Książka Swami Ajaya nie ma jednak nic wspólnego z sekciarstwem. Powiedzmy to sobie szczerze - wielu z nas próbowało medytować. Większość błyskawicznie porzuciła te próby. Możliwe, że oczekiwaliście natychmiastowych efektów lub spektakularnych doznań i odlotów w stan nirwany. Być może próbowaliście medytować w pozycji lotosu i jedynym efektem było uświadomienie sobie własnego niedołęstwa fizycznego. Może zamierzaliście to robić na leżąco, przed snem, który ogarniał was natychmiast po podjęciu tego szczytnego postanowienia? A może próbowaliście powtarzać obcojęzyczne mantry, czując się mniej więcej tak, jakbyście recytowali „ene, due, rike, fake”? Zapewne usiłowaliście nie myśleć o niczym, co skutkowało myśleniem o wszystkim, co tylko istnieje na tym świecie.

Czytelnicy tej książki dowiedzą się, że można to robić w wygodnej, ale nie usypiającej pozycji, używając prostych, znanych fragmentów modlitw lub psalmów albo własnej, odpowiadającej nam afirmacji, obserwując spokojnie przepływające natrętne myśli. Okazuje się też, że aby wynieść dla siebie korzyści z medytacji i uspokoić umysł, nie musicie jeść wyłącznie świeżych owoców, które samy spadły z drzewa, ani wycofać się z aktywnego życia w świecie. W filozofii jogi nie ma miejsca na żaden przymus.

Pozycja (nomen omen) obowiązkowa dla każdego, kto próbuje zacząć i popełnił wszystkie możliwe błędy nowicjusza.

Anna Rycaj