„Dirty” nie jest kontynuacją „Raw”. To może inaczej, by nikt nie zarzucił mi nieścisłości. Druga część serii może i zawiera nawiązania do poprzedniej, ale nie jest jej bezpośrednią kontynuacją. Zamiast opisywać dalsze losy Lexi i Twitcha, autorka postanowiła powkurzać trochę fanów i tę część poświęcić Juliusowi i Alejandrze, a aby ich obłaskawić, dodała do niej niewielkie rozdziały z perspektywy Twitcha, które mają nas przygotować na kolejną część będącą zakończeniem całej serii. Z perspektywy marketingowca taki zabieg to genialne posunięcie, jednak dla czytelników to smutna wiadomość, zwiastująca długie miesiące wyczekiwania na poznanie zakończenia historii o Twexi.

Niemniej jednak w tym miejscu muszę powiedzieć, że nie da się przeskoczyć tej książki. Jej nieprzeczytanie grozi niedomówieniami, zagubieniem w fabule i brakiem orientacji w istniejących wątkach. Autorka bardzo dobrze przemyślała całą serię, która mimo tego drobnego kamikadze tworzy spójną całość, a każda część zdradza jakąś tajemnicę.

Druga część opiera się na historii najlepszego przyjaciela Twitcha – Juliusa, którego mieliśmy przyjemność poznać w „Raw” – i młodej Alejandry, będącej córką jednego z bossów mafijnych. Fabuła od początku wprowadza parny klimat cierpienia, smutku i współczucia, a to przez historię Alejandry Castillo. Jej matka zmarła, a Ana i jej pięcioro rodzeństwa była wychowywana przez ojca. Dorastała pod ciągłym nadzorem, chodziła do szkół prywatnych i nigdy tak naprawdę nie miała swojego życia towarzyskiego. Nauczono ją wierzyć, że rodzina i lojalność są wszystkim, dlatego należy poświęcić się dla jej dobra. Kiedy więc jej ojciec zdecydował się wydać ją za syna rywala, niechętnie się zgadza, aby zagwarantować pokój pomiędzy rodzinami. Jednak wkrótce po ślubie Ana dowiaduje się, że jest żoną chorego psychicznie człowieka ze skłonnością do zazdrości i przemocy, który „kocha ją” po swojemu.

Alejandra jest ze swoim mężem przez sześć lat, zanim pojawi się okazja, by się uwolnić. Tą okazją okazuje się być Julius Carter, który po „śmierci” swojego najlepszego przyjaciela zajął się wymierzaniem sprawiedliwości w mafijnym światku. Wraz ze swoją psychopatyczną partnerką Ling podejmują decyzję, która staje się motorem napędowym zmian zachodzących w ciekawej i wartkiej fabule. W konsekwencji swojej decyzji obydwoje wyruszają w pogoń za Alejandrą, która po raz pierwszy w swoim życiu postanowiła zrobić coś dla siebie.

Szczerze muszę powiedzieć, że nie jestem fanką tej części. Początkowo książka zapowiadała się całkiem nieźle. Autorka ponownie wprowadza czytelnika w przestępczy świat, pełen broni, narkotyków, sexu i mafijnych porachunków, z tym że w tej części poznajemy go trochę z innej perspektywy. Różnica polega na tym, że główny bohater może i działa w jego obrębie, ale na trochę innych zasadach. Rola Juliusa polega na wymierzaniu sprawiedliwości za pieniądze, jest więc kimś w rodzaju adwokata, sędziego i egzekutora w jednym. Całkiem fajnie, prawda? Problem uwidacznia się w momencie pojawienia się Alejandry.

Nie wiem dlaczego, ale ich relacja wydaje mi się całkowicie nieprawdziwa, a nagła przemiana Juliusa, który ze stanu „masz przewalone, suko” zmienia się w „kocham cię i nie dam cię skrzywdzić”, tylko to odczucie potęguje. Ogólnie czytając tę część, praktycznie cały czas towarzyszyło mi uczucie zdezorientowania. Zarówno jeżeli chodzi o relację głównych bohaterów, motywacje Twitcha, jak i to, co działo się w głowie Ling.

Właśnie, Ling. Nie wiem jak wy, ale ja nie ogarniam laski. Gdy pojawiła się w pierwszej części, myślałam, że się polubimy, jednak jej późniejsze zachowanie, które miejscami graniczyło z psychozą, oraz jej ogólne zepsucie sprawiły, że nie mogłam zrozumieć, jaki plan na nią ma autorka. Aż do tej części. W tej chwili już wiem wszystko i jestem na 99,9% pewna jej przyszłości w trzeciej części.

Jeżeli chodzi o rozdziały z perspektywy Twitcha, to już w pierwszej części nie rozumiałam, czym on się kierował, podejmując decyzję o sfingowaniu własnej śmierci, a „Dirty” jakoś nie pomogło mi tego zrozumieć. Autorka tłumaczy to zabezpieczeniem na przyszłość, ale jak dla mnie lista osób, z którymi Twitch „ma się policzyć”, by zapewnić bezpieczeństwo swojej dziewczynie i dziecku, by być wiarygodna, powinna być zdecydowanie dłuższa, zważywszy na jego pozycję króla. Zresztą sam fakt, że Twitcha nie było przez sześć lat i przez cały ten czas nic nie udało mu się zdziałać, aż nagle w ostatnim roku eliminuje wszystkich na swojej liście, jest trochę niewiarygodny.

Resumując, miałam kilka problemów z tą pozycją, które wywarły duży wpływ na moją przyjemność z czytania. Moim odwiecznym problemem są zbyt wysokie oczekiwania, którym trudno sprostać, co przekłada się na częściej negatywny wydźwięk moich recenzji. Oczywiście jest to tylko moja opinia i może się stać, że Ty będziesz UWIELBIAĆ każdą stronicę tej książki. Chcąc być obiektywną, muszę powiedzieć, że nie była to źle napisana powieść, i podobała mi się na tyle, by zechcieć przeczytać trzecią i ostatnią część serii, która tak naprawdę jest książką, na którą czekałam od zakończenia „Raw”.

Karolina Wierna