Wieczoru filmowego, bo na pewno znajdzie się ktoś, dla kogo będzie ona niezapomnianą książką. Dla mnie niezapomniane będą przytoczone tu filmy i stara dusza Sola zamkniętą w ciele nastolatka. Dla tych dwóch rzeczy mogłam zarwać wieczór.

Co mogłoby pójść nie tak w książce, która łączy w sobie moje dwie ulubione rzeczy: filmy i wątek zakochanego przyjaciela? Przecież to powinien być murowany przepis na sukces. Ale niestety nie jest. I to nie przez fakt, że wplatane w fabułę filmy i zakochany Sol się nie sprawdzają, wręcz przeciwnie, stanowią najlepszą część tej książki. Autorka nie zalewa nas produkcjami...

Piękna historia, która udowadnia, że miłości nie da się zdusić, choćby nasze życie nie potoczyło się tak, jakbyśmy tego chcieli. To książka z gatunku tych, które czytasz w każdej wolnej chwili, a gdy nie możesz tego robić, myślisz o niej nieustannie. Razem z bohaterami dorastamy, pozbywając się dziecięcej niewinności, poznajemy siebie nawzajem, zmieniamy się by koniec końców wrócić do punktu wyjścia - tego drewnianego pomostu, na którym wszystko przed laty się zaczęło.

Piękna historia, która udowadnia, że miłości nie da się zdusić, choćby nasze życie nie potoczyło się tak, jakbyśmy tego chcieli. To książka z gatunku tych, które czytasz w każdej wolnej chwili, a gdy nie możesz tego robić, myślisz o niej nieustannie. Razem z bohaterami dorastamy, pozbywając się dziecięcej niewinności, poznajemy siebie nawzajem, zmieniamy się by koniec...