Miłe dla ucha opowieści o niesfornych kotach. Choć momentami historie były nieco naciągane, to jednak nadal jest to świetna, inteligentna rozrywka dla poszukujących relaksu po ciężkim dniu lub tygodniu. Dobrze, że takie rzeczy powstają.

Miłe dla ucha opowieści o niesfornych kotach. Choć momentami historie były nieco naciągane, to jednak nadal jest to świetna, inteligentna rozrywka dla poszukujących relaksu po ciężkim dniu lub tygodniu. Dobrze, że takie rzeczy powstają.

Autor niesiony sukcesem pierwszej książki najwyraźniej dalej płynie z tematem. Jest zabawnie. Jest coś dla miłośników kotów. Jednak jest również powtarzalnie. Autor praktycznie wyczerpał zagadnienie już w pierwszej książce i niczym nie zaskakuje w kolejnych.

Autor niesiony sukcesem pierwszej książki najwyraźniej dalej płynie z tematem. Jest zabawnie. Jest coś dla miłośników kotów. Jednak jest również powtarzalnie. Autor praktycznie wyczerpał zagadnienie już w pierwszej książce i niczym nie zaskakuje w kolejnych.

Futrzane diabełki…

Dawid Ratajczak w drugim dodatku do serii kocich ‘poradników’ przedstawia 5 historii z kocimi diabełkami jako głównymi bohaterami. Opowieści, w moim odczuciu, mają podobny poziom. Żadna z nich nie wyróżnia się szczególnie na tle innych. Mamy tu historię kotka, który stał się towarzyszem życia starszej pani; kota, któremu właściciele zamontowali wyjście w drzwiach, a który później solidnie się za taką możliwość odwdzięczał; czy też historia weterynarza, dla którego jeden z jego pacjentów stanowił istny horror (moim zdaniem najsłabsza opowieść, a postać weterynarza niezwykle mnie irytowała…).

Niemniej, podtrzymuję to co pisałam przy opinii do dodatku „Historie prawdziwe” – dodatki te nie umywają się do głównej serii „Jak wytresować kota” głównie ze względu na przedstawianie tych historii wyłącznie z ludzkiej perspektywy, pomijając tą kocią, która tak bardzo mnie urzekła w 3 częściach głównej serii.

https://www.instagram.com/w_otchlani_wyobrazni/

Futrzane diabełki…

Dawid Ratajczak w drugim dodatku do serii kocich ‘poradników’ przedstawia 5 historii z kocimi diabełkami jako głównymi bohaterami. Opowieści, w moim odczuciu, mają podobny poziom. Żadna z nich nie wyróżnia się szczególnie na tle innych. Mamy tu historię kotka, który stał się towarzyszem życia starszej pani; kota, któremu właściciele zamontowali wyjście w...

Nadal podtrzymuje że trzy pierwsze części są najlepsze. Kontynuacje jak to kontynuacje mają to do siebie że są troszkę jak odgrzewane kotlety. Niby nadal dobre ale ….odgrzewane. I tutaj jest podobnie. No wiadomo że zasadniczo wszelkie historie o kotach dla jednych są przezabawne dla innych (głównie posiadaczy siersciuchów) jeżą włos na głowie albo klacie  co kto woli. W tej części autor raczy nas kilkoma opowieściami niby ciężkiego kalibru i opisuje sytuacje które większość kociarzy przerobiła już na własnej skórze. A to kot morderca albo wyzwanie dla weterynarza ewentualnie tzw „dokacanie” czyli próba trzymania kilku tygrysów pod jednym dachem. Taka lektura na dwa wieczory przerywane filmami. Można się przy tym uśmiechnąć pod nosem ewentualnie gorzko zapłakać i znowu kociarze zrozumieją.

Nadal podtrzymuje że trzy pierwsze części są najlepsze. Kontynuacje jak to kontynuacje mają to do siebie że są troszkę jak odgrzewane kotlety. Niby nadal dobre ale ….odgrzewane. I tutaj jest podobnie. No wiadomo że zasadniczo wszelkie historie o kotach dla jednych są przezabawne dla innych (głównie posiadaczy siersciuchów) jeżą włos na głowie albo klacie  co kto woli. W...

Nie mogłam się doczekać przeczytania tej książki, więc nawet zamówiłam ją w ciemno przez internet. Mamy tutaj kilka ciekawych historii o trudnych kotach, dzięki czemu czytelnik posiadający owego -jak ja- może bardziej docenić swojego sierściucha, czy kilka sierściuchów. Fajnym pomysłem był końcowy quiz, dotyczący zachowania własnego kota by określić czy należy do tych grzecznych, czy nie do końca. Książka jest przyjemna i wciągająca, mogłaby być troszkę dłuższa nawet. Polecam zarówno tę jak i 4 poprzedzające.

Nie mogłam się doczekać przeczytania tej książki, więc nawet zamówiłam ją w ciemno przez internet. Mamy tutaj kilka ciekawych historii o trudnych kotach, dzięki czemu czytelnik posiadający owego -jak ja- może bardziej docenić swojego sierściucha, czy kilka sierściuchów. Fajnym pomysłem był końcowy quiz, dotyczący zachowania własnego kota by określić czy należy do tych...

Ostatnia książka z tej serii przeczytana ;) Bardzo podobna do poprzedniej ;)

Ostatnia książka z tej serii przeczytana ;) Bardzo podobna do poprzedniej ;)

To piąta część a autor nadal nie zna się na kotach. Przy pierwszej części byłam zachwycona książka, ale potem. Były cześci o charakterystyk ras albo próby tłumaczenia zachowan i było tam pełno błędów. Tym razem zwróciłam uwagę, że według autora koty szczepi się w kuper. Z tego co wiem to. Szczepi się w kark albo w łapkę.

To piąta część a autor nadal nie zna się na kotach. Przy pierwszej części byłam zachwycona książka, ale potem. Były cześci o charakterystyk ras albo próby tłumaczenia zachowan i było tam pełno błędów. Tym razem zwróciłam uwagę, że według autora koty szczepi się w kuper. Z tego co wiem to. Szczepi się w kark albo w łapkę.

"Chyba nikt tak nie zrozumie właściciela kota jak inny właściciel kota."

Każdy kto ma w domu mruczka wie, z czym się to wiąże. Z jednej strony to urocza kulka futra, która potrafi przytuleniem uśmierzyć ból, z drugiej - wredny, złośliwy kocur, galopujący po domu w środku nocy, drapiący meble, sikający na kapcie. Nieposkromiony łowca much, a wypuszczony na podwórko - także drobnych gryzoni i ptaków. Potrafi udawać niewiniątko, by za chwilę rozwlec zawartość worka ze śmieciami po całej kuchni, wygryźć dziurę w ulubionych kapciach i zeżreć wszystkie dostępne rośliny a ziemię z doniczek wysypać. Słowem - postrach domu.

Osobiście mam cztery koty. Trzy już starsze i udomowione. Najnowszy nabytek, adoptowana przez mojego psa Amber, jeszcze nie poznała dobrze zasad, jak: nigdy nie drapać moich rzeczy i nie włazić na blaty. Rekin trochę pomaga mi ją wychować. Z kolei ta ruda małpa pomaga mu wykradać schowane smakołyki.

Wracając do książki, mamy tu opisane przypadki pięciu kotów stwarzających przeróżne problemy swoim właścicielom. Opisane w taki sposób, że będziecie turlać się ze śmiechu. Wybryki Cynamona, Lucyfera, Agresta, Mańka, Alberta i Felka są znane właścicielom kotów oraz ich weterynarzom.

Na końcu znajdziemy poradnik zatytułowany: "Czy mój kot jest kotem trudnym?"

Możemy zrobić test, który pomoże odpowiedzieć na to pytanie, zakończony zadaniem: Oceń miesięczną wysokość strat materialnych generowanych przez twojego kota.

Jedno jest pewne: przygarniając kota zlikwidujesz nudę. Nie raz jakiś odgłos dobiegający z głębi mieszkania skłoni się do nagłej interwencji. Od kiedy mam koty nie przejmuję się podejrzanymi dźwiękami w środku nocy. Cokolwiek się dzieje, wiadomo, że to kot.

Czytając przypominałam sobie zachowania moich zwierzaków i stwierdzam, że mimo wszystko w 3/4 są aniołkami. Plus ruda małpa, oficjalnie Amber. Taką chciałam mieć, pomyślałam patrząc na piękną trójkolorkę. Wydawała się całkiem miła, ale bywa, że pokaże różki. Nic tak nie budzi rano jak dźwięk dartego materiału, bo postanowiła sprawdzić co jest pod tapicerką mojego nowego fotela.

Jaki masz problem ze swoim kotem?

Trafił ci się diabeł wcielony czy może aniołek, tylko sporadycznie coś niszczący?

Z doświadczenia wiem, że kota nie da się wytresować, za to on może sobie wyszkolić właściciela.

Książkę przeczytałam z prawdziwą przyjemnością i chętnie sięgnę też po inne pozycje z tej serii, co i tobie polecam.

"Chyba nikt tak nie zrozumie właściciela kota jak inny właściciel kota."

Każdy kto ma w domu mruczka wie, z czym się to wiąże. Z jednej strony to urocza kulka futra, która potrafi przytuleniem uśmierzyć ból, z drugiej - wredny, złośliwy kocur, galopujący po domu w środku nocy, drapiący meble, sikający na kapcie. Nieposkromiony łowca much, a wypuszczony na podwórko - także...

Autor powrócił do ciętego języka z pierwszej części - może niektóre opowieści nieco przydługie, ale humoru w nich z nadwyżką i to rekompensuje niedostatki. Dla kociarzy rewelacja - zapewne każdy nie raz powie "mój też tak robi!" :).

Autor powrócił do ciętego języka z pierwszej części - może niektóre opowieści nieco przydługie, ale humoru w nich z nadwyżką i to rekompensuje niedostatki. Dla kociarzy rewelacja - zapewne każdy nie raz powie "mój też tak robi!" :).

przezabawna

przezabawna