Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Pokolenia
Barbara Iskra Kozińska
Muszę się przyznać że nie sięgnąłbym po „Pokolenia” gdyby nie to, że z twórczością Iskry Kozińskiej zetknąłem się wcześniej. Pozycją tą było „Czerwone Niebo Nad Wołyniem”, powieść która pozostaje w pamięci a wspominana treść wywołuje coraz to nowe wrażenia.
Pomimo że sagi rodzinne to nie jest to co lubię najbardziej i pewnie niesłusznie uważam je za nudne, to postanowiłem „Pokolenia” przeczytać. Prawdę pisząc nie tylko „Czerwone Niebo” miało na to wpływ, były i inne przyczyny.
Moja rodzina ze strony matki, tak jak rodzina autorki, pochodzi z kresów. W rodzinie tej w pokoleniu mojego pradziadka i dziadka był zwyczaj opisywania dnia codziennego przez kogoś z rodziny. Nie było to pisane w formie pamiętnika, teksty te były zbliżone do sagi rodzinnej i dziś są kopalnią wiedzy o tamtych czasach. I jeszcze jedna ważna przyczyna. Egzemplarz „Pokoleń” otrzymałem od autorki z przepiękną dedykacją. Nie wypadało odłożyć na półkę.
Treścią książki jest opis życia autorki, dość szczegółowy wydawałoby się banalny, treści tej powieści nie da się opowiedzieć, rzecz dzieje się na przestrzeni wielu lat. Autorka z ogromną konsekwencją opisuje swoje wzloty i upadki, nie ukrywa przykrych klęsk i doznawanych uczuć. Nie wiem na ile jest szczera ale widać wyraźnie że nie koloryzuje nie zmienia nastawienia w przedstawianiu zdarzeń bez względu na to czy są to sukcesy czy porażki. Czuje się obiektywizm przekazu.
„Pokolenia” czyta się lekko a treść, pomimo że jest opisem zwykłego życia, wciąga. Tak jak w innych powieściach autorki jest dużo informacji o opisywanych okresach. Zdaję sobie sprawę że moje pokolenie urodzone w latach pięćdziesiątych zna te zdarzenia z własnych doświadczeń. Socjalizm, stan wojenny, późniejsze przemiany, to wszystko było i naszym życiem. Kolejna generacja czytając „Pokolenia” dowie się bardzo dużo o najnowszej historii, historii zrelacjonowanej przez jej uczestniczkę i zilustrowaną prawdziwymi zdarzeniami. Zakłamywanie naszej najnowszej historii jest dodatkowym argumentem że powieść Iskry Kozińskiej jest wartościowa.
Wydawcą jest Bellona. Wydawnictwo nie bojące się ryzyka. W przypadku „Pokoleń” ryzyka nie ma. Warto sięgnąć po tą pozycję, choćby po to by dowiedzieć się, że będąc dobrym człowiekiem można odnieść sukces.
Zastanawiałem się dlaczego do tytułu „Pokolenia” autorka dodała „czas pamięci”. Myślę że dopisaniem tych dwóch słów chciała podkreślić że każdy z nas przeżył coś ciekawego, ważnego, coś co miało wpływ na innych ludzi i pamięć o tym powinna być zachowana.
„Pokolenia” czytałem w pociągu w drodze do i z pracy, były to krótkie chwile, podróże te mocno dały się we znaki mojemu egzemplarzowi. Dziś stoi na półce podniszczona z powycieraną okładką, ale lubiana i ważna.

Wiesław Borecki

Pokolenia
Barbara Iskra Kozińska
Muszę się przyznać że nie sięgnąłbym po „Pokolenia” gdyby nie to, że z twórczością Iskry Kozińskiej zetknąłem się wcześniej. Pozycją tą było „Czerwone Niebo Nad Wołyniem”, powieść która pozostaje w pamięci a wspominana treść wywołuje coraz to nowe wrażenia.
Pomimo że sagi rodzinne to nie jest to co lubię najbardziej i pewnie niesłusznie...