Dziunia

Książka budziła we mnie sprzeczne uczucia: z jednej strony jest fascynująca i wciągająca, z drugiej: męcząca i obciążająca emocjonalnie. To opowieść o niechcianej dziewczynce, dorastającej w patologicznym otoczeniu, dodatkowo posiadającej jakieś bliżej niesprecyzowane zaburzenie neurologiczne. O takich książkach często mówi się, że są "życiowe" i "prawdziwe". Historia jest przejmująca, to co czyni ją łatwiej przyswajalną i powoduje, że mimo wszystko szybko się ją czyta, to okraszenie jej ogromem ironii i sarkazmu (chociaż dziwią mnie opinie w których czytam, że ta książka kogoś rozbawiła...). Odnosiłam wrażenie, że może być jest przynajmniej częściowo autobiograficzna...
Specyficzna narracja i język, czasem fajne, czasem nużące w swej powtarzalności.
Książka jest dość długa i spodziewałam się, że opisze losy tytułowej Dziuni do dorosłości, ale nie – urywa się w wieku lat nastu. Jestem ciekawa, co było dalej, ale jednocześnie nie mam ochoty na kolejną tak trudną lekturę. Może kiedyś...

Książka budziła we mnie sprzeczne uczucia: z jednej strony jest fascynująca i wciągająca, z drugiej: męcząca i obciążająca emocjonalnie. To opowieść o niechcianej dziewczynce, dorastającej w patologicznym otoczeniu, dodatkowo posiadającej jakieś bliżej niesprecyzowane zaburzenie neurologiczne. O takich książkach często mówi się, że są "życiowe" i "prawdziwe". Historia...

To książka o zabijaniu wrażliwości. Trywialny język użyty do opisu wewnętrznych dramatów robi piorunujące wrażenie. Autorka dokonuje wiwisekcji stworzonej przez siebie postaci. Trudno oderwać wzrok.

To książka o zabijaniu wrażliwości. Trywialny język użyty do opisu wewnętrznych dramatów robi piorunujące wrażenie. Autorka dokonuje wiwisekcji stworzonej przez siebie postaci. Trudno oderwać wzrok.

Niezwykła wrażliwość autorki i bohaterki.
O tym, jak się odstaje od "normalności".
Książka-odkrycie, a następna część - objawienie.

Niezwykła wrażliwość autorki i bohaterki.
O tym, jak się odstaje od "normalności".
Książka-odkrycie, a następna część - objawienie.

Śmieszno i straszno. Czyta się lekko, zapomina ciężko. Trzymaj się Dziuniu, kimkolwiek jesteś.

Śmieszno i straszno. Czyta się lekko, zapomina ciężko. Trzymaj się Dziuniu, kimkolwiek jesteś.

Świetna rozrywka !!!

Świetna rozrywka !!!

Dość nietypowy język - trzeba przywyknąć, albo odłożyć książkę w kąt. Ja tak początkowo zrobiłam, ale potem sięgnęłam ponownie - i przeczytałam do końca. Książka trochę nierówna - ale taka swojska, czasami z przaśnym językiem, który jednak pasuje do przedstawionych sytuacji. Z drugiej strony humor i ciekawe zwroty sytuacji - ciężko jednoznacznie opisać tę książkę - ale na pewno sięgnę po następny tom, bo dobrze się przy niej bawiłam.

Dość nietypowy język - trzeba przywyknąć, albo odłożyć książkę w kąt. Ja tak początkowo zrobiłam, ale potem sięgnęłam ponownie - i przeczytałam do końca. Książka trochę nierówna - ale taka swojska, czasami z przaśnym językiem, który jednak pasuje do przedstawionych sytuacji. Z drugiej strony humor i ciekawe zwroty sytuacji - ciężko jednoznacznie opisać tę książkę - ale na...

Dziunia po raz drugi. Mam nadzieję, że inspiracją do tej książki nie było czyjeś realne życie.

Dziunia po raz drugi. Mam nadzieję, że inspiracją do tej książki nie było czyjeś realne życie.

Przejmująca historia dziewczynki. Opisana w specyficzny sposób. Autorka przedstawia świat, z którym przyszło się zmierzyć dziecku. Świat okrutny, zły, fałszywy.

Przejmująca historia dziewczynki. Opisana w specyficzny sposób. Autorka przedstawia świat, z którym przyszło się zmierzyć dziecku. Świat okrutny, zły, fałszywy.

Specyficzna książka. Pisana ciekawym stylem. Wchodzisz w ten klimat, tak bardzo rozumiesz główną bohaterkę.
Nie raz mnie rozbawiła. Wątki seksualne dziwne i chyba troche przesadzone.

Specyficzna książka. Pisana ciekawym stylem. Wchodzisz w ten klimat, tak bardzo rozumiesz główną bohaterkę.
Nie raz mnie rozbawiła. Wątki seksualne dziwne i chyba troche przesadzone.

Nie przepadam za polskimi autorami jednej czy dwóch powieści o tematyce powiedzmy sobie kobiecej. Książkę odkryłam zupełnie przypadkowo i jestem naprawdę pozytywnie zaskoczona. Specyficzny humor, narracja, oryginalny język (Dziadostwo rules) i niebanalna fabuła, sprawiają, że lektura sprawiła mi przyjemność. Biorę się za drugą część.

Nie przepadam za polskimi autorami jednej czy dwóch powieści o tematyce powiedzmy sobie kobiecej. Książkę odkryłam zupełnie przypadkowo i jestem naprawdę pozytywnie zaskoczona. Specyficzny humor, narracja, oryginalny język (Dziadostwo rules) i niebanalna fabuła, sprawiają, że lektura sprawiła mi przyjemność. Biorę się za drugą część.