Minutnik zaczyna dzwonić”.

Bardzo lubię czytać kryminały i thrillery. Oczekuję od nich przede wszystkim rozrywki. Zwracam jednak także uwagę na kreację bohaterów, fabułę oraz styl pisania. Lubię niepewność towarzyszącą mi podczas lektury i oczekiwanie na rozwiązanie zagadki. Nie może więc dziwić, że skusiłem się zapowiedzią powieści pod tytułem „Rzeźnik i strzyżyk”. Ukazała się ona nakładem wydawnictwa Czwarta Strona. Jej autorką jest Alaina Urquhart. Zawodowo pracuje w prosektorium, prowadzi także popularny podcast. Wydawca reklamuje książkę jako „porywającą, opowiedzianą z perspektywy patolożki sądowej i seryjnego mordercy”. Czy zatem jej lektura spełniła moje oczekiwania?

Cóż, szczerze mówiąc, nie. Owszem, dostrzegam duży potencjał tkwiący w fabule, jednak moim zdaniem został on przez autorkę niewykorzystany. Ta historia została po prostu spłycona. Książkę czyta się naprawdę bardzo szybko, jednak w tym przypadku nie jest to komplement. Mniej więcej w połowie czułem się, jakbym czytał szkolne opowiadanie. Według mnie ta książka nie jest ani porywająca, ani wciągająca. Polskie tłumaczenie tytułu nie oddaje gry słów, jaka ma miejsce w języku angielskim. Jednak najpoważniejszy zarzut wysuwam pod adresem bohaterów powieści. Zupełnie nie rozumiem, dlaczego postaci te zostały tak spłycone.

Główną bohaterką jest patolożka sądowa Wren Muller. Jest świetnym fachowcem, posiadającym dużą wiedzę. Jednak tym razem trafia na godnego siebie przeciwnika. Morderca wydaje się bardzo pewny siebie i bardzo dobrze przygotowany do tego, co chce zrobić. Policja znajduje kolejne ciała, jednak w żaden sposób nie potrafi wpaść na trop zabójcy. Sama Wren również jest bezsilna, mimo całej dokładności i staranności, jaką wkłada w pracę.

Tymczasem zabójca rozpoczyna swoistą grę z organami ścigania. Niespodziewanie okazuje się, że Wren jest związana z całą sprawą osobiście. W poprzednim życiu była bowiem kimś innym. Naiwnie sądziła, że uciekła od koszmarów przeszłości. Czy jednak naprawdę tak się stało? Czy można po raz drugi oszukać los?

Niestety nie potrafiłem emocjonalnie związać się z bohaterami. Wren jest nijaka, autorka nie starała się zbudować postaci, która wzbudziłaby w czytelniku głębsze emocje. W sumie tak jest ze wszystkimi bohaterami tej książki. Powieść jest zaskakująco krótka (raptem nieco ponad dwieście pięćdziesiąt stron), jednak nie mogę powiedzieć, aby ta historia została ze mną na dłużej. Jeśli lubicie niewymagające książki, które szybko się czyta, to jest to pozycja dla was. Osobiście byłem jednak nią rozczarowany. Wrażliwość recenzencka nie pozwala mi ocenić „Rzeźnika i strzyżyka” na więcej niż pięć gwiazdek.

Wojciech Sobański