Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Rok 1945 był przełomowy, jeżeli chodzi o historię Europy. 8 maja zakończyła się II wojna światowa, a stary świat został podzielony między Stany Zjednoczone i Związek Sowiecki. Tak historia jest przedstawiana w szkołach. Jednak zadajmy sobie pytanie, jak wyglądałaby dzisiejsza rzeczywistość, gdyby na początku lat trzydziestych pewien podróżnik w czasie, ostrzegł polskich przywódców o zbliżającym się konflikcie i jego skutkach dla Polski… Czy udałoby się powstrzymać holokaust? Czy Związek Sowiecki obroniłby się przed Niemcami? Czy Polska zachowałaby niepodległość, stojąc ramię w ramię z III Rzeszą? Odpowiedzi na te i inne pytania można znaleźć w ostatniej cześć trylogii „Progres Wsteczny” pt. „Złamana Nadzieja” autorstwa Pawła Famusa.
Paweł Famus to pochodzący z Cieszyna twórca, pasjonat militariów i stały bywalec Warszawskich Targów Fantastyki. W swoim dorobku ma kilka powieści z gatunku fantasy i science fiction, w tym cykl „Kroniki Imperium Legendarnych Lachów” oraz trylogia „Progres Wsteczny”.

Zbliża się sylwester 1943 roku. Wojna wciąż toczy się na trzech kontynentach. Siły państw Osi rządzą niepodzielnie w Europie, Północnej Afryce i na Bliskim Wschodzie. Mimo tak korzystnego położenia sojusznicy obawiają się lądowania Aliantów we Francji. Prace nad bronią atomową przyśpieszają, choć jedna ze stron ma wyraźną przewagę nad pozostałymi. W przełomowym momencie dla historii świata, podróżnicy w czasie przybywają ponownie, aby przekazać Polakom bardzo cenne wskazówki odnośnie przyszłych wydarzeń.
„Złamana nadzieja” to ostatnia część trylogii „Progres Wsteczny”. Muszę przyznać, że z wielkim żalem żegnam się z bohaterami tej niezwykłej opowieści. Dotychczas miałem okazję, przeczytać kilka książek z gatunku historia alternatywna i żadna z nich nie wciągnęła mnie jak właśnie ta. Pod względem fabularnym jest bardzo dobrze. Widać, iż autor bardzo solidnie podszedł do tematyki powieści. Mimo iż znając historię, potrafiłem przewidzieć kolejne wydarzenia. Autorowi udało się kilka razy wprawić mnie w niemałe osłupienie, gdy poprzez zmianę jednego wydarzenia, wprowadzał niesamowity chaos i zmieniał losy Europy. Ważnym atutem książki jest lekkość, z jaką została napisana. Mimo że traktuje o tematyce wojennej i nie brak jej haseł zaczerpniętych z terminologii wojskowej, czyta się ją bardzo szybko i nie ma mowy, aby się przy tym nudzić. Jedynym elementem, do którego mógłbym się „przyczepić”, jest nieco zbyt rozwlekłe zakończenie. Myślę, że gdyby je skrócić do 50 stron, wpłynęłoby to na jeszcze lepszy odbiór książki.

Rok 1945 był przełomowy, jeżeli chodzi o historię Europy. 8 maja zakończyła się II wojna światowa, a stary świat został podzielony między Stany Zjednoczone i Związek Sowiecki. Tak historia jest przedstawiana w szkołach. Jednak zadajmy sobie pytanie, jak wyglądałaby dzisiejsza rzeczywistość...

Rozwiń

Zwiń

Od wielu lat życie mieszkańców Baltimore naznaczone jest piętnem strachu. Ich miasto, od wieku jest światkiem, serii spektakularnych morderstw popełnianych na przypadkowych osobach. Czy w tym przypadku – tak jak twierdzi Policja - mamy do czynienia z działalnością licznych naśladowców, a może wszystkich nich dokonała jedna osoba? Sprawa jest na tyle zagmatwana, iż trafia w ręce agentów FBI Muldera i Scully.

Czwarta część przygód Foxa i Dany pt. „Trofeum” to połączenie powieści grozy i kryminału. Akcja powieści, tradycyjnie rozwija się w bardzo szybkim tempie, tak iż czytelnik nie ma czasu się nudzić. Jest to pierwsza tego rodzaju historia, która wyszła spod pióra Ellen Steiber. Dzięki czemu, mamy tu przemyślany i ciekawie przedstawiony watek główny, oraz co nie mniej ważne, rozwiniecie historii relacji miedzy Mulderm a Scullly. W mojej ocenie ukazanie tej dwójki agentów FBI nie tylko od strony zawodowej, w tym wpływu Foxa na postrzeganie Dany przez innych agentów FBI, wprowadziło dużo świeżości do całego uniwersum „Z archiwum X”.

Od wielu lat życie mieszkańców Baltimore naznaczone jest piętnem strachu. Ich miasto, od wieku jest światkiem, serii spektakularnych morderstw popełnianych na przypadkowych osobach. Czy w tym przypadku – tak jak twierdzi Policja - mamy do czynienia z działalnością licznych naśladowców, a ...

Rozwiń

Zwiń

„Cyjan” to druga odsłona historii Konrada Harkowa (znanego z powieści "Delirium"). Wyjątkowego przedstawiciela społeczności wampirów. Po tragicznych wypadkach, jakie rozegrały się nad Soliną, nieumarły opuszcza Bieszczady aby rozwikłać zagadkę swego pochodzenia. W tym celu wraca do Lublina – miejsca, z którym wiążą się jego najodleglejsze wspomnienia. Spotyka tam dawną przyjaciółkę Magdalenę, która stoi na czele bikerów z White Eagle MC. Szybko okazuje się, że nawet wampiry nie mogą czuć się bezpiecznie w mieście. Ktoś dokłada wszelkich starań, aby doprowadzić do wojny domowej pośród wampirów, a jego plany sięgają znacznie dalej niż granice Lubelszczyzny.
Lektura najnowszej powieści Jarosława Dobrowolskiego „Cyjan” była dla mnie niezwykłą przygodą. W drugim tomie cyklu „Krwiopijca” autor - jak nikt inny do tej pory - zdecydował się na odsłonięcie przed czytelnikami wielu tajemnic wampirzej społeczności. Poznajemy skomplikowane prawa rządzące światem wampirów, proces ich powstawania, egzystencji i śmierci. Interesującym elementem jest struktura hierarchiczna, zgodnie z którą zachowywany jest w niej ład i porządek.
Chcąc porównać pierwszy tom „Delirium” i drugi „Cyjan” muszę stwierdzić, iż druga część to nie tylko kawał dobrej fantastyki, to również solidna porcja sensacji i grozy okraszona szczyptą czarnego humoru. W powieści pojawia się wielu nowych bohaterów, którzy ze względu na swoje szczególne umiejętności i poczucie humoru wprowadzają dużo zamieszania do „nieżycia” Harkowa. Pod względem językowym książka napisana jest bardzo dobrze. Zarówno dialogi, jak i opisy sprawiają, iż fabuła rozwija się bardzo dynamicznie.

„Cyjan” to druga odsłona historii Konrada Harkowa (znanego z powieści "Delirium"). Wyjątkowego przedstawiciela społeczności wampirów. Po tragicznych wypadkach, jakie rozegrały się nad Soliną, nieumarły opuszcza Bieszczady aby rozwikłać zagadkę swego pochodzenia. W tym celu wraca ...

Rozwiń

Zwiń

Od lat w stanie Waszyngton, krążyły najrozmaitsze historie na temat rozległych puszczy i niezbadanych kniej, które zajmowały większość jego powierzchni. Wielu z pracujących tam drwali ginęło w nieznanych okolicznościach, czasami znajdowano jedynie ich kości i strzępy ubrań. Ludzie zwykli obarczać winą za to zdradziecką pogodę, brak doświadczenia w pracy w lesie, lub ekoterrorystów. Pokątnie zaś szeptali, że w lesie mieszka coś złego, co poluje na tych, którzy wydzierają z puszczy jej najcenniejsze skarby. Kolejne zaginięcia rębaczy sprawiają, iż sprawa trafia do agentów FBI Muldera i Scully, którzy otrzymują zadanie rozwiązania sprawy zaginięć.
Drugi tom przygód cyklu z Archiwum X „Zdążyć przed zmrokiem”, to połączenie powieści grozy i kryminału. W porównaniu do poprzedniej części „Piętno śmierci” historia skupia się na rozwikłaniu zagadki tajemniczych zaginięć. Historia jest mroczna, klaustrofobiczna, a przede wszystkim bardzo wciągająca. Jedynym mankamentem jest ograniczenie historii do jednego wątku i częściowe pominięcie bohaterów drugoplanowych. Książkę czyta się niezwykle szybko, jej przeczytanie zajęło mi zaledwie jeden dzień.

Od lat w stanie Waszyngton, krążyły najrozmaitsze historie na temat rozległych puszczy i niezbadanych kniej, które zajmowały większość jego powierzchni. Wielu z pracujących tam drwali ginęło w nieznanych okolicznościach, czasami znajdowano jedynie ich kości i strzępy ubrań. Ludzie zwykli o...

Rozwiń

Zwiń

Tematyka II wojny światowej wciąż rozpala wyobraźnię historyków. Podobnie jest w moim wypadku. Sytuacja w Polsce, na froncie zachodnim i wschodnim była przedmiotem rozpraw wielu książek i programów, które oglądałem. Jednak losy poszczególnych neutralnych państw w latach 1939–1945 wciąż skrywają wiele tajemnic. Chcąc poszerzyć swoją wiedze w tej tematyce, postanowiłem sięgnąć po książkę „Szwajcaria i naziści. Jak alpejska republika przetrwała w cieniu III Rzeszy”, autorstwa Stephena P. Halbrooka.

Stephen Halbrook w swojej książce, podjął się bardzo trudnego zadania, jakim było przedstawienie czytelnikom historii Szwajcarii w latach 1933–1945, w kontekście jej relacji z hitlerowskimi Niemcami. Książka została podzielona na cztery części. W pierwszej zatytułowanej „Wojna słów i nerwów” autor przedstawił stosunek polityków, armii i społeczeństwa względem nazistów. W drugiej „Przygotowania do inwazji”, szczegółowo przedstawił niemieckie plany ataku na Szwajcarię w latach 1940–1942 roku. Znaczną uwagę skupił tu na przygotowaniach rządu, armii szwajcarskiej, budowy bunkrów i linii obronnych, mających na celu powstrzymanie ataku Wehrmachtu. W trzeciej części pt. „Żywność, paliwo i strach”, ukazane zostały nastroje społeczne, oraz ogromny wysiłek obywateli celem zabezpieczenia kraju w żywność oraz niezbędne dla przemysłu surowce. Ostatni rozdział „Szpiegostwo i dywersja”, przedstawia przygotowania wywiadu i społeczeństwa na ewentualne działania dywersantów i niemieckich agentów. W tej części poruszono również kwestie przyjmowania emigrantów i uciekinierów z innych państw europejskich m.in. Żydów, Francuzów, a od 1945 roku również Włochów i Niemców.

Muszę przyznać, że lektura „Szwajcaria i naziści. Jak alpejska republika przetrwała w cieniu III Rzeszy” nie należy do łatwych. Lektura w około 50% składa się z cytowanych przez autora źródeł, niekiedy nie poprzedzonych należytym komentarzem lub zdawkowo omówionych. Książka Halbrooka pełna jest powtórzeń, a styl pisarza wymaga poprawy. Niestety w trakcie jej czytania, czułem potworne znużenie i wielokrotnie miałem wrażenie, że po raz kolejny autor się powtarza. Dużym mankamentem pracy jest brak w niej map. Autor często odwołuje się w książce do przygotowań Szwajcarów do „ostatecznej” obrony w tzw. Reducie Narodowej, niestety w książce brakuje graficznego ukazania, gdzie miałaby się ona znajdować. Pod względem źródłowym pisarz nie sięgnął do źródeł archiwalnych, opierając swoje dzieło na monografiach oraz współczesnych relacjach osób, które przeżyły II wojnę światową.

Książka „Szwajcaria i naziści. Jak alpejska republika przetrwała w cieniu III Rzeszy”, autorstwa Stephena P. Halbrooka, to monografia poruszająca bardzo ciekawą tematykę, funkcjonowania neutralnej Szwajcarii w latach 1933–1945. Książkę mogę polecić osobom zawodowo zajmującym się historią II wojny światowej, natomiast osoby hobbystycznie interesujące się tą tematyką powinny podchodzić do niej z ostrożnością.

Tematyka II wojny światowej wciąż rozpala wyobraźnię historyków. Podobnie jest w moim wypadku. Sytuacja w Polsce, na froncie zachodnim i wschodnim była przedmiotem rozpraw wielu książek i programów, które oglądałem. Jednak losy poszczególnych neutralnych państw w latach 1939–1945 wciąż skr...

Rozwiń

Zwiń

Czym powinna cechować się komedia? Zgodnie z tym, co można znaleźć w Internecie, winna mieć radosny klimat, zawierać elementy groteski, karykatury i komizmu, które w założeniu mają prowadzić głównego bohatera do szczęśliwego zakończenia jego przygód. Tak wygląda to od strony teoretycznej, gdy jednak za ten gatunek zabiera się pochodzący z małopolski, pisarz, kompozytor oraz bloger („Krzysiek vs Siły of Darkness”) Krzysztof Detyna, czytelnicy muszą sobie uświadomić, że czeka ich książkowa jazda bez trzymanki.
Fabuła książki
Co może być niezwykłego w pracy i życiu prywatnym pracownika firmy zajmującej się sprzedażą strugaczek do ołówków? Zapewne nic, chyba że ma on niezwykły dar, pozwalający mu przeżywać niezwykłe i przezabawne przygody.
Ukrywający się w szafie, przed mężem swojej kochanki, Adam zmuszony jest użyć swojego talentu, aby ratować się przed niechybną śmiercią. Jest to jednak zaledwie początek jego problemów. W ślad za nim rusza płatny morderca, który ma za zadanie pomścić krzywdy przyprawionego o rogi Pana Strafftona.
Najnowsza powieść Krzysztofa Detyny „Spałem z Elizabeth Straffton, teraz żałuję” to brawurowe połączenie komedii, powieści fantasy oraz kryminału. Historia ukazana jest pierwszoosobowo, dzięki czemu czytelnik może poznać myśli i spostrzeżenia głównego bohatera. W trakcie snucia swojej opowieści, Adam opowiada nam o swoim dzieciństwie, relacjach z matką i ojcem, pierwszej miłości (z dziewczyną z basenu) czy karierze zawodowej (w „Grubej Pipi”). Przez większą część książki jest to historia zabawna, miejscami sprowadzająca łzy do kącików oczu. Choć są i takie momenty, kiedy staje się ona słodko-gorzka, za sprawą samotności, na którą Adam został skazany przez swoich rodziców. To, co urzekło mnie najbardziej w całej tej historii to rozmowy, jakie Adam prowadził z ochroniarzem i niedoszłym detektywem Panem Heniem. W przyszłości bardzo chętnie przeczytałbym osobną powieść o przygodach pana ze stróżówki.
Podsumowanie
Najnowsza powieść Krzysztofa Detyny „Spałem z Elizabeth Straffton, teraz żałuję” to książka pełna czarnego humoru, symboliki i komizmu, dzięki którym autor w przezabawny sposób poddał krytyce nasze na pozór pruderyjne społeczeństwo. Polecam książkę wszystkim czytelnikom bez względu na wiek i niezwykłe umiejętności.

Czym powinna cechować się komedia? Zgodnie z tym, co można znaleźć w Internecie, winna mieć radosny klimat, zawierać elementy groteski, karykatury i komizmu, które w założeniu mają prowadzić głównego bohatera do szczęśliwego zakończenia jego przygód. Tak wygląda to od strony teoretycznej, ...

Rozwiń

Zwiń

„Planeta Śmierci 2” stanowi kontynuację przygód Jasona dinAlta, znanego galaktycznego hazardzisty i kombinatora. W dość zaskakujących okolicznościach zostaje on porwany przez Mikah Samona, fanatyka pojmującego sprawiedliwość w chory sposób. Porywacz planował zawieść Jasona na planetę Cassylię, gdzie miał stanąć przed sądem i zapłacić życiem za swoje winy. W czasie podróży dochodzi do uszkodzenia statku, w wyniku czego rozbija się on na nieznanej z nazwy planecie. Ten niegościnny glob jest zamieszkany przez potomków osadników, którzy przed wiekami przybyli, aby go skolonizować. Ze względu na brak kontaktu z innymi ludźmi oraz rozliczne kataklizmy, społeczność ta cofnęła się w rozwoju, tworząc bardzo oryginalne, na wpół prymitywne społeczeństwa.
Haremu Harrisonowi udało się dokonać niebagatelnej rzeczy. Stworzył liczącą zaledwie 160 stron powieść, pełną akcji, zwrotów wydarzeń, humoru, która dla mnie stanowiła idealną odskocznię od opasłych tomiszczy, które zazwyczaj czytam. Książkę można zdefiniować jako hard science fiction z elementami fantastyki socjologicznej. Mimo że historia zbudowana jest wokół wątku przetrwania, a następnie ucieczki naszego bohatera z nieznanej planety, odniosłem wrażenie, że autor chciał – ku przestrodze – ukazać czytelnikom świat przyszłości, w którym rządzi prawo silniejszego. W czasie, gdy nasz bohater odwiedza kolejne społeczności, można zauważyć brutalne i surowe zwyczaje, jakimi kierują się ich członkowie, w myśl powiedzenia - człowiek człowiekowi wilkiem. Zabawnym zabiegiem było ukazanie relacji i słownych potyczek między Jasonem a Samonem. Mikah, który poprzez swoją głupotę i arogancję, sprawił, że szczerze liczyłem, iż któryś z bohaterów roztrzaska mu głowę kamieniem i w końcu będzie z nim spokój.
Jedynym mankamentem książki jest jej wydanie. Nie mam nic przeciwko książkom wydawanym w formacie kieszonkowym, jednak wielkość czcionki i „zagęszczenie” linijek ma duży wpływ na komfort czytania. Mimo że powieść bardzo szybko mnie wciągnęła, konieczność ciągłego skupiana wzroku na maleńkich literkach była dla mnie bardzo męcząca i zabierało sporo przyjemności z czytania.

„Planeta Śmierci 2” stanowi kontynuację przygód Jasona dinAlta, znanego galaktycznego hazardzisty i kombinatora. W dość zaskakujących okolicznościach zostaje on porwany przez Mikah Samona, fanatyka pojmującego sprawiedliwość w chory sposób. Porywacz planował zawieść Jasona na planetę Cassy...

Rozwiń

Zwiń

Główną bohaterką powieści jest szesnastoletnia uczennica liceum - Weronika. Od miesięcy tak jak miliony Polaków zmaga się z zakazami i obostrzeniami związanymi z lock downem. Każdy dzień wypełniają powtarzające się czynności, polegające na obecności na lekcjach online, odrabianiu pracy domowej, opiece nad młodszym bratem Bartkiem i dbaniu o dom. Pewnego majowego dnia los postanawia wprowadzić wielkie zmiany w życiu dziewczyny. W domu wybucha awantura, po której rodzice decydują się rozstać, kolega z klasy wyznaje jej miłość, a ona sama zostaje uprowadzona przez tajemniczego mężczyznę.
„Łączka. Czarna kostka” to połączenie powieści obyczajowej i romansu, okraszonej szczyptą kryminału. Książka napisana jest w sposób lekki, pełna jest dialogów, dzięki czemu idealnie nadaje się do przeczytania w jeden weekend. Akcja rozwija się bardzo szybko, jednak nie na tyle, aby czytelnik mógł pogubić się w fabule. Warto również wspomnieć o pięknym wydaniu książki. Okładka jest barwna, pełna ciepłych intensywnych kolorów. Również w jej wnętrzu autorka zamieściła szkice przedstawiające motyw roślinny, które zajęły miejsce marginesów. Muszę przyznać, że taki zabieg bardzo mi się podoba.
Chcąc być jednak szczerym muszę odnieść się do elementów, które moim zdaniem nie były do końca jasne lub po prostu wymagają poprawy. Pod względem fabularnym powieść napisana jest w sposób poprawny, choć ukazanie wszystkich znajdujących się w niej wydarzeń na przestrzeni zaledwie dwóch dni, wydaje mi się błędem. Również bohaterowie wymagają dopracowania. Postać Weroniki wydaje się być kompletną i przemyślaną, o tyle jej chłopak Michał, kreowany na łobuza, zachowuje się jak nastolatek cierpiący na przesadnie wysoki poziom hormonów. Praktycznie w każdym momencie książki, niezależnie czy jego dziewczyna śmieje się, płacze, czy przebywa w otoczeniu matki, kradnie jej namiętne pocałunki. Również brat głównej bohaterki Bartek, mimo że ma 8 lat mówi i używa słownictwa charakterystycznego dlaosoby dorosłej, przez co jest dość irytującą postacią.
Mimo wskazanych niedociągnięć uważam, iż czas z najnowszą powieścią Wandy Siubieli „Łączka. Czarna kostka” spędziłem bardzo dobrze i miło. Lektura tej powieści była miłą odmianą od książek, które zwykle czytam.

Główną bohaterką powieści jest szesnastoletnia uczennica liceum - Weronika. Od miesięcy tak jak miliony Polaków zmaga się z zakazami i obostrzeniami związanymi z lock downem. Każdy dzień wypełniają powtarzające się czynności, polegające na obecności na lekcjach online, odrabianiu pracy dom...

Rozwiń

Zwiń