Książki definitywnie nie możemy zaklasyfikować jako 'TYLKO DLA MĘŻCZYZN'.

Niesamowicie istotna będzie także dla matek, które pragną być bardziej świadome i zrozumieć jak komplementarne i (co najważniejsze) niezastępowalne są role rodziców obu płci - jak się przenikają i uzupełniają. Naturalnie dziecko prawdopodobnie będzie w jakiś sposób wybrakowane psychicznie w przypadku nieobecności któregokolwiek z rodziców; może się to inaczej przejawiać lub dotykać innych obszarów życia dziecka, ale faktem jest, że do zdrowego funkcjonowania organizmu i umysłu dziecka arcyważne są figury zaangażowanej matki oraz zaangażowanego ojca.

Na poparcie powyższego, lektura zalewa odbiorcę przykładami, badaniami i statystykami na temat dzieci, których ojciec był nieobecny/nie uczestniczył w życiu dziecka i rodziny.

Dla mężczyzn, którzy do ojcostwa się szykują, czy tych, którzy już ten etap rozpoczęli, pozycja absolutnie obowiązkowa, gdyż dotyka tematów w naszym społeczeństwie odłożonych na margines; 200 stron dla dorosłego mężczyzny-ojca to mała inwestycja czasu i wysiłku, które jednak dla życia jego dziecka mogą mieć znaczenie kolosalne i fundamentalne.

Dla dojrzałych już synów, którzy pragną zrozumieć swoich ojców, siebie lub w jaki sposób relacje z ojcem ukształtowały w pewnym stopniu (bądź miały deformujący wpływ na) ich życie oraz tych, którzy chcieliby te relacje z ojcem nawiązać/pogłębić/naprawić, a także tych, którzy chcieliby swoim ojcom przebaczyć, ale czują wewnętrzne opory.

Książka jest napisana przystępnym językiem, czyta się szybko ze względu na zgrabnie podzielone rozdziały, podrozdziały i podpunkty.

Książki definitywnie nie możemy zaklasyfikować jako 'TYLKO DLA MĘŻCZYZN'.

Niesamowicie istotna będzie także dla matek, które pragną być bardziej świadome i zrozumieć jak komplementarne i (co najważniejsze) niezastępowalne są role rodziców obu płci - jak się przenikają i uzupełniają. Naturalnie dziecko prawdopodobnie będzie w jakiś sposób wybrakowane psychicznie w przypadku...

Świetna książka. Absolutny "must-read" dla wszystkich chłopaków, mężczyzn, synów i ojców. Refleksja po jej przeczytaniu - nie spotkałem w moim życiu mężczyzny, który nie byłby szczęśliwy, że ma syna. Ale trudno mi znaleźć mężczyznę, który nie czułby się zraniony przez swojego ojca. Jedyny żal, który mam po przeczytaniu książki to taki, że wpadła w moje ręce tak późno. Ale widocznie tak miało być i wcześniej może nie byłbym na nią gotowy. W czasach tzw. kryzysu męskości i poszukiwania męskiej tożsamości to jedna z lepszych książek na ten temat. Zacytuję dwa ostatnie zdania z polskiego wydania: "...powinniśmy złamać milczenie poprzednich pokoleń. Nadchodzi czas ojców." A więc czytajcie!

Świetna książka. Absolutny "must-read" dla wszystkich chłopaków, mężczyzn, synów i ojców. Refleksja po jej przeczytaniu - nie spotkałem w moim życiu mężczyzny, który nie byłby szczęśliwy, że ma syna. Ale trudno mi znaleźć mężczyznę, który nie czułby się zraniony przez swojego ojca. Jedyny żal, który mam po przeczytaniu książki to taki, że wpadła w moje ręce tak późno. Ale...

Moim zdaniem ta książka to opis problemu i skąd sie bierze, a nie poradnik jak sobie z nim radzić...

Moim zdaniem ta książka to opis problemu i skąd sie bierze, a nie poradnik jak sobie z nim radzić...

Książka dobra, poprawna, i pewnie bym nie przeczytał całej, jeśli temat nie byłby tak ważny dla mnie. I dla mężczyzn ogólnie.
Pomimo ogólników, wtrąceń metafizycznych i błahych rozwiązań poruszonych problemów książka jest jedną z ważniejszych publikacji psychologicznych o męskości (jakie poznałem do tej pory). Mam nadzieję, iż znajdę jeszcze o wiele więcej.

Książka dobra, poprawna, i pewnie bym nie przeczytał całej, jeśli temat nie byłby tak ważny dla mnie. I dla mężczyzn ogólnie.
Pomimo ogólników, wtrąceń metafizycznych i błahych rozwiązań poruszonych problemów książka jest jedną z ważniejszych publikacji psychologicznych o męskości (jakie poznałem do tej pory). Mam nadzieję, iż znajdę jeszcze o wiele więcej.

Sięgając po tą książkę miałem trochę nadziei, że nie będzie to kopia "Męskości" Stevea Biddulpha. Po przeczytaniu mogę powiedzieć tyle - te dwie książki są trochę do siebie podobne. Oczywiście nie chodzi mi o to, że temat jest ten sam. Autorzy podchodzą do problemu podobnie. Te dwie książki jakby w pewnych momentach mówią o tym samym, a w pewnych momentach się uzupełniają. Z resztą autor tej publikacji wyraźnie nawiązuje (przytaczając nazwisko) do pozycji Stevea Biddulpha.
Czy pozycja jest też dla kobiet? Tak jeżeli mają na względzie pomóc partnerowi i dziecku. Nie, jeżeli chcą zmienić swojego partnera pod swoje dyktando, ponieważ zaczyna im brakować argumentów w normalnym życiu.
To przede wszystkim książka dla mężczyzn, którzy codziennie odczuwają dziwny niepokój. Nie wiedzą czym ten niepokój jest. Boją się nawiązać kontaktu z innymi ludźmi, lub panicznie boją się podjąć kluczową w ich życiu decyzję.
Co zatem na plus? Na pewno tematyka. Moim zdaniem o tym powinno się mówić. Nieobecność ojców - świadome bądź nieświadome, zawsze odbije ślad na dziecięcej psychice.
Na plus również język książki. Czyta się w miarę szybko. Autor stara się nie używać naukowego języka. Oczywiście czasami się zagalopuje, ale wszystko można przeżyć.
Na plus jeszcze opis typowych zachowań mężczyzn, choć wprowadzenie do tej części książki, moim zdaniem było trochę przekombinowane.
Co na minus? Przede wszystkim historie pacjentów, w które trochę trudno uwierzyć. Jeżeli były one naprawdę, to w porządku. Jednak w pewnym momencie myślałem, że to co czytam jest wymyślone.
Po drugie na minus "czytanie z fusów". Z jednej strony nie mam nic do snów. Są one jakimś odbiciem ludzkiej psychiki. Jednak nie za bardzo wierzę w związek przyczynowo-skutkowy owych snów. Może jeszcze nie jestem na takim etapie, żeby w to wierzyć..
Ogólnie książka nie zrobiła na mnie takiego wrażenia jak przytoczona wcześniej "Męskość". Mimo wszystko nie chce jej źle ocenić. Myślę, że im więcej książek o tej tematyce, tym lepiej.
Na koniec. Wydaje mi się, że "Posłowie" autora powinno być na początku pozycji, ponieważ są tam bardzo cenne informacje historyczne. Pierwsze wydanie tej książki ma niespełna 30 lat. To dużo czasu. Trzeba brać na tą książkę lekką poprawkę. Choć ponad połowa rzeczy w niej zawartych nie zmieniła się znacznie przez ten okres czasu.

Sięgając po tą książkę miałem trochę nadziei, że nie będzie to kopia "Męskości" Stevea Biddulpha. Po przeczytaniu mogę powiedzieć tyle - te dwie książki są trochę do siebie podobne. Oczywiście nie chodzi mi o to, że temat jest ten sam. Autorzy podchodzą do problemu podobnie. Te dwie książki jakby w pewnych momentach mówią o tym samym, a w pewnych momentach się uzupełniają....

Żyjemy w społeczeństwie ekstrawertycznym, w którym mało jest miejsca dla samotności i ciszy. cały czas karmimy się rozmowami, filmami, spektaklami, programami radiowymi i telewizyjnymi. Nieustannie obawiamy się, że miną nas jakieś istotne wiadomości. Jesteśmy bulimikami informacji i spektaklu, otyłymi od kultury. Wybieramy zajmowanie się czymkolwiek, byleby tylko nie pozostać z sobą sam na sam.

Żyjemy w społeczeństwie ekstrawertycznym, w którym mało jest miejsca dla samotności i ciszy. cały czas karmimy się rozmowami, filmami, spektaklami, programami radiowymi i telewizyjnymi. Nieustannie obawiamy się, że miną nas jakieś istotne wiadomości. Jesteśmy bulimikami informacji i spektaklu, otyłymi od kultury. Wybieramy zajmowanie się czymkolwiek, byleby tylko nie...

Polecam książkę, wbrew tytułowi nie tylko dla mężczyzn. Wyjaśnia dużo o kryzysie męskości. Korekta polskiego wydania dramatycznie zła - do tego stopnia, że pomylono tytuł rozdziału.

Polecam książkę, wbrew tytułowi nie tylko dla mężczyzn. Wyjaśnia dużo o kryzysie męskości. Korekta polskiego wydania dramatycznie zła - do tego stopnia, że pomylono tytuł rozdziału.