Krótka historia kobiety w spektrum, która przyjmuje do kawalerki dziwacznego, odpychającego darmozjada, zamiast posiłków podaje „karmę” i z niewiadomych przyczyn od 18 lat pracuje „dorywczo” w sklepie typu Żabka, mimo że jest tam każdego dnia na całej zmianie (co automatycznie zaprzecza dorywczości). Uff, długie, niezbyt piękne zdanie, ale i tak ładniejsze od większości, jakie przeczytałam w „Dziewczynie z konbini”. Nie wiem, czy to tłumacz nie podołał, czy oryginał jest poniżej oczekiwań, ale od krótkiej formy zawsze oczekuję języka, który w jakiś sposób porywa, ma coś w sobie. Cokolwiek. Tutaj zdania są grubo ciosane, tłumaczone jakby automatycznie, bez polotu, no nie wiem, źle się to czytało.

Mimo że pomysł na postać Keiko Furukury jest ciekawy, fabularnie całość zupełnie do mnie nie trafiła. Nie tego rodzaju dziwności poszukuję w literaturze japońskiej.

Krótka historia kobiety w spektrum, która przyjmuje do kawalerki dziwacznego, odpychającego darmozjada, zamiast posiłków podaje „karmę” i z niewiadomych przyczyn od 18 lat pracuje „dorywczo” w sklepie typu Żabka, mimo że jest tam każdego dnia na całej zmianie (co automatycznie zaprzecza dorywczości). Uff, długie, niezbyt piękne zdanie, ale i tak ładniejsze od większości,...

Książka krótka i szybko się czyta. Pierwsze wrażenie jest takie, ze ta bohaterka jest chyba trochę opóźniona w rozwoju, dziwnie postrzega świat i nie potrafi się z nim komunikować tak jak większość społeczeństwa. Na co innego zwraca uwagę, co innego jest dla niej ważne…a potem przychodzi refleksja dlaczego dla mnie jest to tak dziwne? Przecież ludzie są różni, póki nikomu nie robi krzywdy a czuje się szczęśliwa, to dlaczego tak negatywnie ja oceniam? Niech układa sobie życie tak jak jej pasuje , a nie jej matce, sąsiadce czy koleżance! To jej życie! I o tum jest ta książka …

Książka krótka i szybko się czyta. Pierwsze wrażenie jest takie, ze ta bohaterka jest chyba trochę opóźniona w rozwoju, dziwnie postrzega świat i nie potrafi się z nim komunikować tak jak większość społeczeństwa. Na co innego zwraca uwagę, co innego jest dla niej ważne…a potem przychodzi refleksja dlaczego dla mnie jest to tak dziwne? Przecież ludzie są różni, póki nikomu...

Kolejny z moich azjatyckich podbojów. Może nie nazbyt spektakularny, ale poruszający. Jak to już wcześniej inni Czytelnicy napisali: historia o tym, jak ciężko jest żyć wśród „normalnych” osobie niedostosowanej.

Na bycie innym trzeba mieć warunki, czyli wsparcie bliskich i zaplecze finansowe. A tego głównej bohaterce brak. W związku z powyższym próbuje się bidulka dopasować do "normalnej" reszty.
Jeśli chodzi o obraz normalności ukazany w tej książce to lekki koszmar. Ciekawie było się z nim zapoznać z punktu widzenia bohaterki, która jest wyrzutkiem i zakałą dla pozostałych, bo jest inna. Prawdopodobnie cierpi na jakieś zaburzenia, ale to nie jest akurat istotne i najważniejsze w całej opowieści.

Przeczytałam migiem, gdyż książeczka niepokaźna, ale ma moc. Chyba nie chodzi o jakieś przesłanie o ciężarze wagonu pełnego złomu, ale raczej o refleksję na temat tego, co w życiu jest ważne. I o to, czy wszyscy muszą mieć podobne marzenia, potrzeby i modele życiowe, aby mieć prawo do poczucia spełnienia.

Kolejny z moich azjatyckich podbojów. Może nie nazbyt spektakularny, ale poruszający. Jak to już wcześniej inni Czytelnicy napisali: historia o tym, jak ciężko jest żyć wśród „normalnych” osobie niedostosowanej.

Na bycie innym trzeba mieć warunki, czyli wsparcie bliskich i zaplecze finansowe. A tego głównej bohaterce brak. W związku z powyższym próbuje się bidulka...

Opowieść o niedopasowaniu do społecznych oczekiwań. Bohaterka początkowo próbuje lawirować pomiędzy utrzymaniem własnego modelu życia a zastosowaniem się do wytycznych uznanych w społeczeństwie za ,,normalne". W momencie kulminacyjnym zdaje sobie sprawę, że im bardziej akceptowalne społecznie decyzje podejmuje tym pogłębia się jej poczucie niedopasowania. Mądra książka, o tym, że to, co dla jednych jest brakiem ambicji i osamotnieniem, dla innych jest jedyną rzeczywistością w jakiej chcą żyć.

Opowieść o niedopasowaniu do społecznych oczekiwań. Bohaterka początkowo próbuje lawirować pomiędzy utrzymaniem własnego modelu życia a zastosowaniem się do wytycznych uznanych w społeczeństwie za ,,normalne". W momencie kulminacyjnym zdaje sobie sprawę, że im bardziej akceptowalne społecznie decyzje podejmuje tym pogłębia się jej poczucie niedopasowania. Mądra książka, o...

Bohaterka niewątpliwie cierpi na chorobę Aspergera - wycofana społecznie, dobrze się czuje w schematycznych sytuacjach, powtarzanych od lat. Dziwny układ z mężczyzną, którego utrzymuje i który u niej mieszka, nie ponosząc żadnych kosztów. Powieść o inności, którą tak trudno zaakceptować normalnym ludziom.

Bohaterka niewątpliwie cierpi na chorobę Aspergera - wycofana społecznie, dobrze się czuje w schematycznych sytuacjach, powtarzanych od lat. Dziwny układ z mężczyzną, którego utrzymuje i który u niej mieszka, nie ponosząc żadnych kosztów. Powieść o inności, którą tak trudno zaakceptować normalnym ludziom.

Wiele się spodziewałam po tej książce po usłyszeniu licznych pozytywnych recenzji na zagranicznym booktubie. Po tytule i opisie spodziewałam się krytyki kapitalizmu lub tego, że mamy nierealistyczne oczekiwania wobec każdego. Mieć dobrą pracę, wziąć ślub, założyć rodzinę. W tej książce faktycznie pojawiła się jakaś krytyka tych ostatnich, społecznych oczekiwań - kobieta musi! mieć albo męża, albo karierę - ale i tak nie była zbyt głęboka. Podobało mi się za to przywiązanie głównej bohaterki do sklepu i liczyłam na to, że wydźwięk historii będzie taki, że należy szanować osoby pracujące w handlu, zwłaszcza jeśli lubią to i znają się na tym tak jak Keiko. Niestety tak nie było. Autorka dążyła w zasadzie donikąd. Zdecydowanie najgorszym elementem książki była postać Shirahy, najbardziej irytującego mężczyzny, jaki powstał w literaturze. A ma ciężką konkurencję w postaci mizoginistycznych, rasistowskich, egoistycznych mężczyzn z klasyków. Ten ciągle pierdolił o tym, jak to niby żyjemy w neolicie, ciągle powtarzając: "społeczeństwo jest złe!1! Jestem ciemiężony przez społeczeństwo!1!" jednocześnie będąc darmozjadem krytykującym każdego poza nim samym. Pasożytował na głównej bohaterce, żył w jej wannie, kazał jej go karmić, nie płacił za nic. Na dodatek kazał jej zwolnić się z pracy i szukać takiej, która byłaby bardziej poważana, podczas gdy sam nic nie robił. Był zbyt prawdziwy i chyba dlatego wygrał konkurs beznadziejnych facetów w mojej głowie.

Podsumowując, książka gorsza, niż się spodziewałam. Zważając na tematy, które poruszała, zdecydowanie za mało krytyki i refleksji. Plus za postać w spektrum autyzmu (Keiko),lecz i to mogłoby być lepiej eksplorowane. Szybko się czytało, więc na szczęście nie traci się za dużo czasu nad tą pozycją.

Wiele się spodziewałam po tej książce po usłyszeniu licznych pozytywnych recenzji na zagranicznym booktubie. Po tytule i opisie spodziewałam się krytyki kapitalizmu lub tego, że mamy nierealistyczne oczekiwania wobec każdego. Mieć dobrą pracę, wziąć ślub, założyć rodzinę. W tej książce faktycznie pojawiła się jakaś krytyka tych ostatnich, społecznych oczekiwań - kobieta...

Dziwna historia o dojrzałej kobiecie, która może funkcjonować jedynie w bardzo schematycznym świecie sklepu wielobranżowego, czyli kombini. Wszyscy wokół wchodzą z butami w jej życie i oceniają. A o na chce się dostosować za wszelką cenę do oczekiwań innych. Gubi się w biegu po tę "normalność". Lecz w końcu poddaje się i zamierza iść za głosem swego ciała i duszy. Bardzo inne.

Dziwna historia o dojrzałej kobiecie, która może funkcjonować jedynie w bardzo schematycznym świecie sklepu wielobranżowego, czyli kombini. Wszyscy wokół wchodzą z butami w jej życie i oceniają. A o na chce się dostosować za wszelką cenę do oczekiwań innych. Gubi się w biegu po tę "normalność". Lecz w końcu poddaje się i zamierza iść za głosem swego ciała i duszy. Bardzo...

Mocna, prosta w formie, dosadna, dającą do myślenia, nieodkładalna❤️

Mocna, prosta w formie, dosadna, dającą do myślenia, nieodkładalna❤️

O tym jak opresyjne i przemocowe potrafią być tak zwane normy społeczne, nie trzeba tłumaczyć. “Kiedy dziecko? “Kiedy zakup mieszkania?” “Dlaczego nikogo nie masz?” “Dlaczego nie zmienisz pracy?”. Czy jest na świecie szczęściarz, który nie musiał nigdy słyszeć tych pytań, nie musiał, również nigdy tłumaczyć ze swoich życiowych wyborów? Na pewno są tacy, którzy świadomie zrezygnowali z obranej ścieżki na rzecz wpasowania się.
Społeczeństwo wymaga od nas wiecznego rozwoju, zdobywania szczytów, tego słynnego wyjścia poza strefę własnego komfortu, podczas, gdy wśród nas są osoby, którym bezpieczeństwo i szczęście dają miejsca z określonymi zasadami i rutynami. Dla Keiko, bohaterki książki, takim miejscem jest praca w konbini (sieć sklepów spożywczych podobnych do polskich Żabek). Jej wybór spotyka się ze społecznym ostracyzmem, brakiem zrozumienia. Narzuca się jej sposób bycia, którego nie rozumie i który nie jest z jej punktu widzenia logiczny. Daleko nam do utopijnego świata w którym nie jesteśmy wpychani w konkretne role społeczne ze względu na płeć, wiek, lub wizje sukcesu. Powinności otaczają nas zewsząd, a my czujemy presję, aby spełnić je wszystkie. Czy na tym powinno polegać życie? A drugie pytanie, czy narzucając innym swój sposób widzenia świata, naprawdę dbamy o dobro tej osoby, czy też walczymy z własnym dyskomfortem?

O tym jak opresyjne i przemocowe potrafią być tak zwane normy społeczne, nie trzeba tłumaczyć. “Kiedy dziecko? “Kiedy zakup mieszkania?” “Dlaczego nikogo nie masz?” “Dlaczego nie zmienisz pracy?”. Czy jest na świecie szczęściarz, który nie musiał nigdy słyszeć tych pytań, nie musiał, również nigdy tłumaczyć ze swoich życiowych wyborów? Na pewno są tacy, którzy świadomie...

Dziewczyna z Żabki

Pod tą niepozornie wyglądającą, pastelową okładką kryje się ważka treść - iście kafkowska można by rzec.
Bohaterka o imieniu Keiko, osoba ewidentnie w spektrum, nie do końca przetwarza uczucia i zachowania innych, ma swój wewnętrzny świat, w którym czuje się bezpiecznie. Dlatego, że jej mózg działa nieco odmiennie, nie dostosowuje się do ogółu, nie zważa na konwenanse i postępuje tak jak dyktuje jej serce, nawet tego nie zauważając. Lubi swoją pracę w Konbini (to taki japoński odpowiednik naszej Żabki),ponieważ daje jej ona poczucie satysfakcji i przynależności.

Jednak społeczeństwo chce od niej zupełnie czegoś innego. Oczekuje, że znajdzie "normalną" pracę, będzie robić "prawdziwą" karierę, albo wyjdzie za mąż i urodzi dzieci.
Niemożność zakwalifikowania Keiko do żadnej z powyższych grup sprawia ,że jej najbliższe otoczenie , zarówno rodzina jak i koleżanki, czuje się przy niej niekomfortowo. Każdego uwiera jej inność, w związku z czym próbuje ją odkształcić, wsadzić
w znaną sobie, swojską formę.

Książka porusza niezwykle istotny temat tolerancji dla cudzych wyborów i szacunku do człowieka jako takiego, niezależnie od jego statusu społecznego, zawodu, stanu cywilnego; że naginanie wszystkich do tej samej "foremki" nie jest ani dobrym pomysłem ani tym bardziej najszczęśliwszym rozwiązaniem.
Autorka pokazuje nam na własnym przykładzie(!),gdyż sama pracowała w Konbini kilkanaście lat, że każda praca wykonywana z pasją, praca w którą włożymy serce, jest ważna i potrzebna :) Bardzo mądra i autentyczna książka.
Serdecznie polecam!

Dziewczyna z Żabki

Pod tą niepozornie wyglądającą, pastelową okładką kryje się ważka treść - iście kafkowska można by rzec.
Bohaterka o imieniu Keiko, osoba ewidentnie w spektrum, nie do końca przetwarza uczucia i zachowania innych, ma swój wewnętrzny świat, w którym czuje się bezpiecznie. Dlatego, że jej mózg działa nieco odmiennie, nie dostosowuje się do ogółu, nie zważa...