Świetnie bawiłem się podczas czytania opowiadań. P.K. DICK jest niesamowity. W każdym opowiadaniu przemyca nam mnóstwo prawd o naszym gatunku. W jego opowiadaniach nasza rasa jest niezwykle bezwzględna, chytra i zapatrzona w siebie. Liczą się władza i wpływy. silniejszy zawsze ma rację. Niech się zastanowię czy mi to czegoś nie przypomina...Hmmm
Wszytko to napisane ponad 60 lat temu . Niby odległe to czasy a jednak każdy kto przeczyta, nie raz uniesie kącik ust w uśmiechu. Uśmiechu przez łzy rzecz jasna.

Świetnie bawiłem się podczas czytania opowiadań. P.K. DICK jest niesamowity. W każdym opowiadaniu przemyca nam mnóstwo prawd o naszym gatunku. W jego opowiadaniach nasza rasa jest niezwykle bezwzględna, chytra i zapatrzona w siebie. Liczą się władza i wpływy. silniejszy zawsze ma rację. Niech się zastanowię czy mi to czegoś nie przypomina...Hmmm
Wszytko to napisane ponad 60...

"Blew my mind." Ten angielski zwrot frazeologiczny najlepiej odda mój stosunek do tego zbioru. Dick napisał to wszystko w latach 1952-54. Zastanawiam się, o czym musiał myśleć w dzieciństwie, jakie elementy środowiska ukształtowały jego umysł w taki sposób, żeby ów mógł wydać z siebie tego rodzaju historie. Wiadomo o eksperymentach Dicka z narkotykami, ale do cholery! Przecież chyba nie wciągał 'od kołyski'? Przeczytałem dużo fantastyki, z całą pewnością jednak nie powiem, że jestem znawcą gatunku i nie wiem na przykład, jak kształtowała się literatura sf w USA przed wojną. Nie wiem skąd Dick czerpał swoje pomysły, trudno uwierzyć, że z głowy, a przecież nie z Verne'a. Może więc był to samorodny geniusz, a może to ktoś zesłany za jakieś przewiny z XXXV wieku. W każdym razie sądzę, że te opowiadania wytyczają kierunek fantastyki aż do dzisiejszych czasów i dalej. Uderza w tych tekstach skupienie na człowieczeństwie. To nie technologia jest istotna, Dick prześlizguje się od niechcenia po wszystkim, z czym kojarzy nam się fantastyka. Statki kosmiczne, broń laserowa, wehikuły czasu... dla Dicka to tylko tło, rekwizyty, bo największy nacisk zawsze jest położony na człowieku. Cieszę się, że większości książek Dicka, które posiadam jeszcze nie przeczytałem. To oznacza, że czeka mnie jeszcze wiele dobrej zabawy, achów i ochów i dużo zadumy nad naszym wspaniałym i jakże ułomnym ludzkim gatunkiem.

"Blew my mind." Ten angielski zwrot frazeologiczny najlepiej odda mój stosunek do tego zbioru. Dick napisał to wszystko w latach 1952-54. Zastanawiam się, o czym musiał myśleć w dzieciństwie, jakie elementy środowiska ukształtowały jego umysł w taki sposób, żeby ów mógł wydać z siebie tego rodzaju historie. Wiadomo o eksperymentach Dicka z narkotykami, ale do cholery!...

W zbiorze znajdują się opowiadania lepsze i gorsze, jak to zwykle bywa przy takich kompilacjach, jednak jest kilka opowiadań, które zostają z czytelnikiem na dłużej i to właśnie dla nich warto przeczytać tę książkę. Te "gorsze" czyta się też całkiem nieźle - są porządnie napisane, mają zarysowanych bohaterów i ciekawy świat zbudowany na kilku stronach.
Największą frajdą było wyszukiwanie wspólnych wydarzeń, miejsc lub bohaterów między opowiadaniami tak jakby były opowieściami z tego samego uniwersum - np. bohaterowie w jednym opowiadani wspominający wydarzenia z innego jako zamierzchłe dzieje.

W zbiorze znajdują się opowiadania lepsze i gorsze, jak to zwykle bywa przy takich kompilacjach, jednak jest kilka opowiadań, które zostają z czytelnikiem na dłużej i to właśnie dla nich warto przeczytać tę książkę. Te "gorsze" czyta się też całkiem nieźle - są porządnie napisane, mają zarysowanych bohaterów i ciekawy świat zbudowany na kilku stronach.
Największą frajdą...

7+

7+

No cóż... Po takim autorze możnaby się spodziewać więcej. Kilka opowiadań jest trochę lepszych, ale głównym motywem większości jest postapokaliptyczny świat, w którym ciągle zadawane jest pytanie o przyszłość rodzaju ludzkiego. Czytając kolejne tego typu opowiadanie w jednej książce robi się to po prostu nudne. Być może wpływ na to miał fakt, że amerykański autor tworzył w czasach zimnej wojny kiedy poczucie zagrożenia wojną atomową było powszechne.
Czytając ten zbiór opowiadań po dłuższej przygodzie z Lemem, który potrafił z lekkością i humorem opowiedzieć o tych samych rzeczach, ale nie w tak dosłowny sposób, niestety odniosłem wrażenie sztywności i hermetyczności tego zbioru. Pomijam tutaj dosłownie dwa czy trzy opowiadania, które były bardziej w stylu fantasy niż s-f i okazały się ciekawsze od reszty.

No cóż... Po takim autorze możnaby się spodziewać więcej. Kilka opowiadań jest trochę lepszych, ale głównym motywem większości jest postapokaliptyczny świat, w którym ciągle zadawane jest pytanie o przyszłość rodzaju ludzkiego. Czytając kolejne tego typu opowiadanie w jednej książce robi się to po prostu nudne. Być może wpływ na to miał fakt, że amerykański autor tworzył w...

Philip K. Dick w całej swojej okazałości, choć wydaje mi się, że ten dobór opowiadań jest jakiś "gorszy", może mniej wciągają a może za dużo ostatnio czytałem Dick'a. Ale zdarzają się perełki które pobudzają do refleksji.

Philip K. Dick w całej swojej okazałości, choć wydaje mi się, że ten dobór opowiadań jest jakiś "gorszy", może mniej wciągają a może za dużo ostatnio czytałem Dick'a. Ale zdarzają się perełki które pobudzają do refleksji.

fajny zbiór Dick'a u szczytu formy

fajny zbiór Dick'a u szczytu formy

Opowiadania Dicka mają to coś, to czego nie mogę znaleźć u innych autorów. Każdy tekst zawarty w tym tomie opowiadań jest klimatyczny. Autor porusza zagadnienia podróży w czasie, rzeczywistości, natury człowieka, III wojny światowej, robotyki. Eksploruje każdy temat, który może wpłynąć i zmanipulować człowieka. Warto przeczytać, te opowiadania choćby pod kątem zaskakujących, czasem przewrotnych zakończeń. Dick bawi się w co by było gdyby, jak każdy z nas zareagowałby na niestandardowe otoczenie, te które widzimy codziennie nagle ulega zmianie i co wtedy, to co było ostoją i stabilizacją nagle ulega diametralnej zmianie.

Uwielbiam kiedy autor wnika w naturę rzeczy, kiedy stawia pytania, kiedy pokazuje zupełnie inny świat. Ostrzega do czego może doprowadzić wojna, że z panów możemy stać się niewolnikami rzeczy, urządzeń. Czytając opowiadania Dicka przenosimy się w inny świat, groźny, niebezpieczny, kruchy, ale zarazem otwierający sposób postrzegania tego w którym jesteśmy.

Poniżej zamieszczam opowiadania jakie znalazły się w zbiorze opowiadań "Impostor". W nawiasach napisałem inne wydania tychże opowiadań.

01. Pani od ciasteczek (Ciasteczka Pani Drew/Wariant drugi/2015/Rebis)
02. Za drzwiami (Za drzwiami/Wariant drugi/2015/Rebis)
03. Znamienity autor (Wybitny autor/Wariant drugi/2015/Rebis)
04. Przypomnimy to panu hurtowo
05. Świat jona (Świat Jona/Zapłata/2004/Wydawnictwo Literackie, Świat Jona/Wariant drugi/2015/Rebis)
06. Kłusownicy przestrzeni (Kosmiczni szabrownicy/Wariant drugi/2015/Rebis)
07. Potomstwo (Progenitura/Wariant drugi/2015/Rebis)
08. Pewne formy życia (Pewne formy życia/Wariant drugi/2015/Rebis)
09. Chmara (Marsjanie przybywają chmarami/Wariant drugi/2015/Rebis)
10. Podróżny (Stacja podmiejska/Wariant drugi/2015/Rebis)
11. Świat, którego pragnęła (Jej świat/Wariant drugi/2015/Rebis)
12. Obława (Wypad na górę/Wariant drugi/2015/Rebis)
13. Projekt: Ziemia (Projekt Ziemia/Wariant drugi/2015/Rebis)
14. "Stwórz własny świat" (Kłopot z bańkami/Wariant drugi/2015/Rebis)
15. Śniadanie o zmierzchu (Śniadanie o brzasku/Opowiadania najlepsze/2003/Rebis, Śniadanie o zmierzchu/Zapłata/2004/Wydawnictwo Literackie, Śniadanie o zmierzchu/Wariant drugi/2015/Rebis)
16 Prezent dla pat (Prezent dla Pat/Wariant drugi/2015/Rebis)
17. Twórca kapturów (Kapturnik/Wariant drugi/2015/Rebis)
18. Jabłoń (Ze zwiędłego Jabłka/Wariant drugi/2015/Rebis)
19. Człowiekiem jest (Człowiekiem jest.../Opowiadania najlepsze/2003/Rebis, Ludzka rzecz/Wariant drugi/2015/Rebis)
20. Ekipa dostosowawcza (Regulatorzy/Wariant drugi/2015/Rebis)
21. Niemożliwa planeta (Mityczna planeta/Wariant drugi/2015/Rebis)
22. Impostor (Mistyfikator/Opowiadania najlepsze/2003/Rebis, Fałszywy człowiek/Wariant drugi/2015/Rebis)
23. James P. Crow (James P. Crow/Wariant drugi/2015/Rebis)
24. Przechodnia planeta (Planeta nie dla ludzi/Wariant drugi/2015/Rebis)
25. Miasteczko (Miniaturowe miasto/Zapłata/2004/Wydawnictwo Literackie, Miasteczko/Wariant drugi/2015/Rebis)
26. Pamiątka (Pamiątka/Wariant drugi/2015/Rebis)
27. Zwiadowcy (Grupa zwiadowcza/Wariant drugi/2015/Rebis)

Opowiadania Dicka mają to coś, to czego nie mogę znaleźć u innych autorów. Każdy tekst zawarty w tym tomie opowiadań jest klimatyczny. Autor porusza zagadnienia podróży w czasie, rzeczywistości, natury człowieka, III wojny światowej, robotyki. Eksploruje każdy temat, który może wpłynąć i zmanipulować człowieka. Warto przeczytać, te opowiadania choćby pod kątem...

Oficjalne oświadczenie: wolę Lema. To nie znaczy, że Philip K. Dick jest zły albo mu czegoś brakuje. Jednak w świetle ich sporu... jeśli można to tak nazwać, bo właściwie niechęć była jednostronna ze strony Dicka, uznałam, że to ważne. Lem ma przede wszystkim dużo mądrego humoru, poza tym wymyśla za każdym razem coś nowego, nowy przekaz, łącząc to jednym bohaterem. Natomiast Dick również ma genialną wyobraźnię z każdą historią tworząc nowy świat z nowymi bohaterami. Ale przekaz ma w większości przypadków podobny. To jest również ciekawe pole do analizy młodego pisarza - ewolucja jego opowiadań. Pierwsze były trochę warsztatowo nieporadne, a ich sens był nie oczywisty. Bardzo chciałam poznać jego zdanie. A kiedy już je poznałam, to nie wiem czy bym się z nim zgodziła. Z jego bardzo negatywną oceną ludzkości. W dalszych opowiadaniach to był powtarzający się motyw: wojna, która spustoszyła Ziemię, ludzie okrutni dla siebie samych i dla innych gatunków. To właśnie mam na myśli mówiąc o jednorodnym przekazie. Dick zarzucał Lemowi, że nie jest jedną osobą lecz komunistyczną komórką propagandową, bo zmieniał styl. Dick jest w swoim bardzo konsekwentny. Nie mogę powiedzieć, że kilka opowiadań nie wywarło na mnie wrażenia. Jednak najbardziej podoba mi się, kiedy wychodzi ze swojej pesymistycznej perspektywy.
Nota na marginesie: Nie lubię czytać zbiorów opowiadań. Idą mi strasznie wolno, bo ledwo przyswoję jedną historię, zaraz jest inny świat, inni bohaterowie, inna rzeczywistość. Nie mam czasu nacieszyć się tym, co właśnie poznałam i to jest irytujące.

Oficjalne oświadczenie: wolę Lema. To nie znaczy, że Philip K. Dick jest zły albo mu czegoś brakuje. Jednak w świetle ich sporu... jeśli można to tak nazwać, bo właściwie niechęć była jednostronna ze strony Dicka, uznałam, że to ważne. Lem ma przede wszystkim dużo mądrego humoru, poza tym wymyśla za każdym razem coś nowego, nowy przekaz, łącząc to jednym bohaterem....

Uff! - przebrnąłem. Nigdy więcej krótkich opowiadań - albo nie tego autora. Klasyka, srasyka. To może było dobre jakieś 50 lat temu. Zdecydowanie wolę modern SF. Rozumiem i doceniam - każde opowiadanie niesie głębokie, pionierskie treści dla nurtu SF, ale mi po prostu nie podobało się takie skakanie z wątku na wątek, z historii na historię co kilka kartek. To tak, jakbym nie słuchał jednej stacji radiowej, tylko w nieregularnych odstępach czasu zmieniał pasmo bawiąc się gałką do wyszukiwania fal.Zdecydowanie wolę powieści lub nawet ich cykle.

Uff! - przebrnąłem. Nigdy więcej krótkich opowiadań - albo nie tego autora. Klasyka, srasyka. To może było dobre jakieś 50 lat temu. Zdecydowanie wolę modern SF. Rozumiem i doceniam - każde opowiadanie niesie głębokie, pionierskie treści dla nurtu SF, ale mi po prostu nie podobało się takie skakanie z wątku na wątek, z historii na historię co kilka kartek. To tak, jakbym...