Natasza to Polka o rosyjskim pochodzeniu. Dziewczyna jest zwykłą studentką mieszkającą ze swoją koleżanką Anną i dorywczo pracującą jako modelka. Jej życie zmienia się, gdy trochę dla zabawy Natasza idzie na rozmowę kwalifikacyjną w sprawie pracy w … prosektorium. Ku ogromnemu zaskoczeniu szybko okazuje się, że jest jedyną kandydatką na poszukiwane stanowisko i teraz jej głównym zajęciem będzie uzupełnianie kart zmarłych pacjentów.

Dziewczyna jeszcze nie wie, w jak znaczący sposób to doświadczenie wpłynie na jej postrzeganie świata i ludzi. Natasza przekona się, że warto patrzeć na innych nie tylko powierzchownie, nawet pomimo bólu, jaki to ze sobą niesie. W końcu tak trudno przejść obojętnie np. obok chłopca, który śmiertelnie chory siedząc na szpitalnym korytarzu postrzega ładną blondynkę w tęczowych butach jako anioła, który ma go przeprowadzić na tę „drugą stronę”.

Książka znakomicie przedstawia bohaterów. Pokazuje ich emocje, myśli i trudną drogę, jaką trzeba pokonać, by odnaleźć samego siebie we współczesnym świecie. Olga Paluchowska-Święcka prowadzi czytelnika, ukazując mu wiele zagadnień (czasem nawet zbyt wiele), których zwykle się nie dostrzega. Jednym z nich jest problem samookaleczenia się, jako wyraz braku akceptacji siebie.

Sama fabuła jest dość specyficzna pod względem kompozycji, nie ma tu bowiem głównego wątku, przez co nie jest wiadome czy konkretny fragment ostatecznie stanie się ważny dla postrzegania całości utworu. Ostatecznie może to być zaletą (innowacyjność) jak i wadą (zagubienie). Mnie to przypomina prawdziwe życie. Czyż dla nas jest ważny tylko jeden aspekt życia?

Anna Dral