Niestety praca na własny rachunek nie okazuje się taka prosta. Pozornie łatwe zlecenie zamienia się w złożoną zagadkę kryminalną wokół której, na domiar złego, kręci się wciąż Morelli. W międzyczasie pewien przedsiębiorca pogrzebowy zleca bohaterce odnalezienie zaginionych trumien (na szczęście pustych), a pani Mazur postanawia pomóc wnuczce w pracy. Tym samym Stephanie musi zająć się opieką nad ukochaną babcią na pełen etat.

Janet Evanovich, autorka serii, powraca do tych samych sprawdzonych sposobów, które pozwoliły jej pierwszej powieści odnieść niebywały sukces (ponad rok na liście bestsellerów New York Times). Tym razem zanurzymy się głębiej w życie Grajdoła, który przypomina trochę naszą małomiasteczkową rzeczywistość. Wszyscy znają wszystkich, a pod powierzchnią uprzejmości i dobrego sąsiedztwa czają się zadawnione urazy.

Dodatkowo, włoskie korzenie większości mieszkańców objawiają się dość specyficznie: bohaterka wspomina, że na osiedlu zamieszkiwali mafiosi po zakończeniu przestępczej kariery, a każda szanująca się gospodyni domowa nosi w torebce nielegalny rewolwer. Dość zabawnie wypada scena, kiedy to podczas babskiej dyskusji u fryzjera Stephanie dowiaduje się, że „ma najmniejszego”.

Uśmiech na twarzy czytelnika może wywołać również skomplikowana relacja między Stephanie i Morellim. Czuć tu mnóstwo erotycznego napięcia, ale jednocześnie ten duet ni to współpracuje, ni to konkuruje na gruncie zawodowym. Choć często prowadzą wspólne akcje, starają się ukryć przed sobą nawzajem pewne informacje. Jednak jakimś cudem Morelli spędza większość wieczorów na (w)proszonym obiadku u rodziców Stephanie.

Rodzina naszej łowczyni nagród otrzymuje znacznie ważniejszą rolę. Niejeden singiel z długim stażem uśmiechnie się ze współczuciem, widząc jak mama Plum usiłuje za wszelką cenę zmusić córkę do znalezienia „bardziej odpowiedniego” zajęcia i wyjścia wreszcie za mąż. Za kogokolwiek. Zupełnym jej przeciwieństwem jest babcia Mazurowa, pełna werwy i energii, uwielbiająca chodzić w celach towarzyskich na wszystkie pogrzeby.

Wątek kryminalny nie jest specjalnie skomplikowany, a rozwiązanie nie powali na kolana. Ale przecież nie o to chodzi. Przygody Stephanie Plum to komedia kryminalna, ale nacisk na akcent komediowy jest znacznie mocniejszy. Nie znaczy to oczywiście, że Stephanie będzie miała łatwe życie. Ścigany bandyta ma bowiem ciekawy zwyczaj ucinania zmarłym różnych części ciała i wysyłania ich łowczyni nagród w prezencie. A do tego nie zawaha się porządnie poturbować tych, co stoją mu na drodze, nawet jeśli będzie to babcia Mazurowa.

„Po drugie dla kasy” to kontynuacja, która ma wszystkie wady i zalety pierwszej części. Nie przekona nieprzekonanych, ale tym, którym podobał się tom pierwszy, zapewni kilka godzin miłej rozrywki.

Krzysztof Krzemień