Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Chociaż historie Brooke i Remy'ego czytałam już lata temu, to wciąż pamiętam moje odczucia z nią związane. Jestem przekonana, że byłam w stanie napisać pieśń pochwalną ku Tate'owi. Teraz, kiedy dokładnie 15 minut temu skończyłam czytać Legend, jednocześnie pisząc tą opinie szukam rymu do słów "Cudowny Maverick". To coś mówi.
Katy Evans jest jedną z moich ulubionych autorek i sięgając bo jej ostatnią część z serii "Real", nad czym swoją drogą ubolewam, wiedziałam, że będzie to książka, która mnie nie zawiedzie. To było świetne! Chociaż Remy był moją pierwszą miłością, to mogę przyznać, że Cage nie pozostaje w tyle. Wprost przeciwnie. Uwielbiam go.

Mam nadzieję, że sięgniecie po "Legend" i wraz ze mną zakochacie się na nowo w zawodnikach podziemnych walk!

"Remy stares at the phone before passing it back at me. He lifts his gaze and looks at me with beautiful blue eyes, just like Racer's, and shakes his head somberly. "Get a man with balls, Reese."
I tuck my phone away. "Men with balls scare me."
"Not a real man. A real man hands them over.""

Chociaż historie Brooke i Remy'ego czytałam już lata temu, to wciąż pamiętam moje odczucia z nią związane. Jestem przekonana, że byłam w stanie napisać pieśń pochwalną ku Tate'owi. Teraz, kiedy dokładnie 15 minut temu skończyłam czytać Legend, jednocześnie pisząc tą opinie szukam rymu do słów "Cudowny Maverick". To coś mówi.
Katy Evans jest jedną z moich ulubionych autorek...

To nie jest moje pierwsze spotkanie z tą autorką. Było nim "Kulti" - książka, w której akcja bardzo wolno się rozwija, co dodaje realności powieści oraz główny bohater to mężczyzna niewielu słów. Wiedziałam więc czego mogę się spodziewać po "The Wall of Winnipeg and Me". Jeśli mam być szczera, to wyczekiwałam wydania tej powieści już od dłuższego czasu. I nie na marne - najnowsza powieść Mariany Zapaty przebiła Kultiego.

Nie będę próbowała nikogo wprowadzać w fabułę jak to robi wiele osób, bo to według mnie bezsensu patrząc na to, że opis książki jest podany na stronie, a każdy dodatkowy szczegół mógłby najprościej w świecie być spojlerem. Powiem za to parę słów o bohaterach. A jest o czym mówić. Jest o czym mówić, ponieważ mamy tu do czynienia z jedną z najlepszych - nie wiem czy jest jakieś odpowiednie tłumaczenie, dlatego użyje angielskiej wersji - kick ass heroines. Jej nieugięty charakter i ciągłe pokazywanie środkowego palca wszystkiego i wszystkim było świetne! Dodajmy jeszcze Trevora, który znajduje się nie dalej niż 50 metrów od niej i mamy duet idealny. Nie jest to osoba złamana przez duchy przeszłości, co jest miłym kontrastem do wielu innych książek. Tutaj przeszłość tylko wzmocniła Vanesse.
Jeśli chodzi o Aidena, to chciałam go parę razy kopnąć w tyłek. Nie jest to bohater, którego chciałabym spotkać w rzeczywistości, ponieważ najprawdopodobniej bym się go przestraszyła. Nie zmienia to faktu, że jest on świetnym mężczyzną, który przemawia czynami, a nie słowami.
Przywołam jeszcze Trevora, bo pomimo wszystko go lubiłam. I Zaca - z tego miejsca proszę autorkę o osobną książkę mu poświęconą - proszę. Nie mogłam się doczekać, kiedy dostanę więcej scen mu poświęconych.

Jest to książka, którą naprawdę warto przeczytać bez obawy o stracony czas. Autorka wykonała kawał dobrej roboty. Dziękuje!

Polecam :)

To nie jest moje pierwsze spotkanie z tą autorką. Było nim "Kulti" - książka, w której akcja bardzo wolno się rozwija, co dodaje realności powieści oraz główny bohater to mężczyzna niewielu słów. Wiedziałam więc czego mogę się spodziewać po "The Wall of Winnipeg and Me". Jeśli mam być szczera, to wyczekiwałam wydania tej powieści już od dłuższego czasu. I nie na marne -...

Sięgając po "F*ck Love* niekoniecznie wiedziałam czego się spodziewać. Od pewnego czasu była to pozycja na mojej półce "Muszę przeczytać", lecz nie liczyłam, że będzie to coś, co przyprawi mnie o bezsenność. Swoją drogą od dawna w moje ręce nie wpadło nic wybitnego. Pomimo to Tarryn Fisher bardzo, ale to bardzo miło mnie zaskoczyła swoim najnowszym dziełem.

Nie pamiętam, kiedy ostatnio tak bardzo potrafiłam polubić główną bohaterkę. Jej fascynacja swoim snem (choć po pierwszym rozdziale moje emocje odpowiadały jego tytułowi) i próba wprowadzenia go w życie, choć wiadomym jest, że Helena artystką nie jest, jej odczucia i sposób w jaki opowiadała swoją historię - chciałabym zostać jej przyjaciółką. Oczywiście za to ostatnie trzeba podziękować autorce. Wykreowała świetną osobowość i jeszcze lepiej nią władała.
Równie ciekawymi osobowościami okazały się inne postacie. Prawie każda z nich była dobrze wykreowana i świeciła swoim własnym blaskiem. W końcu spotkałam się z głównym męskim bohaterem, który wcale nie jest chodzącym seksem, nie jest arogancki, bipolarny, ma tonę duchów przeszłości i nasza główna bohaterka zakochuje się w nim już na pierwszej stronie. Nie. Dzięki temu jeszcze bardziej możemy się wczuć w historię. Jest ona bardziej realistyczna.
Chciałabym poświęcić szczególne parę słów dla June i Greer. Jesteście cudowne, dziewczyny!

Zaczęłam tę książkę bez większych oczekiwań. Skończyła ją tego samego dnia z ukłuciem w klatce piersiowej i słowami "Cholera, to było dobre!". Z tego wynika, że nie pozostaje do powiedzenia nic więcej jak to, że polecam "F*ck Love". No bo czasem warto odnieść się do tytułu.

“You’re chasing him, but who’s chasing you?"

Sięgając po "F*ck Love* niekoniecznie wiedziałam czego się spodziewać. Od pewnego czasu była to pozycja na mojej półce "Muszę przeczytać", lecz nie liczyłam, że będzie to coś, co przyprawi mnie o bezsenność. Swoją drogą od dawna w moje ręce nie wpadło nic wybitnego. Pomimo to Tarryn Fisher bardzo, ale to bardzo miło mnie zaskoczyła swoim najnowszym dziełem.

Nie...