ale mnie wkurwiała jezuuu! paragraf 22 to arcydzieło, może nawet moja ulubiona książka - dlatego postanowiłam sięgnąć po kolejną pozycję hellera. no niestety, gość okazał się być typowym starym zgredem, który myśli, że w rzeczywistości jest tak samo zabawny jak w piśmie (spoiler - nie jest)

ale mnie wkurwiała jezuuu! paragraf 22 to arcydzieło, może nawet moja ulubiona książka - dlatego postanowiłam sięgnąć po kolejną pozycję hellera. no niestety, gość okazał się być typowym starym zgredem, który myśli, że w rzeczywistości jest tak samo zabawny jak w piśmie (spoiler - nie jest)

"Jest to zapis zasadniczo prawdziwy we wszystkich szczegółach, z wyjątkiem tych, w których nie jest"

Przyznaję się bez bicia, że mnie ta książka porządnie wynudziła. Owszem sam opis, bardzo dokładny zresztą, jak Heller (bo on tu jest i jednym z autorów i jednocześnie głównym bohaterem),powoli przestawał panować nad swoim ciałem, jest bardzo ciekawy, że tak powiem, z pierwszej ręki. Zwłaszcza że o zespole Guillaina-Barrégo jak do tej pory niewiele wiedziałam, jednak pozostała treść tej pozycji to tylko mało istotne i mało ciekawe wynurzenia snoba, o sobie i innych snobach. Taki niestety powstał u mnie odbiór tej książki. Cóż ja pocznę, że nie trawię snobów ? 🥺

Rzeczywiście nie było się z czego śmiać. Rubaszne dowcipasy z gatunku tych o tyłeczkach pielęgniarek, czy opowieści o rezydencjach, jachtach i innych przyjemnościach tego świata bogaczy, jakoś nie specjalnie mnie bawiły.

Ja rozumiem, że Heller to Heller, jednak bez przesady, nie i nie i jeszcze raz nie...

"Jest to zapis zasadniczo prawdziwy we wszystkich szczegółach, z wyjątkiem tych, w których nie jest"

Przyznaję się bez bicia, że mnie ta książka porządnie wynudziła. Owszem sam opis, bardzo dokładny zresztą, jak Heller (bo on tu jest i jednym z autorów i jednocześnie głównym bohaterem),powoli przestawał panować nad swoim ciałem, jest bardzo ciekawy, że tak powiem, z...

Dość śmieszne

Dość śmieszne

Do tej pory żadna książka mnie tak nie zachwyciła, tak nie poruszyła.
Czytałam ją powracając po kilka razy do tych samych fragmentów.
Życie nas uczy pokory a bohater uczy jak sobie z tym życiem dać radę, jak żyć a nie wegetować.
Mądra, wzruszająca książka - którą poleciłabym każdemu narzekającemu na swoje życie.

Do tej pory żadna książka mnie tak nie zachwyciła, tak nie poruszyła.
Czytałam ją powracając po kilka razy do tych samych fragmentów.
Życie nas uczy pokory a bohater uczy jak sobie z tym życiem dać radę, jak żyć a nie wegetować.
Mądra, wzruszająca książka - którą poleciłabym każdemu narzekającemu na swoje życie.

Książka napisana pięknym językiem literackim i tutaj podkreślam rolę wybitego tłumacza a idąc dalej idealnego lektora. Audiobook wspaniale się słucha.Narracja dwóch pisarzy aczkolwiek głównym bohaterem jest J.Heller;jego życie i choroba.Ta z kolei sprawiła mój wyostrzony odbiór.
Minęło wiele lat i przybyło schorzeń neurologicznych.To naprawdę trudne sprawy,więc "nie ma się z czego śmiać"!Książkę polecam!

Książka napisana pięknym językiem literackim i tutaj podkreślam rolę wybitego tłumacza a idąc dalej idealnego lektora. Audiobook wspaniale się słucha.Narracja dwóch pisarzy aczkolwiek głównym bohaterem jest J.Heller;jego życie i choroba.Ta z kolei sprawiła mój wyostrzony odbiór.
Minęło wiele lat i przybyło schorzeń neurologicznych.To naprawdę trudne sprawy,więc "nie ma...

Książka trafiła w moje ręce zupełnie przypadkiem i gdyby nie nazwisko Hellera na okładce, prawdopodobnie nigdy bym się nią nie zainteresowała. Jest to bowiem opowieść o mężczyźnie po pięćdziesiątce, który zmaga się z paraliżem całego ciała. Poznajemy wszystkie szczegóły – jak choroba postępowała, jak przebiegało leczenie, a nawet ile kosztowała terapia i za co zapłaciła firma ubezpieczeniowa. Nie brzmi zachęcająco? No cóż, nie zapominajcie, że tym chorym był Heller.
Kilkumiesięczny okres rekonwalescencji jest przedstawiony z dwóch perspektyw – przykutego do łóżka pisarza i jego przyjaciela, Speeda Vogla, który w tym czasie zajmował się codziennymi sprawami Hellera i organizował jego życie. I o ile sama choroba jest zdecydowanie poważna, to opowiedziana została w sposób lekki, czasami nawet anegdotyczny. Obok łóżka chorego pojawiają się coraz to ciekawsze postaci, by przywołać choćby Mela Brooksa czy Dustina Hoffmana. Mamy tutaj próbkę humoru znanego z „Paragrafu 22”, który sprawia, że historię pobytu w szpitalu i żmudnej walki o powrót do zdrowia czyta się całkiem przyjemnie.

Książka trafiła w moje ręce zupełnie przypadkiem i gdyby nie nazwisko Hellera na okładce, prawdopodobnie nigdy bym się nią nie zainteresowała. Jest to bowiem opowieść o mężczyźnie po pięćdziesiątce, który zmaga się z paraliżem całego ciała. Poznajemy wszystkie szczegóły – jak choroba postępowała, jak przebiegało leczenie, a nawet ile kosztowała terapia i za co zapłaciła...

Polineuropatia oznacza uszkodzenie obwodowego układu nerwowego i wszystkich klinicznych objawów jakie towarzyszą uszkodzeniu nerwu (upośledzenie czucia, mrowienie, drętwienie i inne)., ---Szczególną formą polineuropatii jest zespół Guillaina-Barrégo. Jest to szybko narastająca polineuropatia wywołana zaburzeniem w zakresie układu odpornościowego, prowadzącym do powstawania przeciwciał przeciwko nerwom obwodowym, głównie przeciwko tworzącej ich otoczkę mielinie. Początek objawów wiąże się zwykle z przebytą w poprzedzających tygodniach infekcją wirusową. W zespole tym dominuje osłabienie kończyn, które stopniowo obejmuje kolejne grupy mięśniowe, prowadząc w końcu do niewydolności mięśni oddechowych. Chorzy wymagają natychmiastowej hospitalizacji i specjalistycznego leczenia.
--- hellerowski opis choroby , zawierający obserwacje postępującej choroby i jej leczenia, humor, miłość, wzruszenie, wiara w wyzdrowienie, wybitne postacie pojawiające się w szpitalu: lekarze, pielęgniarki, przyjaciele i tryskający energią umysłu błyskotliwy Joseph

Polineuropatia oznacza uszkodzenie obwodowego układu nerwowego i wszystkich klinicznych objawów jakie towarzyszą uszkodzeniu nerwu (upośledzenie czucia, mrowienie, drętwienie i inne)., ---Szczególną formą polineuropatii jest zespół Guillaina-Barrégo. Jest to szybko narastająca polineuropatia wywołana zaburzeniem w zakresie układu odpornościowego, prowadzącym do powstawania...

Książka doskonale oddaje uroki GB.

Książka doskonale oddaje uroki GB.

Ktoś inny pewnie byłby potępiony, ale Heller może się śmiać z bycia pacjentem intensywnej terapii. Bo nim był. Opisuje swoje przeżycia w trakcie swej choroby - zp Guillaina Barrego. I znowu w dość tragicznych własnych przeżyciach widzi iskierki,a wręcz ognie humoru. Świetnie się czyta, polecam

Ktoś inny pewnie byłby potępiony, ale Heller może się śmiać z bycia pacjentem intensywnej terapii. Bo nim był. Opisuje swoje przeżycia w trakcie swej choroby - zp Guillaina Barrego. I znowu w dość tragicznych własnych przeżyciach widzi iskierki,a wręcz ognie humoru. Świetnie się czyta, polecam

Książka "Nie ma się z czego śmiać" to moje pierwsze spotkanie z twórczością Josepha Hellera. Myślę, że sięgnę jeszcze po inne jego dzieła. Książka interesująca, choć muszę przyznać, że nie na tyle by nie móc się od niej oderwać.

Książka "Nie ma się z czego śmiać" to moje pierwsze spotkanie z twórczością Josepha Hellera. Myślę, że sięgnę jeszcze po inne jego dzieła. Książka interesująca, choć muszę przyznać, że nie na tyle by nie móc się od niej oderwać.