O psie, który wrócił do domu

"O psie, który wrócił do domu" jest pełna ciepła. Narracja prowadzona jest w pierwszej osobie - poznajemy świat oczami psa, który dorasta na kartach tej historii i pokazuje jak silna może być więź pomiędzy człowiekiem, a psem. Bella jest szczeniakiem, jej rasa nie jest jednoznacznie podana, prawdopodobnie jest mieszanką różnych. Gdy ją poznajemy mieszka z mamą, rodzeństwem i wieloma kotami pod domem przeznaczonym do rozbiórki. Mężczyzna, który chce zbudować na tych działkach nowe domy zaczyna się niecierpliwić, gonią go terminy i postanawia na własną rękę pozbyć się niechcianych lokatorów, by w końcu rozpocząć prace. Przeszkadza mu w tym między innymi Lucas. Chłopak mieszka po drugiej stronie ulicy i można powiedzieć, że opiekuje się tymi zwierzakami, dokarmia je. Choć był przekonany, że pod domem mieszkają same koty. Znalezienie szczeniaka wszystkich zaskakuje, a Lucas decyduje się ją przygarnąć. Mieszka z mamą, z którą stara się naprawić relacje wystawione na próbę przez jej złe decyzje z przeszłości. Kobieta jest weteranką i wkrótce okazuje się, że obecność Belki bardzo jej pomaga.

Początkowo wszystko układa się bardzo dobrze. Lucas uratował Bellę i zrobił wszystko, co mógł dla kotów, a Bella znalazła swojego człowieka. Wszystko komplikuje mężczyzna nazywany przez Bellę Kapelusznikiem. Zajmuje się chwytaniem bezpańskich psów albo tych uważanych za niebezpieczne. Mówiąc w skrócie - uwziął się na Bellę i sprawił, że uznano ją za groźną dla ludzi. Nie pomaga to, że w mieszkaniu, które Lucas wynajmuje z mamą jest zakaz posiadania zwierząt. W końcu z konieczności i strachu o psiaka, Lucas postanawia oddać ją pod opiekę komuś innemu na czas, aż znajdzie rozwiązanie.

Jednak jak wytłumaczyć to psu? Jak zapewnić go, że to tylko chwilowe i wciąż jest kochany? Bella spędza w nowym domu prawdopodobnie kilka tygodni, ciągle tęskniąc za swoim panem. Aż wpada na pomysł, by wykorzystać huśtawkę stojącą przy ogrodzeniu i przeskoczyć za nie. Postanawia, że musi wrócić Do Domu. Do Lucasa. Do Mamy. Gdy jeszcze była z nimi ćwiczyli tę sztuczkę. Na hasło "Do Domu" miała biec prosto pod drzwi i schować się tak, by nie była widoczna. To był jeden ze sposobów, w jaki starali się uchronić ją przed schwytaniem przez Kapelusznika.

To niesamowita, chwytająca za serce historia o miłości psa do swojego człowieka 💜 Tak sobie myślę, że najlepszym komentarzem do całej książki będzie sam fakt, że płaczę pisząc tę opinię... Wzruszałam się podczas czytania i wzruszam się teraz, myśląc o tej drodze, którą Bella pokonała, by odnaleźć Lucasa i wrócić Do Domu. Świat widziany oczami zwierzaka jest fascynujący. Po drodze spotkało ją wiele przygód. Spotkania z kojotami, poznanie zaskakującego kompana części podróży, natrafienie na ludzi, którzy okazali jej miłość i chcieli zapewnić nowy dom, ale choć Bella w niektórych miejscach zostawała na dłużej, czując, że jej obecność może być potrzebna, zawsze odchodziła, bo jej celem był Lucas.

Jeśli kochacie psy, to książka idealna dla was! Przygotujcie paczkę chusteczek i możecie brać się za czytanie 😉

"O psie, który wrócił do domu" jest pełna ciepła. Narracja prowadzona jest w pierwszej osobie - poznajemy świat oczami psa, który dorasta na kartach tej historii i pokazuje jak silna może być więź pomiędzy człowiekiem, a psem. Bella jest szczeniakiem, jej rasa nie jest jednoznacznie podana, prawdopodobnie jest mieszanką różnych. Gdy ją poznajemy mieszka z mamą, rodzeństwem...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Najpiękniejsza jest przyjaźń między człowiekiem a zwierzęciem. Głęboka, bezwarunkowa, na dobre i na złe… Bruce Cameron – autor bestsellera „Był sobie pies” – przypomina o tym w każdej swojej powieści. Nie inaczej jest w przypadku „O psie, który wrócił do domu”. Bella – bezdomny szczeniak w typie pitbulla wychowywany wśród kotów trafia na Lucasa, który od tamtej pory staje się jej najlepszym przyjacielem… i z wzajemnością. Lucas i Bella muszą się muszą się zmierzyć z systemem, który zakazuje trzymania pitbulli w Denver. Czy uda im się osiągnąć cel? Co będzie musiała przeżyć Bella, by być ze swoim człowiekiem?

„O psie, który wrócił do domu” to kolejna na wskroś przejmująca opowieść Camerona. Głęboka, wzruszająca, miejscami zabawna, z przesłaniem. Można by było wytknąć, że momentami infantylna, mało dynamiczna czy też miejscami mało realistyczna…. Jednak w ogólnym rozrachunku wychodzi zdecydowanie na plus!

Dodatkowym atutem jest przedstawienie roli terapeutycznej zwierzaków – w tym przypadku dogoterapii. Bella, wyczuwając nastrój otaczających ją ludzi, niesie im ukojenie, podnosi na duchu, sprawia, że chce im się żyć i walczyć o nią i jej los, który za sprawą pewnego strasznie wkurzającego hycla jest zagrożony… Taki psiak to skarb!

Miłośnicy zwierząt, w szczególności psów powinni być zadowoleni z efektu końcowego pracy autora. Mi powieść ta przypadła do gustu (mimo, że jestem zdecydowanie bardziej kociarą niż psiarą…), a proza Bruce’a Camerona już na dobre zagościła w moich czytelniczych planach.

Moja ocena: 7,5/10

Polecam!

Najpiękniejsza jest przyjaźń między człowiekiem a zwierzęciem. Głęboka, bezwarunkowa, na dobre i na złe… Bruce Cameron – autor bestsellera „Był sobie pies” – przypomina o tym w każdej swojej powieści. Nie inaczej jest w przypadku „O psie, który wrócił do domu”. Bella – bezdomny szczeniak w typie pitbulla wychowywany wśród kotów trafia na Lucasa, który od tamtej pory staje...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Książka Bruce Camerona zatytułowana "o psie który wrócił do domu", jest książką wspaniałą, podczas której w jednej chwili się śmiejemy, a w drugiej lecą nam łzy z oczu. .

Bella, bo tak ma na imię główna bohaterka, jest pieskiem nieznanej rasy. Bella, wychowuje się wśród kociąt, aż pewnego dnia poznaje Lucasa i ... całe jej życie się zmienia. W tym właśnie momencie akcja nabiera rozpędu, ale warto się o tym przekonać samemu :)

To jedna z tych książek które po prostu warto przeczytać. Opowiada ona historię nie tylko niezwykłej Belli, ale uczy szacunku i wrażliwości do zwierząt, której tak często nam ludziom brakuje.

Warto zestawić w tym momencie książkę z filmem. Rzadko się zdarza aby film dorównywał książce, ale tak jest właśnie w tym przypadku. Co ważne, występują pewne różnice należy je jednak traktować jako uzupełnienie tej fantastycznej historii. Cóż tu więcej można dodać? Polecam zarówno książkę jak i film.

Reasumując, książka jest wybitna oraz idealna dla wszystkich, którzy uwielbiają czytać książki. Uczy i pokazuje wszystko to, co najważniejsze jest w życiu - miłości, szacunku i odwagi :)

Książka Bruce Camerona zatytułowana "o psie który wrócił do domu", jest książką wspaniałą, podczas której w jednej chwili się śmiejemy, a w drugiej lecą nam łzy z oczu. .

Bella, bo tak ma na imię główna bohaterka, jest pieskiem nieznanej rasy. Bella, wychowuje się wśród kociąt, aż pewnego dnia poznaje Lucasa i ... całe jej życie się zmienia. W tym właśnie momencie akcja...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Autor doskonale wykreował bohaterów. Książka pełna przygód tak naprawdę dla każdego! Przygody które przytrafiały się Belli były tak realne a zarazem tak ciekawe,że czytałam z zapartym tchem. Nie podobało mi się w książce, że momentami się nudziłam. Spowodowane było to tym, że opisy chodzenia Belli po górach, lasach itd były za długie. Mimo to polecam tę książkę każdemu, a w szczególności miłosnikom psów!

Autor doskonale wykreował bohaterów. Książka pełna przygód tak naprawdę dla każdego! Przygody które przytrafiały się Belli były tak realne a zarazem tak ciekawe,że czytałam z zapartym tchem. Nie podobało mi się w książce, że momentami się nudziłam. Spowodowane było to tym, że opisy chodzenia Belli po górach, lasach itd były za długie. Mimo to polecam tę książkę każdemu, a w...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Książka jest nawet OK . Kilka razy płakałam podczas jej czytania. Jest tylko jeden minus. Bardzo nudziło mnie to gdy piesek tylko szedł i szedł i nic tak naprawdę się nie działo. Mimo to polecam wszystkim miłośnikom zwierząt!

Książka jest nawet OK . Kilka razy płakałam podczas jej czytania. Jest tylko jeden minus. Bardzo nudziło mnie to gdy piesek tylko szedł i szedł i nic tak naprawdę się nie działo. Mimo to polecam wszystkim miłośnikom zwierząt!

Pokaż mimo to

Książeczka bardzo przyjmę, według mnie idealnie nadaje się i dla młodszych czytelników jak i tych trochę starszych :).
Bardzo fajna powieść o lojalności najlepszego przyjaciela człowieka :).

Książeczka bardzo przyjmę, według mnie idealnie nadaje się i dla młodszych czytelników jak i tych trochę starszych :).
Bardzo fajna powieść o lojalności najlepszego przyjaciela człowieka :).

Pokaż mimo to

Uwielbiam historie o czworonogach chyba od zawsze! To już moje kolejne spotkanie z twórczością W.B. Cameron i cieszę się, że kolejna jego książka mi się podobała. Piękna opowieść, która pokazuje, jak silna jest przyjaźń, miłość i jak trwała jest nawet po kilku latach. Świetnie pokazuje niesamowitą więź człowieka z czworonogiem, jak również stosunek psa do ludzi, i odwrotnie -ludzi do psów.

Uwielbiam historie o czworonogach chyba od zawsze! To już moje kolejne spotkanie z twórczością W.B. Cameron i cieszę się, że kolejna jego książka mi się podobała. Piękna opowieść, która pokazuje, jak silna jest przyjaźń, miłość i jak trwała jest nawet po kilku latach. Świetnie pokazuje niesamowitą więź człowieka z czworonogiem, jak również stosunek psa do ludzi, i odwrotnie...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Ta książka wcisnęła ze mnie łzy i to dwa razy, polecam ją dla miłośników zwierząt: )

Ta książka wcisnęła ze mnie łzy i to dwa razy, polecam ją dla miłośników zwierząt: )

Pokaż mimo to

Gdy ktoś kocha zwierzęta, wszelkie filmy czy książki z nimi związane zazwyczaj wzruszają, odwołując się do emocji, często skrajnych, tzn. od bezgranicznego szczęścia po chwile cierpienia, co angażuje widza bądź czytelnika i niejako zmusza do nawiązania zażyłości z bohaterami.
W. Bruce Cameron jest znany z kilku powieści o psach, które zostały nawet zekranizowane, jak np. "Był sobie pies" itd. Tym razem autor pokusił się o wielce wymowny tytuł "O psie, który wrócił do domu". Już na jego podstawie jesteśmy w stanie przewidzieć fabułę książki. Całości dopełnia opis na tyle okładki. W skrócie: Lucas chłopak w niełatwej sytuacji życiowej, jest cichym bojownikiem o dobro zwierząt. Dokarmia koty z naprzeciwka, dogląda je, pomaga odpowiednim służbom wyłapać je, by mogły zostać adoptowane przez nowe rodziny. Pewnego dnia w ten sposób znajduje samotne szczenię wśród kotów. Miłość od pierwszego wejrzenia. Matka chłopaka, wbrew początkowym obawom, cieszy się z nowego członka rodziny. Problem pojawia się, gdy młodzieniec swoimi wyczynami naraża się deweloperowi i pośrednio blokuje mu inwestycję budowlaną. Jak świat światem, pieniądze i znajomości nim rządzą, a szczeniak, zapewne mieszaniec, trudny do zakwalifikowania, zostaje uznany za pitbulla, rasę zakazaną w Denver. Lucas, chcąc ratować psa, musi go stamtąd wywieźć i się przeprowadzić. I tu zaczyna się główna akcja, gdy pies i jego ukochany pan muszą się czasowo rozstać. Jednak odległość nie ma znaczenia dla zwierzaka. Pragnie miłości swego człowieka, lojalny, rozpoczyna powolną, wielokilometrową wędrówkę, mocno rozłożoną w czasie.
Co spotka psa, piękną Bellę? Co w tym czasie stanie się z jej panem? Jak potoczą się ich losy? Nie zamierzam aż tak spoilerować, ale myślę, że sam tytuł opowie Wam o zakończeniu książki.
Prawie 400 stron przeczytałam w jeden dzień w ciągu kilku godzin. Dlaczego? Powieść została napisana prostym, lekkim językiem z licznymi powtórzeniami typu: "grzeczna sunia", "do domu", "do pracy", "mały kawałeczek sera". Świat przedstawiony widziany oczyma Belli, suczki znalezionej przez Lucasa, przeplatany dialogami ludzkich bohaterów, których pies i tak nie rozumie. Psi narrator wydawałby się czymś innowacyjnym, wprowadzającym powiew świeżości i możliwość poznania głębi zwierzęcych myśli. Pozory mylą. Bella myśli prosto, powtarzając wiele własnych kwestii. Owszem, kocha swego pana, opiekuje się słabszymi, pociesza ludzi, wyczuwa zbliżające się ataki padaczki, umie rozróżnić woń swego miasta z dala od domu, jest bezgranicznie lojalna i dobra. Wzbudza pozytywne emocje, wzrusza. Jej podróż budzi czytelnika emocjonalnie, jego serce i każe ją dopingować, mocno trzymając kciuki. Jest dobry pomysł na bohaterów, jest morał, jest hierarchia wartości... Jednak czegoś brak, może logicznego zachowania u ludzi i ich przemyślanych decyzji, może ukazania psów jako więcej rozumiejących z naszych rozmów i zachowań, bardziej inteligentnych. Czuć niedosyt.
Książka porusza ważne problemy, jak sytuacja weteranów wojennych, rynek pracy bez znajomości, możliwość adopcji zwierzaka ze schroniska oraz ukazanie zwierząt jako kochających, cudownych istot. Jednak w tym wszystkim czuć pewną przewidywalność, oklepane schematy, ubrane w nieco inne słowa i obrazy. Nieco się rozczarowałam, bo oczekiwałam po tym pisarzu czegoś więcej.
Plus dla autora za poruszenie tematu pitbulli (a szerzej, wszelkich ras bullowatych). Powszechnie uważa się je za niebezpieczne, zawzięte, złośliwe. To nieprawda. To rasa dla osób silnych, z charakterem, które chcą i potrafią pracować z psem, mają czas na jego codzienne szkolenie, spacery i zabawy, a przede wszystkim całe złoża miłości. Pitbulle kochają całym swoim jestestwem, dla swoich domowników są potulne i łagodne, szukają możliwości przytulenia, wpakowują się na kolana same i domagają się miziania za uszami, uwielbiają spać na plecach i chrapią przy tym jak stary traktor. Jedno spojrzenie tych słodkich oczu i przepadasz, a przy uśmiechu kolana same się uginają. Ich nie da się nie kochać. Jeśli tylko przedstawiciel tej rasy trafi do dobrej rodziny, będzie prawdziwym pupilem, najkochańszą istotą na ziemi. Pamiętajmy jednak, że nie każdy pitbull ma tyle szczęścia. Wciąż pokutują stereotypy o ich agresji i udziale w walkach psów. Ile z nich umiera w pseudohodowlach? Ile z nich siedzi za kratami schroniska, bo zostawił je właściciel, który wziął je tylko dla szpanu, a nie przemyślał swojej decyzji? Człowiek idzie dalej, a pies ma złamane serce. I jedyną bestią jest tu człowiek, bo pitbulle mogą jedynie zalizać i zatulić na śmierć. To człowiek prowokuje, wzbudza agresję i często specjalnie tak traktuje psa, by ten się bronił. A dzieci? Niech najpierw rodzice nauczą swoje dzieci szacunku do zwierząt i je kontrolują, bo często to one, może nawet nie do końca świadomie, krzywdzą zwierzaki, np. ciągnięciem za uszy czy ogon, wsadzaniem palców do oczu, nie wspominając już o tak małych istotach jak chomiki. Masz dziecko? Pilnuj je, a nie miej pretensji, że pies (czy inne zwierzę) się bronił. Zwierzęta najpierw ostrzegają, że coś im nie pasuje, boli je, a dopiero w ostateczności atakują (a raczej bronią się).
"O psie, który wrócił do domu" Camerona, uczy nas, by kochać i ufać naszym braciom mniejszym i nie pozwalać ich krzywdzić.
Książka sama w sobie jest bardziej młodzieżowa, nieco banalna, nadaje się na kilka godzin pochmurnego dnia. Czytając ją, myślałam o moich psich przyjaciołach. Wiem, że w takiej sytuacji poszłabym za nimi w ogień i tak łatwo bym się nie poddała. Każdemu życzę takich przyjaciół jak Bella i mój rudy bullowaty skarb, za którego oddałabym życie.
https://loslibros-wehikulczasu.blogspot.com/2020/03/56-psijaciel-czyli-o-psie-ktory-wroci.html

Gdy ktoś kocha zwierzęta, wszelkie filmy czy książki z nimi związane zazwyczaj wzruszają, odwołując się do emocji, często skrajnych, tzn. od bezgranicznego szczęścia po chwile cierpienia, co angażuje widza bądź czytelnika i niejako zmusza do nawiązania zażyłości z bohaterami.
W. Bruce Cameron jest znany z kilku powieści o psach, które zostały nawet zekranizowane, jak np....

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Kolejna psia opowieść od pana Camerona. Tym razem śledzimy losy Belli, którą źli ludzie (a któżby inny?) chcą skrzywdzić i odebrać właścicielowi. Towarzyszymy jej w długiej podróży do domu i razem z nią przeżywamy rozmaite perypetie. Te śmieszniejsze i te niebezpieczne również. O ile ciężko mi się słuchało o zagrożeniach ze strony ludzi, o tyle zmagania z twardymi prawami dzikiej przyrody łatwiej było przyswoić. Całość można podsumować jako piękną opowieść o psiej miłości, której nic nie jest w stanie powstrzymać. Każdy kto kocha psiaki nieraz uroni łezkę w trakcie lektury.

Kolejna psia opowieść od pana Camerona. Tym razem śledzimy losy Belli, którą źli ludzie (a któżby inny?) chcą skrzywdzić i odebrać właścicielowi. Towarzyszymy jej w długiej podróży do domu i razem z nią przeżywamy rozmaite perypetie. Te śmieszniejsze i te niebezpieczne również. O ile ciężko mi się słuchało o zagrożeniach ze strony ludzi, o tyle zmagania z twardymi prawami...

więcej

mniej

Pokaż mimo to