Nie tracąc czasu od razu przejdę do sedna. Mianowicie książka jest bardzo nieformalna, nie potrafiłbym opierać się na niej jakkolwiek z prostego powodu, za dużo dywagacji i fantazjowania. Historie mógłby być i autentyczne gdyby nie puściły wodze fantazji. Brak w niej odniesień do autentycznych sytuacji za to przeładowana jest niedopowiedzeniami i snutymi insynuacjami. Byłaby całkiem w porządku w dziale z literatura fantasy. Nie szczędzą w krytyce ale nie lubię manipulacji a tu takowe mogły zaistnieć, ze względu na brak autentycznych potwierdzeń zdarzeń.

Nie tracąc czasu od razu przejdę do sedna. Mianowicie książka jest bardzo nieformalna, nie potrafiłbym opierać się na niej jakkolwiek z prostego powodu, za dużo dywagacji i fantazjowania. Historie mógłby być i autentyczne gdyby nie puściły wodze fantazji. Brak w niej odniesień do autentycznych sytuacji za to przeładowana jest niedopowiedzeniami i snutymi insynuacjami....

Wszystko co nas spotyka ma wpływ na teraźniejszość i przyszłość... nie tylko naszą.

Wszystko co nas spotyka ma wpływ na teraźniejszość i przyszłość... nie tylko naszą.

Bardzo na siłę jest ta książka napisana. Chociaż, mimo że dużo gdybania i mało konkretów, to nawet nieźle się czytało i można by coś ciekawego wynieść z tych historii, gdyby nie ostatni rozdział który jest po prostu okropny (zwłaszcza "Akt I" o Chominowej). Na podstawie wiersza i jakichś szczątkowych informacji, autorka stworzyła sobie jakieś wyobrażenie tego co mogło motywować "bohaterki" do takich a nie innych zachowań, korzystając z najgorszych stereotypów opartych na wyglądzie, klasie społecznej, czy nawet na dywagacjach o menopauzie. Ja rozumiem, że trzeba było coś wcisnąć żeby książka miała chociaż 200 stron, ale borze szumiący, to już lepiej byłoby zostawić puste kartki.

Bardzo na siłę jest ta książka napisana. Chociaż, mimo że dużo gdybania i mało konkretów, to nawet nieźle się czytało i można by coś ciekawego wynieść z tych historii, gdyby nie ostatni rozdział który jest po prostu okropny (zwłaszcza "Akt I" o Chominowej). Na podstawie wiersza i jakichś szczątkowych informacji, autorka stworzyła sobie jakieś wyobrażenie tego co mogło...

Książka ta czekała na swoją kolej przez niemal 2 lata mimo że kupiłam ją zaraz po premierze z zamiarem natychmiastowego przeczytania. Wreszcie pewnego dnia pod wpływem impulsu po nią sięgnęłam i chociaż pochłonęłam ją w jeden wieczór to jednak dość mocno mnie rozczarowała.

Generalnie według opisu na okładce jest to książka o rodzinach w których doszło w przeszłości do jakiegoś (karygodnego) zdarzenia
w którym rolę odegrali Żydzi - np. do ich zamordowania, zdradzenia ich kryjówki czy też odmowy udzielenia im pomocy.

Mogłoby się zatem wydawać, że to niesamowicie ciekawa, a zarazem potrzebna w dzisiejszych czasach książka. Jednak w rzeczywistości jest to książka w zasadzie o niczym. Zawiera ona zapis rozmów z kilkoma osobami w których tak naprawdę ciężko doszukać się zapowiadanych przez opis na okładce - "tajemnic z Żydami w tle". Ludzie kręcą, zmieniają, sami sobie zaprzeczają albo opowiadają o zdarzeniach, których wiarygodność jest niewielka, bo każdy członek rodziny przedstawia je w inny sposób. Rozmowy są prowadzone w taki sposób, że w zasadzie dotyczą one wszystkiego i niczego, a sedno jest sprowadzone do kilku zdań.

Zwykle staram się znaleźć w każdej książce coś pozytywnego i nawet jeśli mi się nie podobała to jednak nie przekreślać jej całkowicie. Tym razem jest to niestety bardzo trudne, gdyż w książce tej jest tak niewiele treści dotyczącej tematu przewodniego, że gdyby zebrać te wszystkie fragmenty w całość to podejrzewam, że wyszłaby z tego broszurka mająca nieco ponad 15-20 stron. Dlatego nieszczególnie ją polecam, ale myślę, że jeśli już ktoś kupił tą pozycję to warto ją przeczytać aby wyrobić sobie własne zdanie.

Książka ta czekała na swoją kolej przez niemal 2 lata mimo że kupiłam ją zaraz po premierze z zamiarem natychmiastowego przeczytania. Wreszcie pewnego dnia pod wpływem impulsu po nią sięgnęłam i chociaż pochłonęłam ją w jeden wieczór to jednak dość mocno mnie rozczarowała.

Generalnie według opisu na okładce jest to książka o rodzinach w których doszło w przeszłości do...

Płytka, kuriozalnie napisana książka na tak ważny temat. Jako książkę historyczną dyskwalifikują ją momenty, w których autorka sobie gdyba czy było tak, a może inaczej; ile prawdy jest w danym wydarzeniu? Nie wiadomo! Dlaczego więc takie fantazjowanie pojawia się obok rzetelnych historii? Ostatni rozdział o Zofii Chominowej jest już skandaliczny. Kobieta-kloc, kobieta-gargulec?? Nieprawdopodobny brak wyczucia języka w tak istotnym temacie przecież.

Płytka, kuriozalnie napisana książka na tak ważny temat. Jako książkę historyczną dyskwalifikują ją momenty, w których autorka sobie gdyba czy było tak, a może inaczej; ile prawdy jest w danym wydarzeniu? Nie wiadomo! Dlaczego więc takie fantazjowanie pojawia się obok rzetelnych historii? Ostatni rozdział o Zofii Chominowej jest już skandaliczny. Kobieta-kloc,...

Pytań bez odpowiedzi jest tutaj mnóstwo. Zmusza to czytelnika do refleksji: co ja bym zrobił w takiej sytuacji. Odpowiedź nie jest jednoznaczna. W tych ekstremalnych czasach ludzie musieli dokonywać dramatycznych wyborów.
Mnie ta lektura zachęciła do rozmów z najbliższymi o przeszłości. Jak było kiedyś? Jacy byli ci, którzy odeszli? Każda historia jest fascynująca. Rodzinna szczególnie.

https://www.facebook.com/104871541959130/photos/a.104953148617636/133422325770718

Pytań bez odpowiedzi jest tutaj mnóstwo. Zmusza to czytelnika do refleksji: co ja bym zrobił w takiej sytuacji. Odpowiedź nie jest jednoznaczna. W tych ekstremalnych czasach ludzie musieli dokonywać dramatycznych wyborów.
Mnie ta lektura zachęciła do rozmów z najbliższymi o przeszłości. Jak było kiedyś? Jacy byli ci, którzy odeszli? Każda historia jest fascynująca....

Mam za sobą chyba jedną z trudniejszych książek ostatniego czasu, książkę, którą czytało się z ciężkim sercem. Rodzinne historię zbrodni, zdrady, donosów i morderstw wymierzonych w Żydów, ze strony ich Polskich sąsiadów. Narracja w Polsce jest zawsze bardzo skrajna, albo nasi rodacy pokazywani są jako ci, do których należy większość odznaczeń Sprawiedliwych wśród narodów świata, ci którzy pomagali, ukrywali, współczuli. Z drugiej strony padają oskarżenia o współudział w holokauście. Prawda, jak to zwykle bywa leży po środku, bo w każdym narodzie są ludzie dobrzy i ludzie źli.
Książka Ireny Wiszniewskiej to zbiór wywiadów oraz jedna opowieść na podstawie akt i źródeł. Forma książki przypadła mi bardzo do gustu, wywiady sprawiły, że książkę pochłonęłam zanim się obejrzałam.
Warto jednak zaznaczyć, że jeśli szuka się w tego typu książkach brutalności, szczegółowych opisów zbrodni, to tego tutaj nie będzie. Sprawcy już dawno nie żyją a ich historia opowiadana jest przez ich potomków. Historie te pełne są domysłów, przypuszczeń i zasłyszanych przypadkowo sytuacji, pełne niepewności. Wywiady bardziej niż na zdarzeniu skupione są na jego skutkach dla osób udzielających wywiadów, ich odczuciach, kwestii poczucia winy bądź jej braku.
Z drugiej strony taka mała szczegółowość może stanowić również zarzut. Być może wynika to z upływu czasu, braku świadków, a może ze zbyt powierzchownego przygotowania do pisania książki. Czy w ogóle można pisać i rzucać pewne oskarżenia, gdy sami udzielający wywiady nie są pewni co do winy i przebiegu wydarzeń?

Mam za sobą chyba jedną z trudniejszych książek ostatniego czasu, książkę, którą czytało się z ciężkim sercem. Rodzinne historię zbrodni, zdrady, donosów i morderstw wymierzonych w Żydów, ze strony ich Polskich sąsiadów. Narracja w Polsce jest zawsze bardzo skrajna, albo nasi rodacy pokazywani są jako ci, do których należy większość odznaczeń Sprawiedliwych wśród narodów...

Książka potrzebna, bardzo potrzebna i ważna. I to nie tylko z punktu widzenia pamięci ofiar, choć tutaj ta ważność jest bezsprzeczna. Ważna również dlatego, że nie wolno nam zapomnieć, że tam gdzie działa się tragedia, byli również ludzie, którzy pomagali działać jej trybom, gorzej byli jednym z nich. Jej ważność jest również bezsprzeczna w związku z tym, co czują ludzie, którzy dowiedzieli się, że ich rodzina nie była z tych "Sprawiedliwych wśród Narodów Świata" , a wprost przeciwnie - byli niesprawiedliwymi

Książka potrzebna, bardzo potrzebna i ważna. I to nie tylko z punktu widzenia pamięci ofiar, choć tutaj ta ważność jest bezsprzeczna. Ważna również dlatego, że nie wolno nam zapomnieć, że tam gdzie działa się tragedia, byli również ludzie, którzy pomagali działać jej trybom, gorzej byli jednym z nich. Jej ważność jest również bezsprzeczna w związku z tym, co czują ludzie,...

Trochę za dużo gdybania i fantazjowania, natomiast historie są bardzo poruszające, skłaniają do refleksji… zwyczajnie smucą, ale są potrzebne. Przeczytalabym więcej wywiadów i więcej analizy materiału źródłowego. Całość była okej.

Trochę za dużo gdybania i fantazjowania, natomiast historie są bardzo poruszające, skłaniają do refleksji… zwyczajnie smucą, ale są potrzebne. Przeczytalabym więcej wywiadów i więcej analizy materiału źródłowego. Całość była okej.

https://czytankianki.blogspot.com/2020/10/stare-grzechy.html

https://czytankianki.blogspot.com/2020/10/stare-grzechy.html