Powieść posiada niewątpliwe walory epickie, jakie z epiką jesteśmy skłonni tradycyjnie kojarzyć: wartką akcję, emocjonujące epizody, gładkość i potoczystość narracji. Muszę przyznać, że nie jestem zwolennikiem tych właśnie walorów (...) Niemniej jednak w przypadku powieści Bartelskiego właściwości te nie wiążą się na szczęście z rezygnacją z ambitniejszej problematyki (...) Powieść stanowi rezultat przemyśleń atrakcyjnego, popularnego modelu literatury. Jest przykładem "dobrze skrojonej" opowieści o sprawach trudnych i skomplikowanych... Krzysztof Nowicki "Kultura" 1969

Bohater, Mikołaj Winiarski, jest matematykiem, który już sporo osiągnął, zarówno w pracy, jak w życiu osobistym, posiada wszystkie atrybuty tzw. szczęścia. Ale posiada także swoją przeszłość - nie jego wina ani zasługa, że jest to przeszłość Kolumbowa: powstanie, obóz, ucieczki, niezdradzone przyjaźnie i niedotrzymane miłości... Bogusław Kogut "Życie literackie" 1969

Coraz rzadziej powstają książki, których bohaterami byliby ludzie nieprzystosowani do życia w społeczności czasu pokoju na skutek tego, że wyszli z wojny poprzetrącani moralnie, a ponownej adaptacji społecznej nie ułatwia im skomplikowana sytuacja polityczna okresu powojennego oraz lat "błędów i wypaczeń". Coraz mniej jest utworów, jak się to nieładnie mówiło, rozrachunkowych, gdzie bohaterami byliby ludzie kalecy, rozbici, tragicznie doświadczeni przez los, który ich przerastał, przytłaczał i zmuszał do defensywy.
W "Dialogu z cieniem" przeszłość jest już tylko epizodem, wielką i romantyczną, mimo tragiczne pierwiastki i powikłania, przygodą. Jest już tylko cieniem, jak ironicznie podkreśla autor w swym tytule swej powieści... Janusz Teermer "Nowe książki" 1969

"Dialog z cieniem" rozwija się w dialog z czytelnikami - wielu z nich odnajdzie z pewnością w biografiach bohaterów odbicie własnych ongiś przeżyć, konfliktów, rozterek. Jest to zarazem książka bardzo warszawska... Beata Sowińska "Życie Warszawy" 1969