Pajęczyna tkana z kłamstw

Spróbujmy zatem. Tym razem zacznijmy od autora. Robert Małecki to nie jest nowe nazwisko na polskim rynku kryminalnym. Zdobył wiele nagród i cieszy się dużym uznaniem czytelników. Mimo to dotąd nie czytałem żadnej z jego powieści. Tym bardziej byłem więc ciekawy jego najnowszej książki pod tytułem „Zmora”. Ukazała się ona nakładem wydawnictwa Czwarta Strona, a wydawca określa ją mianem „thrillera kryminalnego”. Sama okładka książki jest dość mroczna i niepokojąca. Utrzymana w ciemnych barwach ma w sobie coś, co intryguje i niepokoi jednocześnie.

Już na wstępie powiem, że „Zmora” to według mnie bardzo dobra powieść. Autor potrafi przykuć uwagę czytelnika niemal od pierwszego zdania. Posługuje się przy tym naprawdę dobrym językiem. Styl powieści jest dość osobliwy. Niektórych mogą denerwować szczegółowe opisy osób czy sytuacji, które nic nie wnoszą do opisywanej historii. Odgrywają one jednak niebagatelną rolę. Uwiarygodniają opisywane wydarzenia. Czytając powieść, czujemy się, jakbyśmy byli niemymi świadkami kolejnych scen.

Robert Małecki powoli wprowadza nas w świat swoich bohaterów. Nie jest to bynajmniej raj. Każdy z bohaterów zmaga się ze swoimi problemami. Każdy jest pochłonięty swoimi – ważnymi dla niego – sprawami. Jednak tak naprawdę wszyscy są – jak to we współczesnych kryminałach bywa – zakładnikami przeszłości.

Do Torunia wraca Kama. Jednak powrót do rodzinnego miasta nie jest dla niej wymarzonym scenariuszem. Kobieta jest dziennikarką. Pracowała w Warszawie, niestety została zwolniona i po bezskutecznym poszukiwaniu pracy musi opuścić stolicę i wrócić do domu. Po przyjeździe do Torunia mimowolnie odżywają wspomnienia. Zmory z przeszłości nie dają o sobie zapomnieć. Wręcz przeciwnie, wracają ze zdwojoną siłą.

Sytuacja komplikuje się, gdy Kama zostaje poproszona o udział w programie telewizyjnym, traktującym o tajemniczym zaginięciu Piotrka w 1986 roku. Siedmiolatek był jej kolegą, a Kamila była jedną z ostatnich osób, które widziały go żywego. Dochodzenie prowadził jej ojciec, obecnie emeryt, wtedy pracujący jako milicjant. Jednak śledztwo nie przyniosło rezultatów. Nie odnaleziono ani chłopca, ani jego ciała.

Aktualnie do sprawy wraca komisarz Lesław Korcz. Zaczyna sprawdzać jeszcze raz stare tropy, które prowadzą go do zaskakujących odkryć.

Splot okoliczności sprawia, że Kama i Lesław łączą siły, aby odkryć prawdę. Czy jednak naprawdę wszystkim zależy na jej ujawnieniu? Czy nie jest tak, że niektórzy wolą, aby niewygodne tajemnice z przeszłości nigdy nie wyszły na jaw?

„Zmora” to kryminał, gdzie nie ma okrutnych morderstw czy brutalnych scen. Małecki nie epatuje przemocą, a komisarz Korcz na całe szczęście nie jest kolejnym śledczym uzależnionym od jakichś używek. Siłą tego kryminału jest co innego. Misternie budowana fabuła, zdanie po zdaniu. Każda strona niepokoi. Podświadomie czujemy, że coś jest nie w porządku, że każdy coś ukrywa.

Czy jednak zakończenie zaserwowane nam przez autora jest realistyczne? Czy realistyczna jest cała historia? To z pewnością każdy oceni indywidualnie. Nie zmienienia to faktu, że Małecki napisał naprawdę dobrą powieść. „Zmora” strona po stronie wciąga nas do swojego świata i zaprasza do rozwikłania zagadki. Czy nam się to uda? Zachęcam do lektury.

Wojciech Sobański