Napisana trzeźwym umysłem, bez emocji.9/10 Polecam.

Napisana trzeźwym umysłem, bez emocji.9/10 Polecam.

10 kwietnia 1944 roku dwóch słowackich Żydów: Alfred Wetzler i Rudolf Vrba, uciekło z obozu Auschwitz – Birkenau, by opowiedzieć o tym, co dzieje się za bramą z napisem “Arbeit Macht Frei”.

Wetzler swe wspomnienia po raz pierwszy w formie fabularyzowanej powieści wydał w 1964 roku pod pseudonimem Jozef Lanik (na to nazwisko otrzymał dokumenty po ucieczce). Dużą zaletą tego wydania jest znajdujący się na końcu dodatek – szczegółowe sprawozdanie obu mężczyzn opatrzone fotografiami, planami obozu, krematoriów i komór gazowych, spisami ludzi skazanych na śmierć.

Podczas czytania cały czas udziela się czytelnikowi niedowierzanie. Najpierw to, które towarzyszyło ludziom, którzy mieli przecież jechać tylko do pracy, a przez niemal dwa lata pobytu w obozie doświadczyli głodu, nieludzkiego traktowania, byli świadkami niewyobrażalnych mordów. Później to mieszające się z napięciem, kiedy ukryli się w kryjówce, w momencie opuszczania obozu i ucieczki na Słowację. I w końcu to zespolone z niedowierzaniem, które ogarnęło osoby słuchające ich relacji. Trudno również nie zatrzymać się nad pytaniami zadawanymi sobie przez więźniów obozu, m.in.: “Jakie to dziwne miejsce, rozrasta się choć ludzie się w nim nie rodzili, tu się tylko umierało. Ilu już zginęło przez te dwa lata? Można zmierzyć objętość gazu, w którym zabijali. Można zważyć złoto i kamienie szlachetne, odzież i żywność, które ukradli, a nawet popiół, kości i włosy, które zostały po ofiarach. Ale jak zmierzyć lub zważyć zadane tu już cierpienia i te, które jeszcze czekają na ludzi?”; “Czy może oszaleć, stracić rozum, rozsądek i człowieczeństwo niemal cały naród jednocześnie?”; “Co im powiedzieć? Jak wytłumaczyć, co czuje w tej chwili? Jakimi słowami przekonać, że usłyszeli prawdę? Jak opisać straszne cierpienia, bezgraniczne nieszczęście? Śmierć tylu starców, kobiet, dzieci, mężczyzn? Jakimi metodami unaocznić im straszną nędzę tysięcy ludzi, którzy ciągle jeszcze harują tam we krwi, w pocie i moczu i których dniem i nocą naziści nadal zwożą w transportach? Jak, skoro ludzka wyobraźnia ma granice?”; “Kto uwierzy potem, gdy faszyści zatuszują wszystkie ślady zbrodni?”

Zanurzając się w ponurej atmosferze, dużą część książki czyta się z mozołem, ale pamiętajmy, że bardzo trudno jest inaczej opisać tak traumatyczne doświadczenia, emocje i nadzieje. Poddając swe wspomnienia beletryzacji, Weltzer pragnął w moim odczuciu wzbudzić empatię dla ofiar, zachować ich człowieczeństwo oraz pamięć o zamordowanych, byśmy nigdy o nich i tym, co się tam działo nie zapomnieli. Dlatego proszę nie kręćcie głową czytając słowa “oparta na faktach”. Suchy, faktograficzny zapis znajduje się w dodatku. Jedyne, czego mi zabrakło, to chociażby krótkiej notatki opisującej, czym zajmował się po wojnie i kiedy zmarł Rudolf Vrba, gdyż notatkę o autorze możemy przeczytać na przednim skrzydełku.

Dzięki tym dwóm mężczyznom, którzy uciekli z Auschwitz - Birkenau, by ratować własne życie, lecz przede wszystkim, aby po zdaniu osobistej relacji, jak i dostarczeniu niepowtarzalnych dowodów, potwierdzających informacje z raportów innych uciekinierów (np. Raport W. Pileckiego) - kraje walczące z faszyzmem w końcu dały wiarę, i natychmiast zatrzymały tę świetnie działającą machinę śmierci. Wdrożone “ostateczne rozwiązanie”, skrzętnie ukrywane przez Niemcy przed światem, nawet przed odwiedzającymi obozy koncentracyjne przedstawicielami Czerwonego Krzyża. To autentyczni bohaterowie, którzy dzięki odwadze, determinacji, niezłomności, wierze oraz niezwykłej sile i woli przetrwania przyczynili się do uratowania 120 000 Żydów z Budapesztu przed śmiercią w komorach gazowych.

Zachęcam Was do sięgnięcia po to świadectwo fragmentu historii ludzkości, gdyż jest naprawdę warte polecenia. Do obejrzenia ekranizacji nominowanej do Oscara pt. “Raport z Auschwitz” (z udziałem m.in. Wojciecha Mecwaldowskiego i Jacka Belera),na razie nie mogę Was skusić, ponieważ jeszcze jej nie oglądałam.

10 kwietnia 1944 roku dwóch słowackich Żydów: Alfred Wetzler i Rudolf Vrba, uciekło z obozu Auschwitz – Birkenau, by opowiedzieć o tym, co dzieje się za bramą z napisem “Arbeit Macht Frei”.

Wetzler swe wspomnienia po raz pierwszy w formie fabularyzowanej powieści wydał w 1964 roku pod pseudonimem Jozef Lanik (na to nazwisko otrzymał dokumenty po ucieczce). ...

Książkę czyta się z ogromną uważnością, narracja autora pomaga wczuć się w tragiczne losy więźniów obozu. Wyczuwa się pochodzenie autora i sposób widzenia rzeczywistości.
Osobiście dobrze czytało mi się tak skonstruowaną fabułę. Polecam.

Książkę czyta się z ogromną uważnością, narracja autora pomaga wczuć się w tragiczne losy więźniów obozu. Wyczuwa się pochodzenie autora i sposób widzenia rzeczywistości.
Osobiście dobrze czytało mi się tak skonstruowaną fabułę. Polecam.

„Ucieczka z Auschwitz” Alfreda Wetzlera to książka opisująca najbardziej mroczne epizody II wojny światowej. Surowy język, zdystansowany reporterski ton, szorstkie poczucie humoru – pozwalają wejść w sam środek piekła. A później, wraz z dwoma więźniami, cudem się z niego wyrwać, by wynieść na zewnątrz i przekazać światu dowody zbrodni.

Czy zewnętrzny świat jest w stanie potraktować poważnie i uwierzyć w to, co usłyszy? Czy jest gotów zrobić cokolwiek, żeby pomóc ofiarom, przerwać spiralę przemocy?

Czy te dwa tak różne światy – obozowy i zewnętrzny są w stanie się porozumieć? Czy można znaleźć sposób by „(…) opisać straszne cierpienia, bezgraniczne nieszczęście? Śmierć tylu starców, kobiet, dzieci, mężczyzn? Jakimi metodami unaocznić im straszną nędzę tysięcy ludzi, którzy ciągle jeszcze harują tam we krwi, w pocie i moczu i których dniem i nocą naziści nadal zwożą w transportach? Jak, skoro ludzka wyobraźnia ma granice?”

Treść tej książki ale też świadomość, że za naszą wschodnią granicą i w wielu innych miejscach na świecie toczy się dzisiaj wojna, że popełniane są niewyobrażalne zbrodnie, zmusza do wyjścia ze swojej strefy komfortu i do podjęcia wysiłku poszukiwania odpowiedzi na te i inne ważne pytania.
Wartościowa, poruszająca książka - serdecznie ją polecam.

„Ucieczka z Auschwitz” Alfreda Wetzlera to książka opisująca najbardziej mroczne epizody II wojny światowej. Surowy język, zdystansowany reporterski ton, szorstkie poczucie humoru – pozwalają wejść w sam środek piekła. A później, wraz z dwoma więźniami, cudem się z niego wyrwać, by wynieść na zewnątrz i przekazać światu dowody zbrodni.

Czy zewnętrzny świat jest w stanie...

"Ucieczka z Auschwitz" to opowieść słowackiego Żyda z obozu w Auschwitz.
Gdy wiosną 1944 roku po dwóch latach cierpienia, głodu, strachu i patrzenia na ludzką śmierć w strasznych warunkach dwóch słowackich Żydów ucieka z obozowego horroru.
Uciekając zabierają ze sobą kopie dokumentów, świadectwa na to co tutaj się wyczyniało, co tutaj im zrobiono.
Bez kopii dokumentów krematoriów, komór gazowych, planów obozowych, spisu ludzi bestialsko zamordowanych tylko dlatego że urodzili się nie w tym czasie i nie w tym miejscu, nikt by im nie uwierzył że wszystko to działo się naprawdę.
Dzięki tym panom świat po raz pierwszy uwierzył w tragizm obozowej rzeczywistości.

"Ucieczka z Auschwitz" to opowieść słowackiego Żyda z obozu w Auschwitz.
Gdy wiosną 1944 roku po dwóch latach cierpienia, głodu, strachu i patrzenia na ludzką śmierć w strasznych warunkach dwóch słowackich Żydów ucieka z obozowego horroru.
Uciekając zabierają ze sobą kopie dokumentów, świadectwa na to co tutaj się wyczyniało, co tutaj im zrobiono.
Bez kopii dokumentów...

Chyba pierwsza książka o Auschwitz, która tak średnio mi się podobała....

Wszystko przez styl pisania i bohaterów. Styl jakiś taki prosto-męski, jakieś przeklinania i dziwny sposób wyrażania się więźniów. Gryzło mnie to. Często wgl odpływałam myślami w innym kierunku, a tak przecież nie powinno się zdarzyć podczas czytania dobrej książki. Dopiero pod sam koniec lekko się wciągnęłam...

Historia jest oparta na podstawie przeżyć uciekiniera z Auschwitz. Uciekł - a raczej uciekli, bo nie dokonał tego sam - z dokumentacją, planami obozu, krematoriów, spisem ludzi, po to by ktoś uwierzył im w te wszystkie zbrodnie przeciw ludzkości jakie tam się dokonuje oraz by uratować pozostałych tam więźniów.

Fabuła sama w sobie jest inna niż spotkana przeze mnie dotychczas w książkach tego typu. Za co wielki plus. Jednak sposób w jaki przedstawiona została ta historia nie jest dla mnie. Niestety. Być może innym czytelnikom się spodoba.

Chyba pierwsza książka o Auschwitz, która tak średnio mi się podobała....

Wszystko przez styl pisania i bohaterów. Styl jakiś taki prosto-męski, jakieś przeklinania i dziwny sposób wyrażania się więźniów. Gryzło mnie to. Często wgl odpływałam myślami w innym kierunku, a tak przecież nie powinno się zdarzyć podczas czytania dobrej książki. Dopiero pod sam koniec...

Smuci mnie, że książce opowiadającej o tak odważnych ludziach daję tak niską ocene, jednak nie potrafię zrobić inaczej. Książka jest napisana trudnym językiem, przez co momentami okropnie mi się dłużyła, czego konsekwencją jest wyłączanie się uwagi i brak zapamiętania treści. Uważam, że historia, która opisuje taką odwagę, wytrwałość, organizację oraz spryt zasluguje na jeszcze jedną szansę, więc z czasem na pewno ponownie sięgne do tej lektury.

Smuci mnie, że książce opowiadającej o tak odważnych ludziach daję tak niską ocene, jednak nie potrafię zrobić inaczej. Książka jest napisana trudnym językiem, przez co momentami okropnie mi się dłużyła, czego konsekwencją jest wyłączanie się uwagi i brak zapamiętania treści. Uważam, że historia, która opisuje taką odwagę, wytrwałość, organizację oraz spryt zasluguje na...

Nie dałam rady przeczytać do końca. Przerażają mnie taki książki, ich autentyczność. Nie dojrzałam jeszcze do nich niestety. Może za jakiś czas sięgnę ponownie po tę książkę.

Nie dałam rady przeczytać do końca. Przerażają mnie taki książki, ich autentyczność. Nie dojrzałam jeszcze do nich niestety. Może za jakiś czas sięgnę ponownie po tę książkę.

Książka opisuje ucieczkę dwóch słowackich Żydów. Emocjonalna książka o okrucieństwie obozów koncentracyjnych, jak również o staraniach aby prawda wyszła na światło dzienne.
Cenne świadectwo i lekcja na przyszłość.

Książka opisuje ucieczkę dwóch słowackich Żydów. Emocjonalna książka o okrucieństwie obozów koncentracyjnych, jak również o staraniach aby prawda wyszła na światło dzienne.
Cenne świadectwo i lekcja na przyszłość.

Nikt nie powinien zapomnieć wielkiej krzywdy wyrządzonej milionom niewinnych ludzi żeby historia się nie powtórzyła. Pomimo całego tragizmu i makabrycznych wydarzeń książkę dobrze się czyta.

Nikt nie powinien zapomnieć wielkiej krzywdy wyrządzonej milionom niewinnych ludzi żeby historia się nie powtórzyła. Pomimo całego tragizmu i makabrycznych wydarzeń książkę dobrze się czyta.