Skusiła mnie, w bibliotece, okładka...
Przeczytałam (i to szybko - duża czcionka, grafika, mała objętość) i...i nie wiem co mam napisać...
Zgodzę się, że jest to "...Prosta, a zarazem głęboka przypowieść, trafiająca wprost do serca".
Spodziewałam się, jednak, czegoś więcej...

Skusiła mnie, w bibliotece, okładka...
Przeczytałam (i to szybko - duża czcionka, grafika, mała objętość) i...i nie wiem co mam napisać...
Zgodzę się, że jest to "...Prosta, a zarazem głęboka przypowieść, trafiająca wprost do serca".
Spodziewałam się, jednak, czegoś więcej...

Nie do końca rozumiem tak niską ocenę tej pozycji. Dla mnie ciekawa historia.

Nie do końca rozumiem tak niską ocenę tej pozycji. Dla mnie ciekawa historia.

Strająca się udawać Biblijną przypowieść patetyczna opowiastka po brzegi wypchana enigmatycznymi górnolotnymi sentencjami. Nwm sam czy więcej w tym średniej fabuły czy realnie działającego przekazu. Czyta się szybko - ale w moim wypadku beznamiętnie. Nie znalazłem nic co by do mnie przemówiło - może kilka cytatów trafiło.

Strająca się udawać Biblijną przypowieść patetyczna opowiastka po brzegi wypchana enigmatycznymi górnolotnymi sentencjami. Nwm sam czy więcej w tym średniej fabuły czy realnie działającego przekazu. Czyta się szybko - ale w moim wypadku beznamiętnie. Nie znalazłem nic co by do mnie przemówiło - może kilka cytatów trafiło.

Wyrosłam już z książek-przypowieści. Zresztą, odkąd przeczytałam "Małego Księcia" nie znalazłam niczego choć w połowie równie dobrego jak on. Po chwilowym zachłyśnięciu Coelho i po przeczytaniu "Księgi nowej drogi" stwierdzam, że nie lubię przypowieści. Nie lubię czuć się pouczana i moralizowana. Nie doczytałam się tu niczego, czego sama bym nie wiedziała, a truizmy tu zawarte drażnią mnie potwornie.
Poza tym, książkę tę uważam za pewnego rodzaju oszustwo: niby ostatnia strona to 172, ale faktycznie do przeczytania są tu 93 strony tekstu. Bo odliczyć należy spis treści, podziękowania, rysunki i wolne strony przed i po rozdziałach. Dodatkowo treść zapisano potwornie dużą czcionką, z potężną interlinią. No i jak nie brać tego za oszustwo? Gruba i twarda okładka na dokładkę sprawia, że książka ta na półce prezentuje się zupełnie przyzwoicie, czyli oszustwo całkiem udane.
Doliczyłam się tu siedmiu literówek, czyli średnio co 13 stron pojawia się błąd. Jak dla mnie jest to niedopuszczalne.

Wyrosłam już z książek-przypowieści. Zresztą, odkąd przeczytałam "Małego Księcia" nie znalazłam niczego choć w połowie równie dobrego jak on. Po chwilowym zachłyśnięciu Coelho i po przeczytaniu "Księgi nowej drogi" stwierdzam, że nie lubię przypowieści. Nie lubię czuć się pouczana i moralizowana. Nie doczytałam się tu niczego, czego sama bym nie wiedziała, a truizmy tu...

Na okładce książki znajduje się tak piękny opis, że trudno powstrzymać się przed przeczytaniem całości. Niestety, poprzestanie na opisie byłoby moim zdaniem lepszym pomysłem. Można znaleźć w niej kilka mądrych cytatów, jednak nie spełnia oczekiwań, jakie się ma w momencie rozpoczęcia jej czytania.

Na okładce książki znajduje się tak piękny opis, że trudno powstrzymać się przed przeczytaniem całości. Niestety, poprzestanie na opisie byłoby moim zdaniem lepszym pomysłem. Można znaleźć w niej kilka mądrych cytatów, jednak nie spełnia oczekiwań, jakie się ma w momencie rozpoczęcia jej czytania.

Cały czas miałam wrażenie, że czytam Paulo Coelho. Nawet Alchemik się pojawił. Przez kartki tej "księgi" przewijały się prawdy, które każdy zna, ale mało, kto wprowadza w życie. Pewnie, dlatego że człowiek w dzisiejszym świecie musi być gruboskórny, aby znosić wszelkie przeciwności losu, zawiść innych ludzi, problemy i zmartwienia. Ktoś delikatny, wrażliwy, pełen miłości, nadziei i wiary nie ma szans. Czy na pewno? Głównym bohaterem jest pasterz Jozue, który jest świadkiem jak handlarz publicznie bije swojego syna. Wewnętrznie coś każe mu przerwać te bestialstwo, ale prawo właśnie tak było urządzone. Oko za oko. Ukarać murarza, który źle zbudował dom. Odciąć rękę złodziejowi. Wychłostać publicznie nieposłuszne dziecko. Pasterz zadał pytanie, gdzie tego dnia był Bóg. W odpowiedzi usłyszał szept: "Zesłałem pomoc. Przysłałem ciebie". Następnego dnia postanowił odnaleźć chłopca i upewnić się, że wszystko z nim w porządku. Okazało się, że chłopiec został wydziedziczony przez swojego ojca a opiekę nad nim przejęła Elżbieta gosposia z domu handlarza. W rozmowie Elżbieta zdradza Jozuemu sekret, który powierzył jej na łożu śmierci dziadek. Tym sekretem jest nowa droga, do której prowadzi mapa. Wszyscy troje wyruszają w podróż. Jozue ze stadem owiec, Dawid ze swoim osiołkiem i Elżbieta. Każde z nich opowiedziało historię swojego życia przekazując w ten sposób jakąś życiową prawdę. W czasie wędrówki spotkali Ślepca, Alchemika, Bajarza i Skrybę. Każdy podzielił się swoją mądrością."Ślepiec przypomniał Dawidowi by zawsze miał oczy szeroko otwarte. Alchemik powiedział Elżbiecie by zawsze szła za głosem swego mężnego serca. Bajarz zaś kazał Jozuemu napisać kolejny rozdział, gdyż każde zakończenie jest zarazem początkiem." Nie zdradzę, czym okazała się "nowa droga". Nie był to czas stracony, ponieważ książkę czytało się lekko. Przyznam się jednak, że już od dawna nie gustuję w tego typu mądrościach. Jestem zdania, że nikt nie jest w stanie dać recepty na życie. A jeśli nawet to nie ma takiej możliwości, aby lek zadziałał na każdego...

Cały czas miałam wrażenie, że czytam Paulo Coelho. Nawet Alchemik się pojawił. Przez kartki tej "księgi" przewijały się prawdy, które każdy zna, ale mało, kto wprowadza w życie. Pewnie, dlatego że człowiek w dzisiejszym świecie musi być gruboskórny, aby znosić wszelkie przeciwności losu, zawiść innych ludzi, problemy i zmartwienia. Ktoś delikatny, wrażliwy, pełen miłości,...

Mam wrażenie, że nie tylko mi podobały się pierwsze strony w których autorka opowiada, skąd wzięła się ta historia.
Potem książka zmienia się w szybką, lekką, prostą przypowieść.

Jestem trochę skołowana oceną tej książki. Rzeczywiście, szata graficzna jest na prawdę starannie przygotowana. Może dlatego kupiłam tą książkę na wyprzedaży na stronie internetowej wydawnictwa za całe, uwaga, 4zł. A może skusił mnie opis? Nie oczekiwałam wiele za tak niską cenę, a przeczytałam ją, bo potrzebowałam czegoś krótkiego jako odskocznię dla innej, trochę poważniejszej książki nad którą ostatnio spędzam wieczory.

Jedna rzecz mnie jednak w tej książce "zmęczyła". Czytając ją, przynajmniej z początku kompletnie nie mogłam odgadnąć w jakich czasach żyją bohaterowie ani jak wygląda otaczający ich świat. Dla mojej wyobraźni te krótkie opisy były, no cóż, za krótkie.

A sama przypowieść... no cóż, zbyt łatwo autorka ją potraktowała. Niestety, nic mnie w niej nie zaskoczyło. Może dlatego tak szybko przez nią przepłynęłam.

Mam wrażenie, że nie tylko mi podobały się pierwsze strony w których autorka opowiada, skąd wzięła się ta historia.
Potem książka zmienia się w szybką, lekką, prostą przypowieść.

Jestem trochę skołowana oceną tej książki. Rzeczywiście, szata graficzna jest na prawdę starannie przygotowana. Może dlatego kupiłam tą książkę na wyprzedaży na stronie internetowej wydawnictwa...

Odnaleziona w majątku zmarłego profesora w Dorset w stanie Vermont stara, tajemnicza księga pisana mieszanką języka średnioangielskiego i niderlandzkiego zmotywowała Joann Davis do jej przetłumaczenia i wydania. Jest to historia wędrówki pasterza Jozue, Elżbiety odtrąconej przez męża i wydziedziczonego przez ojca Dawida. Kierując się znalezioną w glinianym naczyniu mapą do skarbu ukrytą na dnie studni, przemierzają wioski i miasta napotykając na swej drodze osoby, które swoimi historiami nie bez przyczyny są drogowskazem do odnalezienia skarbu.
Wzruszająco prosta w prawdy życiowe, a zarazem głęboka przypowieść , rodzaj obyczajowego moralitetu skłaniająca czytelnika do zastanowienia się nad najważniejszymi wartościami w życiu. Lektura szczególna, ponadczasowa , idealna jako wsparcie w trudnych chwilach a jednocześnie dodająca energii do działania.

Odnaleziona w majątku zmarłego profesora w Dorset w stanie Vermont stara, tajemnicza księga pisana mieszanką języka średnioangielskiego i niderlandzkiego zmotywowała Joann Davis do jej przetłumaczenia i wydania. Jest to historia wędrówki pasterza Jozue, Elżbiety odtrąconej przez męża i wydziedziczonego przez ojca Dawida. Kierując się znalezioną w glinianym naczyniu mapą...

Na tę książkę trafiłam przypadkowo w bibliotece. Historia prostej modlitwy, która zmieniła świat, wydawała się ciekawa. Wypożyczyłam, przeczytałam i zastanawiam się: po co?

W jednej z recenzji ktoś napisał: Lektura "Księgi nowej drogi" dostarcza niezwykłego zastrzyku energii. Dziwne. Ja po tej lekturze czuję wielkie znużenie. Niby prosta historia, szybko się czyta, ale strasznie przewidywalna. Treść nie wnosi nic nowego, powiela tylko prawdy oczywiste, które znajdziemy w o wiele wartościowszych dziełach.
Lektura tej książki to strata czasu.

Na tę książkę trafiłam przypadkowo w bibliotece. Historia prostej modlitwy, która zmieniła świat, wydawała się ciekawa. Wypożyczyłam, przeczytałam i zastanawiam się: po co?

W jednej z recenzji ktoś napisał: Lektura "Księgi nowej drogi" dostarcza niezwykłego zastrzyku energii. Dziwne. Ja po tej lekturze czuję wielkie znużenie. Niby prosta historia, szybko się czyta, ale...

Oczywiście można nazwać tę książkę banalną, ale grunt to wybrać coś dla siebie z tych wszystkich przedstawionych w księdze "mądrości". Mi spodobało się zdanie, o tym, żeby kładąc się spać, mieć serce leciutkie jak piórko :)

Oczywiście można nazwać tę książkę banalną, ale grunt to wybrać coś dla siebie z tych wszystkich przedstawionych w księdze "mądrości". Mi spodobało się zdanie, o tym, żeby kładąc się spać, mieć serce leciutkie jak piórko :)