Dowiedzieć się, że narzeczony cię zdradza, to cios. Dowiedzieć się, że narzeczony zdradza cię z FACETEM, to już jednak przegięcie. Nic więc dziwnego, że Lydia tuż przed własnym ślubem wzięła nogi za pas, wykonała skok przez płot i wgramoliła się przez otwarte okno wprost do wanny nieznajomego przystojniaka… A to był dopiero początek tej historii.

Vaughan wrócił właśnie z niezbyt udanej trasy koncertowej. Jest zmęczony, spłukany i nie ma już zespołu… W dodatku w jego wannie siedzi przemoczona, zapłakana dziewczyna w sukni ślubnej. Sytuacja co najmniej nierealna, prawda? Przyzwyczajajcie się, właśnie z tego słynie Kylie Scott.

„Dirty” to pierwszy tom nowej serii królowej zabójczych wstępów. Stwierdzenie „wciąga już od pierwszej strony” do niczego nie pasuje tak, jak do książek Kylie Scott. Autorka wrzuca czytelników w sam środek akcji, czyli w dość abstrakcyjne i jednocześnie zabawne sytuacje, które zazwyczaj nie przytrafiają się normalnym ludziom. Jeśli lubicie książki, które faktycznie intrygują już od samego początku, nie musicie szukać daleko.

Po emocjonującym wstępie życie bohaterów nieodwracalnie się zmienia. Szczególnie Lydii, która jest nowa w mieście i znalazła się w naprawdę niekomfortowej sytuacji. Gdziekolwiek się nie pojawi, towarzyszą jej plotki i złośliwości, a także pewien natrętny paparazzi… Wszyscy żyją skandalem, który chcąc nie chcąc wywołała, i nie bacząc na jej uczucia, dociekają pikantnych szczegółów całej sprawy.

Dziewczynę przepełnia wstyd, że tak łatwo dała się oszukać, że zaufała mężczyźnie i zaledwie po paru miesiącach znajomości postanowiła za niego wyjść. Dlatego w relacji z Vaughanem zachowuje niezwykłą ostrożność i nie dopuszcza do siebie myśli o głębszych uczuciach. Już ma złamane serce i naprawdę nie chce łamać go bardziej.

Choć uciekająca panna młoda i muzyk bez zespołu stanowią całkiem zgrany duet, oboje umniejszają tę znajomość w obawie przed jej rychłym końcem. Każde z nich stoi na rozdrożu, w obliczu najważniejszych życiowych decyzji, a płomienny romans w niczym tu nie pomoże. A może jednak?

Lydia i Vaughan, mimo własnych problemów, stanowią dla siebie nawzajem prawdziwe wsparcie. Co warto podkreślić, swoją relację zaczynają od przyjaźni i lekkiej fascynacji, a później stopniowo się do siebie przywiązują, wciąż nie dowierzając, że było im dane się spotkać. I to w takich okolicznościach.

Problemem jest jednak fakt, że mają zupełnie inne oczekiwania od życia. Lydia zawsze chciała wyjść za mąż i założyć rodzinę. Tylko tyle i aż tyle. Czy było to aż tak naiwne z jej strony? Czy każda kobieta w dzisiejszych czasach musi też marzyć o karierze i samorealizacji? A czy każdy, kto kocha muzykę, musi od razu robić międzynarodową karierę?A może czas pomyśleć o czymś zupełnie innym? Porzucić swoje dotychczasowe myślenie i znaleźć wreszcie swoje miejsce na ziemi, przyjaciół i pracę, która naprawdę sprawia radość? Dla obojga bohaterów oznaczałoby to porzucenie wszystkich swoich marzeń. Tego, co, jak myśleli, było dla nich najlepsze. Tego, czego od dawna pragnęli.

Mimo tak ważnych kwestii i życiowych dylematów, książkę czyta się naprawdę szybko i przyjemnie. Nie jest superangażująca, ale też nie odmóżdża w zbyt wielkim stopniu. Wprawia w dobry humor i utrzymuje ten stan do końca lektury, choć nie jest aż tak zabawna, jak poprzednia seria autorki. Ma jednak też swoje dobre strony, a jedną z nich jest ponowne spotkanie z bohaterami z zespołu – głównie z energicznym Malem. Jeśli więc szukacie książki, która was rozluźni, zaciekawi i rozbawi, to z czystym sumieniem polecam.

Katarzyna Kłosowska