Evangelina znów zostaje zmuszona do współpracy z niebezpiecznym Księciem Serc. Wygląda na to, że jest on jedną z niewielu osób, które nie obwiniają jej o tragiczne wydarzenia z pierwszej części. Oczywiście dlatego, że zna prawdę oraz potrzebuje Evangeliny do otwarcia tajemniczego Portalu Valornii. Jakiekolwiek nie byłyby jego motywy, faktem jest, że to z nim dziewczyna może czuć się najbardziej bezpieczna. Chcąc nie chcąc, Evangelina pomaga Jacksowi zdobyć magiczne kamienie, które pozwolą otworzyć Portal. W trakcie poszukiwań stara się wydobyć z niego jak najwięcej informacji, aby choć trochę go zrozumieć. Ta dociekliwość doprowadzi ją do prawdy, której nigdy by się nie spodziewała.

Bohaterka była ewidentnie zaskoczona rozwiązaniem zagadki Jacksa, czego jednak nie mogę powiedzieć o sobie. Domyśliłam się tego już w trakcie lektury pierwszego tomu, a co za tym idzie – nieco mnie ten wątek rozczarował. Przyznaję, że pomysł na tę historię jest interesujący i dobrze pomyślany, niemniej narracja była pod tym kątem niezwykle sugerująca i zabrała mi połowę przyjemności z odkrywania kolejnych tropów.

Jak pisałam w recenzji pierwszego tomu, czekałam na tę kontynuację z ciekawością, w jaki sposób autorka rozwinie relację Evangeliny i Jacksa. Powiedziałabym wręcz, że „Ballada o nieszczęśliwej miłości” to opowieść głównie o tej dwójce. Bohaterowie drugoplanowi stanowią jedynie mgliste tło, pojawiają się epizodycznie, gdy mają jakąś rolę do odegrania. Natomiast u pary głównych postaci sporo się dzieje: kłamstwa, niedomówienia, klątwy i zdrady. Krótko mówiąc, toksyczna relacja ukryta pod płaszczykiem magii. I odnośnie do tego mam mieszane uczucia. Liczyłam, że Garber inaczej poprowadzi ich wątek.

Nie do końca jestem czytelniczką docelową, sądzę, że nieco młodsze osoby w pełni docenią wyjątkowość tej serii. Zakładając, że poruszamy się w obrębie gatunku i określonych schematów, powieść jest dobrze napisana. Zarówno Evangelina, jak i Jacks są wiarygodni psychologicznie, ich działania sensownie umotywowane. Świat przedstawiony jest spójny i ciekawy – pełen magii, niespodzianek, bogatej historii i intrygujących postaci (nawet jeśli tylko epizodycznych). Czytanie daje dużo frajdy. Szkoda tylko, że kolejne pół roku trzeba czekać na ciąg dalszy.

Ewa Jemioł