Jesteśmy społecznością, która kocha książki

O MÓJ BOŻE !!!

Mario Puzo - jesteś moim bogiem. Już dawno nie czytałam tak wspaniałej książki. 629 stron czystego geniuszu. "Ojciec Chrzestny" najbardziej wciągająca książka, jaką czytałam.

Cały ten gangsterski świat, intrygi i spiski - to wszystko ekscytuje, a sposób w jaki Puzo opisuje ten świat pozwala czytelnikowi wniknąć w ten świat i stać się jego częścią. Każda postać ukazana jest w tej powieści tak prawdziwie, że wręcz możesz zobaczyć ją stojącą przed tobą, składającą ci "propozycje nie do odrzucenia".

Myślę, że jest to dzieło ponadczasowe, które każdy powinien przeczytać choć raz w ciągu swojego życia.

O MÓJ BOŻE !!!

Mario Puzo - jesteś moim bogiem. Już dawno nie czytałam tak wspaniałej książki. 629 stron czystego geniuszu. "Ojciec Chrzestny" najbardziej wciągająca książka, jaką czytałam.

Cały ten gangsterski świat, intrygi i spiski - to wszystko ekscytuje, a sposób w jaki Puzo opisuje ten świat pozwala czytelnikowi wniknąć w ten świat i stać się jego częścią. Każda...

Właśnie przed chwilą skończyłam ją czytać. Zrobiła na mnie ogromne wrażenie.

Grenouille ... Postać tak straszna i bezwzględna ... Chociaż na początku powieści trochę mu współczułam, nawet jako nie zaznał niczego, co mogłoby choć trochę przypominać miłość, więc myślałam sobie: Może to nie jego wina. Ale w miarę zagłębiania się w tę historię czułam coraz większą odrazę do głównego bohatera. Uświadomiłam sobie, że on nie był zdolny do miłości, że nie był zdolny do żadnych uczuć poza pogardą czy nienawiścią.

Autor opisując jego sposób myślenia, sposób patrzenia na świat wzbudził w mnie niepokój, ale myślę, że właśnie tak powinno być, że książki o takiej tematyce powinny wzbudzać niepokój, a ich bohaterowie odrazę.

Właśnie przed chwilą skończyłam ją czytać. Zrobiła na mnie ogromne wrażenie.

Grenouille ... Postać tak straszna i bezwzględna ... Chociaż na początku powieści trochę mu współczułam, nawet jako nie zaznał niczego, co mogłoby choć trochę przypominać miłość, więc myślałam sobie: Może to nie jego wina. Ale w miarę zagłębiania się w tę historię czułam coraz większą odrazę do...

Muszę przyznać, że polubiłam tę książkę mimo, że raczej nie pasuje ona do większości książek, które mi się podobały, ale czasami człowiek potrzebuje czegoś lżejszego, czegoś przy czym nie musi zastanawiać się nad sensem egzystencji lub zadawać sobie pytań, na które nie zawsze chce znać odpowiedzi.

Ta książka jest przyjemna. Ma w sobie coś ciepłego. Uważam, że nie zawsze trzeba czytać coś wymagającego, czasami potrzebujemy odprężenia i właśnie to oferuje nam Ashton Lee w "Wiśniowym Klubie Książki".

Muszę przyznać, że polubiłam tę książkę mimo, że raczej nie pasuje ona do większości książek, które mi się podobały, ale czasami człowiek potrzebuje czegoś lżejszego, czegoś przy czym nie musi zastanawiać się nad sensem egzystencji lub zadawać sobie pytań, na które nie zawsze chce znać odpowiedzi.

Ta książka jest przyjemna. Ma w sobie coś ciepłego. Uważam, że nie zawsze...