Wciągająca powieść łącząca w sobie ukazanie historii Iranu z opowieścią o miłości i odkrywaniu tajemnic z przeszłości. Kolejnym plusem jest dwutorowa fabuła. Serdecznie polecam.

Wciągająca powieść łącząca w sobie ukazanie historii Iranu z opowieścią o miłości i odkrywaniu tajemnic z przeszłości. Kolejnym plusem jest dwutorowa fabuła. Serdecznie polecam.

Okładka fantastyczna, początek książki odrobinę ciężki, bo tematy polityczne mnie nużyły. Środek historii całkiem dobry, końcówka ckliwa i mało zaskakująca. Od początku wiadomo było jak to się skończy i co się wydarzyło. Dobrze się czyta, ale nie jest to coś wybitnego. Lekka lektura, dobra na lato.

Okładka fantastyczna, początek książki odrobinę ciężki, bo tematy polityczne mnie nużyły. Środek historii całkiem dobry, końcówka ckliwa i mało zaskakująca. Od początku wiadomo było jak to się skończy i co się wydarzyło. Dobrze się czyta, ale nie jest to coś wybitnego. Lekka lektura, dobra na lato.

Wspaniałe spotkanie z irańską kulturą a szczególnie z kuchnią. Nie jest to literatura wysoka, ale pozostaje w pamięci i zmysłach. Po przrczytaniu przez kilka dni studiowałam historię Iranu i przepisy kulinarne, więc mogę uznać książke jako inspirującą

Wspaniałe spotkanie z irańską kulturą a szczególnie z kuchnią. Nie jest to literatura wysoka, ale pozostaje w pamięci i zmysłach. Po przrczytaniu przez kilka dni studiowałam historię Iranu i przepisy kulinarne, więc mogę uznać książke jako inspirującą

Piękna opowieść o miłości Royi i Bahmana na tle przewrotów politycznych w latach pięćdziesiątych w Iranie.
Cudowna😀

Piękna opowieść o miłości Royi i Bahmana na tle przewrotów politycznych w latach pięćdziesiątych w Iranie.
Cudowna😀

Obawiam się, że spodziewałam się czegoś innego, niestety takie zagrożenie zawsze istnieje kiedy się sięga po jakąkolwiek książkę.
Właściwie to sporo elementów mi się podobało - Teheran lat 50, historia Royi w Stanach i jej relacja z Walterem - to mi się bardzo podobało. Dlaczego 4 więc? Bo główny wątek, w którym wszystko jest osadzone, wątek miłosny, nie podszedł mi w ogóle, ale ja nie jestem w ogóle fanką nastoletniej miłości tego typu, w sensie bardzo mocno opartej na emocjach, jeszcze bez żadnych zbudowanych na czymś konkretnym podstaw, która kończy się bardzo gwałtownie. I jasne, rozumiem, że coś takiego wspomina się całe życie, ale narracja typu: "już nigdy więcej nic takiego mnie nie spotka, och najgorzej" zupełnie do mnie nie przemawia.

Obawiam się, że spodziewałam się czegoś innego, niestety takie zagrożenie zawsze istnieje kiedy się sięga po jakąkolwiek książkę.
Właściwie to sporo elementów mi się podobało - Teheran lat 50, historia Royi w Stanach i jej relacja z Walterem - to mi się bardzo podobało. Dlaczego 4 więc? Bo główny wątek, w którym wszystko jest osadzone, wątek miłosny, nie podszedł mi w...

Taka sobie, początek przynudza, końcówka oczywista.
Ale z braku laku można przeczytać.

Taka sobie, początek przynudza, końcówka oczywista.
Ale z braku laku można przeczytać.

To było tak bardzo przepiękne, że o matko

To było tak bardzo przepiękne, że o matko

Ckliwa i infantylna.

Ckliwa i infantylna.

Roya żyje w Teheranie w 1953 roku. Jej kraj targany jest przez zawieruchy i wszystko lada moment ma się zmienić. Dziewczyna jest młoda i ma przed sobą całą przyszłość. Rodzice wiele się po niej spodziewają i starają się aby była jak najlepiej wykształcona. Jej oazą jest sklep papierniczy pana Fakhriego. To tam Roya poznaje przystojnego Bahmana, rówieśnika przepełnionego ideałami i miłośnika poezji.
Teheran staje się coraz bardziej niebezpiecznym miejscem, ale w małym sklepiku czas wydaje się stawać w miejscu. Roya i Bahman spędzają tam spokojne chwile zakocując się w sobie coraz bardziej. Niebawem zaczynają planować ślub, jednak czeka ich wiele przeszkód - zamach stanu, zły stan zdrowia matki i nieporozumienia... Narzeczeni tracą ze sobą kontakt. Zrozpaczaczona dziewczyna przenosi się do Kalifornii, a następnie Nowej Anglii, gdzie poślubia innego mężczyznę. Mija wiele lat, kiedy przypadek sprawia, że znów mają okazję się spotkać...
Już dawno nie czytałam tak wzruszającej i chwytającej za serce historii. Poznajmy Royę i Bahmana jako dzieci i starców. Już od samego początku wiemy, że nie spędzili oni ze sobą całego życia, a ich miłość została nrutalnie zdeptana. Nie znamy jednak ich całego życia, kilka szczegółów jest niejasnych... To wszystko powoli wyjaśnia wraz z poznawaniem ich historii, ich bliskich i ich tajemnic. Powieść wciągnęła mnie już od pierwszych stron. Przeczytałam ją niebywale szybko podczas wykładu na uczelni. Po zakończeniu ogarnął mnie ogromny smutek i nie mogłam przestać myśleć o tym jak potoczyły się losy Royi i Bahmana. Od przeczytania książki minęło trochę czasu, a ja wciąż nie mogę przestać o tym myśleć i pewnie ich historia pozostanie w mojej pamięci na długo. Jeśli szukacie książki, która Was wzruszy i dostarczy wiele emocji, to z załego serca polecam.

Roya żyje w Teheranie w 1953 roku. Jej kraj targany jest przez zawieruchy i wszystko lada moment ma się zmienić. Dziewczyna jest młoda i ma przed sobą całą przyszłość. Rodzice wiele się po niej spodziewają i starają się aby była jak najlepiej wykształcona. Jej oazą jest sklep papierniczy pana Fakhriego. To tam Roya poznaje przystojnego Bahmana, rówieśnika przepełnionego...

Sięgnęłam po powieść "Zapach szafranu" niesiona chęcią przeżycia literackiej przygody. Połechtana szansą na podróż w miejscu i w czasie. Pełna tęsknoty za nowymi doznaniami. Ta książka oferowała w swej zapowiedzi niemal wszystko czego łaknęłam. Była zapowiedzią słodko-gorzkiej opowieści o miłości. Niby nic nowego w literackim świecie, ale, ile takich historii znacie? Historii których akcja ma miejsce w Iranie? Do tego w latach pięćdziesiątych. W czasie politycznych przewrotów w Teheranie. Niewiele - Prawda? Wiedziona do tego wspomnieniem jednej z najznakomitszych powieści Hosseiniego "Tysiąc wspaniałych słońc" - nie mogła się jej oprzeć. Zabrała ją więc w jedną ze swoich podróży. Czytała w drodze, w przerwie na kawę, późnym wieczorem i o wschodzie słońca. Teraz przyszła pora, by rozliczyć się z jej lektury.

Początek, nie był łatwy. Podobnie jak sytuacja polityczna w której znaleźli się bohaterowie powieści. Roya - pełna marzeń nastolatka oraz przystojny i wyjątkowo inteligentny Behman. W ich życiu polityka wdzierała się wszędzie. Kierowała absolutnie wszystkim w ich kraju. Była w domu, w szkole i jak zwykle dzieliła ludzi. Oni jednak do siebie lgnęli. Ich serca zawrzały, choć Roya miała tego wszystkiego dość, a on był zapalonym aktywistą. Los jednak nie był dla nich łaskawy. Prócz niego, starań do zburzenia ich szczęścia dołożyli ręki też ludzie. I to najbliżsi. Nie wszyscy bowiem patrzyli łaskawym okiem na ten związek. Równie niesprzyjająca była sytuacja polityczna w kraju. Zamach stanu i zamieszki na ulicach Teheranu. Sprzyjało im za to pewne miejsce. Oaza, którą mieli w postaci papierniczego sklepiku pana Fakhriego, który jak się okazało odegrał znaczącą rolę w ich historii. Tam się spotykali i tam kwitła ich miłość. A kiedy byli siebie już taka bardzo, bardzo blisko, Bahman zniknął.

Zrozpaczona Roya długo nie mogła pogodzić się z utratą ukochanego. Podobnie jak i zrezygnować z szansy na realizację własnych marzeń. Na naukę i bycie pionierką wśród irańskich kobiet, które taką możliwość dostały. Wkrótce potem opuszcza swój kraj i ląduje z siostrą Ameryce, gdzie zaczyna nowe życie. Nowe, aczkolwiek niepozbawione wspomnień i tęsknoty za utraconym. Tak mijają lata. Zmienia się Świat, a wraz z nim nasi bohaterowie. Mamy rok 20213 - Iranem nie rządzi już szach a religijni przywódcy. Mimo to są sprawy, które wciąż prześladują. Nie da się zapomnieć strzałów ani obalić potęgi miłości. Tymczasem ich życie po raz kolejny wywraca się do góry nogami i to za sprawą jednej szklanki wypitej herbaty. To sprawia, że kochankowie sprzed sześćdziesięciu lat, znów wpadają na siebie. Oboje chcą też wiedzieć, dlaczego...

"Zapach szafranu" Marian Kamali to bez wątpienia piękna historia o miłości, która nie zdarza się często. Nasycona zapachem teherańskich przypraw i pełna gwałtownych zwrotów akcji. Nie od początku jednak ją pokochałam. Balansowałam na granicy zmęczenia jej polityczną stroną i ciekawością, co wywoływało we mnie dość mieszane uczucia. Z czasem jednak sprawy państwa zeszły na dalszy plan, a ja miałam okazję w pełni poznać bohaterów i ich codzienność. To jak radzili sobie z rozłąką, tęsknotą i nowymi doznaniami. Jak kiełkowały w nich nowe uczucia i nowe życie. To zajmowało mnie znacznie bardziej od tła powieści, które bądź co bądź jest nierozerwalnym elementem tej historii nadającym mu oryginalności.

Trudno mi więc jednoznacznie ocenić powieść. Nie zachwycam się nią, ale i nie żałuję. Wiele w niej spraw doczesnych i faktów. Inspiracji by sięgnąć głębiej do historii. Oferuje też romans niemal wszechczasów, który mógłby okazać się bestsellerem w wersji kinowej. Czego więc zabrakło? Chyba nieco emocji - tak, to było to. Autorka (lub tłumacz) nie zdołali wywrzeć na mnie takiego wrażenia jakiego oczekiwałam. Nie było wzruszeń ani łez. Drżenia. Nie zmanipulowali mnie słowem. A wielka szkoda. Niezależnie jednak od tego jestem dla tej książki bardzo na TAK.

Może nie wszystko od razu musi falować emocjami, by było zwyczajnie dobre. :)

Sięgnęłam po powieść "Zapach szafranu" niesiona chęcią przeżycia literackiej przygody. Połechtana szansą na podróż w miejscu i w czasie. Pełna tęsknoty za nowymi doznaniami. Ta książka oferowała w swej zapowiedzi niemal wszystko czego łaknęłam. Była zapowiedzią słodko-gorzkiej opowieści o miłości. Niby nic nowego w literackim świecie, ale, ile takich historii znacie?...