Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Mam taką zasadę, że 10-tki daje książkom, które nie dość, że się dobrze czyta, to wiedza w nich zawarta potrafi w jakiś sposób zmienić moje (i nie tylko moje) życie w sensie dosłownym. Taka jest właśnie pozycja S. Stahl "Jak nie bać się bliskości". Przyznaję się, że nie przeczytałem jej "od deski do deski", ale już mogę powiedzieć, że podczas czytania fragmentów, miałem kilka razy tak zwany "błysk", czyli moment, w którym coś do mnie dotarło i nagle świat stał się bardziej zrozumiałym i przyjaznym miejscem. To pomaga. Ogólnie pierwsza część jest poświęcona osobom, które unikają bliskości, a druga osobom, które są zależne w związku, czyli np. partnerzy osób unikających bliskości. Czytając trochę jednego i trochę drugiego, oczyma wyobraźni przypominałem sobie sytuacje, opisywane w książce. Z częścią się identyfikowałem. Ogólnie książka świetna, napisana naprawdę przystępnym językiem i można się kilku ciekawych rzeczy dowiedzieć. Poza tym to nie jest książka dla osób, które myślą, że po jej przeczytaniu nagle zmienią partnera i będzie super. Nie. W tej książce nie ma happy endu. Ale za to jest dobre wytłumaczenie dlaczego go nie ma i ewentualnie co może pomóc w walce, choć bez bólu nie obejdzie się. Nie mniej bardzo polecam. Książka potrafi mimo wszystko "uspokoić".

Mam taką zasadę, że 10-tki daje książkom, które nie dość, że się dobrze czyta, to wiedza w nich zawarta potrafi w jakiś sposób zmienić moje (i nie tylko moje) życie w sensie dosłownym. Taka jest właśnie pozycja S. Stahl "Jak nie bać się bliskości". Przyznaję się, że nie przeczytałem jej "od deski do deski", ale już mogę powiedzieć, że podczas czytania fragmentów, miałem...

Jestem po 3 książkach Piotra C. I chyba najbardziej mi pasowało " # to o nas". Z tą pozycją mam problem. Zacznijmy od pozytywów. Napisania "szybkim językiem" tak, że można miło spędzić wieczór, może dwa. Niezobowiązująca pozycja z prostą historią, toną seksu i powiedzmy zabawno-błyskotliwo-zaczepnymi dialogami. I niestety to by było na tyle. Czasami wydawało mi się, że książka była pisana na fali 365 dni tylko bez wątku mafijnego (przynajmniej takiego jak w przytoczonym przykładzie). Miałem wrażenie, że główną grupą odbiorców i jak będą kobiety, więc trzeba je jakoś literacko "nakarmić", pobudzić ich wyobraźnię, "wytłumaczyć" jak myśli i do czego jest zdolny mężczyzna, który jest tytułowym "solistą". Dodatkowo czasami trochę obrazić szowinistycznym żartem, zaintrygować tylko i wyłącznie po to, żeby ta opowieść była "jakaś". Wszystko po to aby w końcu powieści część z czytelniczek mogła powiedzieć "A dobrze mu tak..".
Czy zabieg się udał? Marketingowo pewnie tak. To można sprawdzić po ilości ocen. Nie chodzi już nawet o to jaką ocenę ma pozycja, ale ile.
Mogę napisać, że główny bohater mnie denerwował.. Przewrotnie mogę to spuentować to stwierdzeniem "im mądrzejszy tym głupszy". Jak zacznę pisać dlaczego, to pewnie będę spojlerował, więc tego nie zrobię. Podsumowując te kilka zdań - książka dla rozrywki na wieczór, weekend lub tydzień w zależności kto ma ile czasu i kto jak czyta. Oczywiście rozrywkowa i "szybkoczytalna". Humor czasem błyskotliwy, czasami szowinistyczny. Historia, która nie angażuje. Choć pewnie kilku mężczyzn mogłoby się z nią utożsamić. Jeżeli ktoś lubi, to proszę bardzo. Ja jakoś nie będę do niej tęsknił.
Ps. Tylko Zuzła trochę żal.

Jestem po 3 książkach Piotra C. I chyba najbardziej mi pasowało " # to o nas". Z tą pozycją mam problem. Zacznijmy od pozytywów. Napisania "szybkim językiem" tak, że można miło spędzić wieczór, może dwa. Niezobowiązująca pozycja z prostą historią, toną seksu i powiedzmy zabawno-błyskotliwo-zaczepnymi dialogami. I niestety to by było na tyle. Czasami wydawało mi się, że...

Dostałem tą książkę na urodziny od współpracowników. Kreskę kojarzę oczywiście z Internetów i portali z memami. Nawet swego czasu myślałem o kupnie 1 lub 2 tomu. A tu proszę, taki prezent.
Co do książki - niezobowiązująca pozycja, która jest na pewno bezpieczna na prezent, szczególnie dla osób pracujących jako grafik/dział marketingu/promocja/PR/HR i inne takie podobne. Bo to co się czyta w tej książce można odczuć na własnej skórze. Jest jakiś punkt zaczepienia, można się szybciej zaprzyjaźnić z głównymi bohaterami.
Poza tym - książkę czyta się szybko. Zawarty w niej humor mi bardzo odpowiadał. Przedostatni rozdział wydał mi się trochę naciągnięty na potrzeby spięcia fabuły, mimo wszystko nie przeszkadzało mi to. Doceniam. Sam też raz albo dwa razy byłem w podobnej sytuacji.
Ogólnie przy lekturze bawiłem się bardzo dobrze. Będę musiał zaopatrzyć się w resztę książek, ponieważ ta "dała mi ciąg na więcej".

Dostałem tą książkę na urodziny od współpracowników. Kreskę kojarzę oczywiście z Internetów i portali z memami. Nawet swego czasu myślałem o kupnie 1 lub 2 tomu. A tu proszę, taki prezent.
Co do książki - niezobowiązująca pozycja, która jest na pewno bezpieczna na prezent, szczególnie dla osób pracujących jako grafik/dział marketingu/promocja/PR/HR i inne takie podobne. Bo...