Jednym z nich jest bohaterka omawianej książki Lynsey Addario. Znana na całym świecie fotografka wojenna, która nie raz znalazła się w oku cyklonu. Oddana swojej pracy w najwyższym stopniu. Skora do poświęceń i wyjazdów na drugi koniec świata. Zawsze gotowa odłożyć wszystko na kiedyś, byle znaleźć się w epicentrum przełomowych i najczęściej niebezpiecznych wydarzeń. Pytanie czy bardziej robi to dla uświadamiania innych, czy może dla zaspokojenia własnej żądzy adrenaliny?

Cóż, nikt nie powiedział, że te dwie rzeczy muszą się wykluczać. Wartość „To właśnie robię”, tkwi między innymi w tym, że Addario nie robi z siebie bohaterki posągowej. Jest bardzo otwarta w swojej opowieści o samorealizacji. Chęci zrobienia więcej i lepiej za każdym razem, przekraczania kolejnych etapów na drodze rozwoju. Łączy się to z dążeniem do odkrywania tego, co znajduje się pod powierzchnią. Uświadamianiem skrytej prawdy, czy pokazywania ludziom skrawków świata, których rzeczywistość wydaje się boleśnie odległa od ich codziennych standardów.

Irak, Afganistan, Libia, Somalia – to pierwsze z brzegu przykłady miejsc, które wybitna fotografka miała okazję odwiedzić. Jednak nie tylko ich poznawaniem ta lektura stoi. Bardzo ważna jest sama Lynsey. Jej prywatny wszechświat, to co dzieje się pomiędzy kolejnymi wyjazdami do odległych krain. Poznawanie reguł rządzących jej zawodem, tego jak wpływa na życie osobiste. Poszukiwanie oddechu po powrotach, stabilizacji w kontaktach z innymi ludźmi.

Przede wszystkim to opowieść o kobiecie i jej pasji, która stała się sposobem na życie. Trudnej i wyboistej drodze na wyrobieniu sobie marki w bezlitosnym świecie mediów. Poszukiwaniu równowagi między strefą osobistą, a tą na obczyźnie. Historia opowiedziana w sposób bliski przeciętnym śmiertelnikom, który może otworzyć oczy na pewne rzeczy, a nawet zmotywować do walki o realizację własnych marzeń.

Patryk Rzemyszkiewicz