Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Czy zastanawiałeś się kiedyś nad pięknem porcelany?
Zetknąłeś się z utratą kogoś kogo chciałbyś zatrzymać,
ale choroba brutalnie go tobie wydarła?
Może sam chorowałeś i nie było nadziei, a jednak los był tak łaskawy,
że cieszysz się życiem?
Może śmierć zabrała największego przyjaciela?

Człowiek, jego kruchość, przeolbrzymie tęsknoty wypełniające ludzkie serce po brzegi, to strofy z tomiku poezji Reny Starskiej pt. Porcelana.
Naprawdę warto przeczytać.
Polecam.


Jeden z wierszy (strona 7 tomu Porcelana):

***
Największą ziemską pustynię
tworzą ziarnka
z zasuszonych ludzkich łez




P.S.
Zapraszam na blog autorski
Siedemnaście gorzkich pestek

Będziecie Państwo mogli zapoznać się z barwami mojej twórczości.
Pozdrawiam serdecznie,
Irena Ewa Idzikowska vel Rena Starska

Czy zastanawiałeś się kiedyś nad pięknem porcelany?
Zetknąłeś się z utratą kogoś kogo chciałbyś zatrzymać,
ale choroba brutalnie go tobie wydarła?
Może sam chorowałeś i nie było nadziei, a jednak los był tak łaskawy,
że cieszysz się życiem?
Może śmierć zabrała największego przyjaciela?

Człowiek, jego kruchość, przeolbrzymie tęsknoty wypełniające ludzkie serce po brzegi,...