Dziewczyna z konbini

Ludzie ,,normalni" nie lubią odmieńców, lecz chętnie wchodzą z buciorami w ich życie. Wypytują o wszystko, a potem mówiąc co powinni zrobić i jacy powinni być.
Keiko jest takim odmieńce. Lubi swoją pracę i dobrze się czuje z tym co ma. Jest szczęśliwa. Innym się to jednak nie podoba, bo nie jest jak oni. Nie wpisuje się w ich wizję człowieka.
Książka bardzo mi się podobała. Przedstawienie realiów świata z perspektywy Keiko, jej myśli, uczucia i to jak bardzo nie rozumie ludzi, którzy chcą wtargnąć w jej życie i je naprawić mimo tego, że to jej życie i niczego jej nie brakuje.
Książka godna uwagi.

Ludzie ,,normalni" nie lubią odmieńców, lecz chętnie wchodzą z buciorami w ich życie. Wypytują o wszystko, a potem mówiąc co powinni zrobić i jacy powinni być.
Keiko jest takim odmieńce. Lubi swoją pracę i dobrze się czuje z tym co ma. Jest szczęśliwa. Innym się to jednak nie podoba, bo nie jest jak oni. Nie wpisuje się w ich wizję człowieka.
Książka bardzo mi się...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Ta malutka książka podejmuje wielki temat. Temat społecznego niedopasowania. Główna bohaterka od 18 lat pracuje w konbini - bardziej rozbudowanym odpowiedniku naszego sklepu na Ż - które po takim czasie stało się już częścią jej osobowości.

Z jej wspomnień prędko domyślamy się, że od najmłodszych lat była aspołeczna, albo inaczej: stała się taka, ponieważ jej reakcje i zachowania bardzo odbiegały od przyjętych norm. No właśnie; w walce z brakiem akceptacji Keiko wyrzeka się w końcu swojej indywidualności, wykonując wszystko wedle przyjętych schematów. Dopiero codzienne stawanie się trybikiem w sklepowym mechanizmie rodzi w bohaterce poczucie bycia normalnym człowiekiem.

Problem pojawia się, gdy nie potrafi (nie chce) tego mechanizmu opuścić, a wtedy otoczenie, paradoksalnie, znów zaczyna spoglądać nań, jak na dziwadło. Dopiero pojawienie się na jej drodze pewnego mężczyzny - podobnie traktowanego jako niepasujący społeczny element - wykoleja ją z obieranych od dekad życiowych torów, przy okazji sprawiając, że czytelnik nie porzuci czytania, zanim nie pozna zakończenia.

Autorka książki Sayaka Murata to najpopularniejsza japońska pisarka. Będąc już znaną literacką personą pracowała dorywczo w konbini, sama narażając się na falę powszechnego zdziwienia. Jej doświadczenia sprawiają, że "Dziewczyna z konbini" zdaje się jeszcze bardziej wiarygodna. Niewiarygodna jest za to ludzka skłonność do krytycznego oceniania inności, którą ta książka świetnie naświetla.

Czyta się szybko, analizuje jeszcze długo po odłożeniu na półkę.

Ta malutka książka podejmuje wielki temat. Temat społecznego niedopasowania. Główna bohaterka od 18 lat pracuje w konbini - bardziej rozbudowanym odpowiedniku naszego sklepu na Ż - które po takim czasie stało się już częścią jej osobowości.

Z jej wspomnień prędko domyślamy się, że od najmłodszych lat była aspołeczna, albo inaczej: stała się taka, ponieważ jej reakcje i...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

"Dziewczyna z konbini" to książka taktująca o funkcjonowaniu w ramach społeczeństwa opowiedziana z perspektywy osoby nieprzystosowanej (najparwdopodobniej cierpiącej za zaburzenia z zakresu autyzmu, być może zespół Aspergera), a do tego kobiety w średnim wieku, która na codzień pracuje w sklepie typu "żabka".

Wewnętrzne rozważania (całkowicie pozbawione kontekstów socjalnych) i rozterki bohaterki w zestawieniu z kierowanymi w jej stronę oczekiwaniami oraz wypowiedziami innych postaci uwypuklają pewne absurdy współczesnej rzeczywistości, skłaniając tym samym czytelnika do refleksji. W odbiorze książki nie przeszkadza przy tym osadzenie jej akcji w Japonii, gdzie funkcjonowanie w strukturach społecznych ma całkowicie inny wymiar, niż w przypadku kultury europejskiej.

Zawiodło mnie natomiast samo zakończenie które, choć spójne z kreacją głównej bohaterki, wypada bardzo "grafomańsko", osłabiając nieco wydźwięk całości i pozostawiając delikatny niesmak.

"Dziewczyna z konbini" to książka taktująca o funkcjonowaniu w ramach społeczeństwa opowiedziana z perspektywy osoby nieprzystosowanej (najparwdopodobniej cierpiącej za zaburzenia z zakresu autyzmu, być może zespół Aspergera), a do tego kobiety w średnim wieku, która na codzień pracuje w sklepie typu "żabka".

Wewnętrzne rozważania (całkowicie pozbawione kontekstów...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Książka ciekawa, nawet nakłania do przemyśleń.
Zastanawiam się czy w Japonii rzeczywiście tak jest ale chciałbym żeby takie konbini były w Polsce, ale wracając bardziej do książki jest to dla mnie nowość przywykłem do fantastyki a to jest zwykła rzeczywistość więc tylko ok a postacie keiko była ciekawą bohaterką ma problem z odczuwanie emocji ale jakoś sobie radzi polegając na obserwacji, a z kolei shiraha raczej mnie irytował, ale i tak książka mi się podobała.
Keiko i Shiraha byli podobni i całkowicie inni.
PS polecam każdemu książkę przynajmniej spróbować

Książka ciekawa, nawet nakłania do przemyśleń.
Zastanawiam się czy w Japonii rzeczywiście tak jest ale chciałbym żeby takie konbini były w Polsce, ale wracając bardziej do książki jest to dla mnie nowość przywykłem do fantastyki a to jest zwykła rzeczywistość więc tylko ok a postacie keiko była ciekawą bohaterką ma problem z odczuwanie emocji ale jakoś sobie radzi polegając...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Książka o ludziach nieprzystosowanych społecznie, uznanych za dysfunkcyjne, a tymczasem może to jednak samo społeczeństwo jest dysfunkcyjne, ze swoim bagazem oczekiwań i wyobrażeń na temat tego, co każdy jego członek powinien robić, żeby osiągnąć szczescie i życiowy sukces? Bardzo ciekawa lektura i obraz japońskiego społeczeństwa, pełen absurdów, pod którymi kryje się jednak smutna prawda.

Książka o ludziach nieprzystosowanych społecznie, uznanych za dysfunkcyjne, a tymczasem może to jednak samo społeczeństwo jest dysfunkcyjne, ze swoim bagazem oczekiwań i wyobrażeń na temat tego, co każdy jego członek powinien robić, żeby osiągnąć szczescie i życiowy sukces? Bardzo ciekawa lektura i obraz japońskiego społeczeństwa, pełen absurdów, pod którymi kryje się...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Bardzo interesujący temat, dobrze przetłumaczona, wciągająca. Zdecydowanie warta uwagi.

Bardzo interesujący temat, dobrze przetłumaczona, wciągająca. Zdecydowanie warta uwagi.

Pokaż mimo to

Temat rzeka. Cytując klasyka: "Nuda. Brak akcji. Totalnie nic się nie dziej..."

Temat rzeka. Cytując klasyka: "Nuda. Brak akcji. Totalnie nic się nie dziej..."

Pokaż mimo to

Zdumiewające jest to, jak jedna książka może przynieść takie wewnętrzne poczucie ulgi, zrozumienia i akceptacji. Czytając 'Dziewcznę z Konbini' można sobie uzmysłowić pewien samonarzucający się wśród ludzi mechanizm, które z założenia ma pokierować każdego człowieka do prawdziwego szczęścia, graala, jakiego każda osoba szczerze pragnie. Powieść Muraty Sayaki burzy ten wywołany przez niego klasyczny model życia, wzorzec, który każdy powinien bezrefleksyjnie powielić, nie uwzględniając własnych pragnień. Myślę, że jest to bardzo dobre i powinno się dążyć do zniszczenia go czy też uczynienia bardziej elastycznym, bo nadal jest on silnie zakorzeniony w każdej społeczności, niezależnie od takich czynników jak rasa czy kultura. Da się go odczuć na własnej skórze i chyba każdy kto go doświadczył wie, że nie jest wcale pozytywnym zjawiskiem. Właściwie im jesteś starszy tym bardziej widać jego toksyczną stronę, a nie tę pełną troski o nas, kierującą się wyłącznie naszym dobrem. Murata pokazuje mocno zindywidualizowany charakter naszych potrzeb i jakie by one nie były, normalizuje je. Gdyby każdy przyjął taką postawę dużo łatwiej byłoby nam wybrzmieć naszej duszy i zadać sobie pytanie: A czego ja tak właściwie pragnę? Myślę, że ludzie byliby wtedy dużo szczęśliwsi. I to nie jest tak, że demonizuję ten przyjęty, tradycyjny model, być może komuś on komuś podpasuje i to on będzie dla niego właściwa drogą, ale chciałbym świata o dużo bardziej liberalnym spojrzeniu na ludzkie wybory.

Zahaczając już stricte o samą historię, to zostaje nam ona opowiedziana z perspektywy będącej o krok do wieku średniego, Furukury Keiko, która pomimo tego nadal nie wyszła za mąż i pracuje dorywczo jako ekspedientka w konbini (sklepie spożywczym) już od czasów studiów, nieprzerwanie od osiemnastu lat, żyjąc dzień w dzień w jego rytmie. Wiąże się to z tym, że przestała przystawać do normalnego świata. Jest to dla niej coraz bardziej odczuwalne i stara się w jakiś sposób dopasować. Pomaga jej w tym (jeśli można tak to określić) nowy pracownik sklepu – Shiraha – który podobnie jak ona odstaje od normy. Od tego momentu Furukura będzie stopniowo uświadamiać sobie swoje priorytety i stanie przed wyborem czy zlać się w jeden obraz ze społeczeństwem czy też obrać inny, dobrze jej znany kurs. Nie znam innej tak przystępnej powieści o poczuciu wyobcowania, potrzebie bycia integralną częścią układanki jaką jest społeczeństwo i poszukiwaniu sensu. Zdecydowanie jest to wyjątkowa książka pod tym względem.

Uważam, że Murata świetnie wykreowała postacie, w szczególności protagonistkę, o dość ciekawej specyfice. Otacza ją szczególny blask, który niezaprzeczalnie przyciąga do niej. Jest taki typ ludzi którzy wywołują poruszanie serca. Nie musimy nawet patrzeć na ich twarze, ale każdy ich ruch ich ciała bądź wypowiedziane słowo chwyta za gardło, przez co czujemy się jakby czas płynął wolniej. Taką postacią jest właśnie dla mnie Furukura. Do tego jest niesamowicie błyskotliwa i potrafi wniknąć głęboko w podstawy obserwowanego świata. Książka pomimo dość komediowego zabarwienie ma jednak osobliwe dno, wywołujące nie raz przygnębienie. Zdecydowanie wrócę jeszcze do niej kiedyś.

Zdumiewające jest to, jak jedna książka może przynieść takie wewnętrzne poczucie ulgi, zrozumienia i akceptacji. Czytając 'Dziewcznę z Konbini' można sobie uzmysłowić pewien samonarzucający się wśród ludzi mechanizm, które z założenia ma pokierować każdego człowieka do prawdziwego szczęścia, graala, jakiego każda osoba szczerze pragnie. Powieść Muraty Sayaki burzy ten...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Na początku moją uwagę przykuła okładka.
Książeczka, w której może się odnaleźć wiele osób. Choć kultura nam obca, to problemy uniwersalne.
Opowieść o niedopasowaniu do reszty społeczeństwa, do obowiązujących stereotypów, o niezrozumieniu kogoś, kto chce żyć trochę inaczej, ponieważ inaczej rozumie świat.

Na początku moją uwagę przykuła okładka.
Książeczka, w której może się odnaleźć wiele osób. Choć kultura nam obca, to problemy uniwersalne.
Opowieść o niedopasowaniu do reszty społeczeństwa, do obowiązujących stereotypów, o niezrozumieniu kogoś, kto chce żyć trochę inaczej, ponieważ inaczej rozumie świat.

Pokaż mimo to

Książka specyficzna, no bo w końcu japońska kultura jest bardzo różna od podejścia naszej części globu. Książka krótka do szybkiego przeczytania i nie mogę powiedzieć, że mi się nie podobała, ale mam wrażenie, że czegoś nie załapałam. Może to zbyt hermetyczna opowieść dla nie-Japończyka?

Książka specyficzna, no bo w końcu japońska kultura jest bardzo różna od podejścia naszej części globu. Książka krótka do szybkiego przeczytania i nie mogę powiedzieć, że mi się nie podobała, ale mam wrażenie, że czegoś nie załapałam. Może to zbyt hermetyczna opowieść dla nie-Japończyka?

Pokaż mimo to