Jaki niemożebny śmietnik

Jaki niemożebny śmietnik

Mój Święty Graal wśród książek o tej tematyce. Pozostaje długo w głowie, a to dowodzi, że autorka ma ogromny talent. Czekam na III cześć.

Mój Święty Graal wśród książek o tej tematyce. Pozostaje długo w głowie, a to dowodzi, że autorka ma ogromny talent. Czekam na III cześć.

Piszecie, że w tej historii brak logiki, zachowanie dorosłej przecież bohaterki infantylne, Diabeł za mało wonie siarka, ale...czy aby na pewno w gorących romansach o to wszystko chodzi, czy szukamy tam logiki szarej rzeczywistości, czy raczej szaleństwa, baśniowego mroku i miłości aż po życia kres, aż po najgorętsze czeluście piekła, aż po nienawiść. Czytając takie historie chcemy bujać w obłokach, chcemy być bardzo niegrzeczni...a po nas choćby i potop...Czytajcie, jeśli chcecie się zatracić i poczuć żar miłości/nienawiści/ pożądanie i ...nie szukajcie tu logiki i tzw. normalności, bo tu tego nie znajdziecie ❤️😈

Piszecie, że w tej historii brak logiki, zachowanie dorosłej przecież bohaterki infantylne, Diabeł za mało wonie siarka, ale...czy aby na pewno w gorących romansach o to wszystko chodzi, czy szukamy tam logiki szarej rzeczywistości, czy raczej szaleństwa, baśniowego mroku i miłości aż po życia kres, aż po najgorętsze czeluście piekła, aż po nienawiść. Czytając takie...

Grafomaństwo w najczystszej postaci. Ta książka to taki taki gniot, że żałuję przeczytania kilkudziesięciu stron tych „wypocin”. Fabuła w tej książce ma zdecydowanie nie po drodze z jakakolwiek logiką. Nafaszerowana jest mniej lub bardziej rażącymi błędami logicznymi.
„Jak mnie miał za­tłuc, to przy­naj­mniej te pięć dni bę­dzie sta­no­wi­ło naj­lep­sze waka­cje mo­je­go życia. I nie ma co ukry­wać – naj­bar­dziej eks­klu­zyw­ne.” Serio?
Główna bohaterka to tak naprawdę bezmyślny byt, ukryty w ciele dorosłej kobiety. Nic sobie nie robi z porwania, jej przemyślenia są na poziomie intelektualnym ameby.

Jedna z najgorszych książek jakie kiedykolwiek czytałam.

Grafomaństwo w najczystszej postaci. Ta książka to taki taki gniot, że żałuję przeczytania kilkudziesięciu stron tych „wypocin”. Fabuła w tej książce ma zdecydowanie nie po drodze z jakakolwiek logiką. Nafaszerowana jest mniej lub bardziej rażącymi błędami logicznymi.
„Jak mnie miał za­tłuc, to przy­naj­mniej te pięć dni bę­dzie sta­no­wi­ło naj­lep­sze waka­cje mo­je­go...

Ależ to było dziwne. Nie wiem jak ocenić

Ależ to było dziwne. Nie wiem jak ocenić

Dno i wodorosty. Fabuła zupełnie nierealna, ryczącą 40, nie mająca ani urody ani charakteru uwodzi arabskiego księcia? Trzeba zmienić kategorie tej książki na fantastykę. Wisienką na torcie okazuje się zamontowana przez główna bohaterkę na nowo błona dziewicza (zupełnie nie wiem po co, tak jak zastanawiam się po co powstała taka książka)

Dno i wodorosty. Fabuła zupełnie nierealna, ryczącą 40, nie mająca ani urody ani charakteru uwodzi arabskiego księcia? Trzeba zmienić kategorie tej książki na fantastykę. Wisienką na torcie okazuje się zamontowana przez główna bohaterkę na nowo błona dziewicza (zupełnie nie wiem po co, tak jak zastanawiam się po co powstała taka książka)

“W jednej sekundzie przestały mieć znaczenie dotyk w samolocie i złożona obietnica, że będzie mnie chronił. Tak, obiecywał, ale tylko na własnych warunkach. A ja się nie podporządkowałam. Nie będę błagać, nie odezwę się ani słowem i niech robi, co chce. Nie upokorzy mnie.”

Rzadko ostatnio sięgam po erotyki. Zdecydowanie “wyrosłam” z tej literatury. Ale bywają historie, które mnie kupują. Czasem ze względu na ciekawy motyw, oryginalny pomysł, albo z powodu magnetyzmu autora. Tutaj zdecydował ten trzeci warunek. Czy “Diabeł” zdobył moje serce i spełnił wysokie wymagania?

Annę Valettę poznałam, gdy szukałam autorów do spotkań online. To z nią było wyjątkowe, bo tajemnicze. Autorka nie ujawnia twarzy, ani prawdziwego nazwiska, co dodaje jej historiom dodatkowej pikanterii. Od długiego czasu publikuje swoje teksty na stronie https://skrywanepragnienia.pl/ . Można tam znaleźć różnorodne klimaty, ale wszystkie publikacje łączy wątek romantyczno-erotyczny. Ponieważ ten gatunek zyskał ostatnio na popularności i powieści erotycznych pojawia się tyle, co grzybów po deszczu, bardzo ciężko jest znaleźć coś świeżego, wybijającego się ze schematów. “Diabeł” z jednej strony wpada w jedną z typowych szufladek, jednak ma kilka elementów wyróżniających. Ale o tym za chwilę.

“Sylwetkę określiłam jako puszystą, a mając metr sześćdziesiąt, zbyt duży biust i sześćdziesiąt pięć kilogramów wagi, nie mogłam tego ująć bardziej dyplomatycznie.”

Ten cytat z pierwszej strony z lekka mnie przytkał. Mam zbliżone wymiary i nie czuję się “dyplomatycznie puszysta”… Z jednej strony autorka przełamuje stereotyp wychudzonych wampów, jednak z drugiej ciągłe podkreślanie przez bohaterkę, że jej wymiary są większe niż standardowe i ciągły wstyd z tego powodu zdecydowanie może wpędzać czytelniczki w kompleksy. Anna (bohaterka) zupełnie w siebie nie wierzy i wciąż neguje jakiekolwiek komplementy i pozytywne słowa płynące w jej kierunku. Osobiście nie lubię takich ludzi, którzy nieustannie się krytykują i domagają zapewnień, że nie są tacy źli jak sami o sobie myślą. Niestety postać wykreowana przez Valettę jest mocno irytująca i schematyczna. Niezdecydowana, infantylna, pseudobuntowniczka, która omamiona przystojnym facetem i drogimi sukienkami pozwala na wszystko i wyłącza myślenie o jakichkolwiek konsekwencjach. Niestety ale połączenie Any z “50 twarzy Greya” i Laury z “365 dni” jest mieszanką dla mnie dość niestrawną.

“Myślałam, że mnie już tak zmasakrował, że osiągnęłam granicę bólu i że gorzej nie będzie. Myliłam się jak jasna cholera.[…]Ból był taki, jakby ktoś przyłożył mi do skóry rozpalone żelazo”.

“Diabeł” opiera się na znanym już czytelniczkom erotyków schemacie. Młoda naiwna kobieta zostaje niechcący wplątana w mafijne porachunki. Porwana przez niebezpiecznego i oczywiście bogatego Raula Anna trafia na jego wyspę, gdzie po okresie buntu zostaje ukarana chłostą, zgwałcona by (oczywiście) zakochać się w swoim oprawcy. Niestety gloryfikacja przemocy wobec kobiet to najbardziej szkodliwy element literatury erotycznej. W końcu co tam, że morduje ludzi, zlecił pozabijanie wszystkich współpasażerów z feralnego lotu Anny, zlał ją tak, że nie mogła chodzić, a potem siłą zgwałcił. Przecież to nie jego wina, on musi być brutalny, bo żyje w takim świecie, no i kupuje jej najdroższe sukienki i biżuterię, więc wszystko jest w porządku…

Niestety ponownie przekonałam się, że powieści erotyczne to już od dawna nie moja bajka. Wiem, że mają zapewniać rozrywkę i relaks, ale we mnie jednak wzbudzają więcej zażenowania i niesmaku. “Diabeł” ma kilka dobrych elementów: dopracowany styl, ciekawe elementy kryminalne. Jednak to nie wystarcza, by przykryć wytarty schemat i krzywdzące stereotypy.

Jeżeli gustujecie w erotykach mafijnych, to ta książka Wam się spodoba. Spełnia wszystkie wytyczne dla tego rodzaju literatury. Jednak jeżeli szukacie czegoś nowego, świeżego i wartościowego, to raczej się zawiedziecie.

“W jednej sekundzie przestały mieć znaczenie dotyk w samolocie i złożona obietnica, że będzie mnie chronił. Tak, obiecywał, ale tylko na własnych warunkach. A ja się nie podporządkowałam. Nie będę błagać, nie odezwę się ani słowem i niech robi, co chce. Nie upokorzy mnie.”

Rzadko ostatnio sięgam po erotyki. Zdecydowanie “wyrosłam” z tej literatury. Ale bywają historie,...

Nawet nie wiem, co napisać o tej książce....
Po jej przeczytaniu mam mieszane uczucia i czuje się dość zniesmaczona głupota bohaterów a szczególnie głównej bohaterki, która przez cała powieść działała mi na nerwy. Muszę przyznać, ze pomysł był niezły, niestety gorzej w wykonaniem.

Nawet nie wiem, co napisać o tej książce....
Po jej przeczytaniu mam mieszane uczucia i czuje się dość zniesmaczona głupota bohaterów a szczególnie głównej bohaterki, która przez cała powieść działała mi na nerwy. Muszę przyznać, ze pomysł był niezły, niestety gorzej w wykonaniem.

Ta książka to jedna wielka głupota! Dojrzała bohaterka, a zachowuje się jak rozwydrzona małolata! Zostaje porwana, a cieszy się z wakacji, a do tego nie ma żadnej traumy po gwałcie. SZCZYT GŁUPOTY...

Ta książka to jedna wielka głupota! Dojrzała bohaterka, a zachowuje się jak rozwydrzona małolata! Zostaje porwana, a cieszy się z wakacji, a do tego nie ma żadnej traumy po gwałcie. SZCZYT GŁUPOTY...

Historia bardzo mi się podobała. Jedyne co mnie denerwowało to zmienna narracja.

Historia bardzo mi się podobała. Jedyne co mnie denerwowało to zmienna narracja.