Dziunia

Dość nietypowy język - trzeba przywyknąć, albo odłożyć książkę w kąt. Ja tak początkowo zrobiłam, ale potem sięgnęłam ponownie - i przeczytałam do końca. Książka trochę nierówna - ale taka swojska, czasami z przaśnym językiem, który jednak pasuje do przedstawionych sytuacji. Z drugiej strony humor i ciekawe zwroty sytuacji - ciężko jednoznacznie opisać tę książkę - ale na pewno sięgnę po następny tom, bo dobrze się przy niej bawiłam.

Dość nietypowy język - trzeba przywyknąć, albo odłożyć książkę w kąt. Ja tak początkowo zrobiłam, ale potem sięgnęłam ponownie - i przeczytałam do końca. Książka trochę nierówna - ale taka swojska, czasami z przaśnym językiem, który jednak pasuje do przedstawionych sytuacji. Z drugiej strony humor i ciekawe zwroty sytuacji - ciężko jednoznacznie opisać tę książkę - ale na...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Dziunia po raz drugi. Mam nadzieję, że inspiracją do tej książki nie było czyjeś realne życie.

Dziunia po raz drugi. Mam nadzieję, że inspiracją do tej książki nie było czyjeś realne życie.

Pokaż mimo to

Przejmująca historia dziewczynki. Opisana w specyficzny sposób. Autorka przedstawia świat, z którym przyszło się zmierzyć dziecku. Świat okrutny, zły, fałszywy.

Przejmująca historia dziewczynki. Opisana w specyficzny sposób. Autorka przedstawia świat, z którym przyszło się zmierzyć dziecku. Świat okrutny, zły, fałszywy.

Pokaż mimo to

Specyficzna książka. Pisana ciekawym stylem. Wchodzisz w ten klimat, tak bardzo rozumiesz główną bohaterkę.
Nie raz mnie rozbawiła. Wątki seksualne dziwne i chyba troche przesadzone.

Specyficzna książka. Pisana ciekawym stylem. Wchodzisz w ten klimat, tak bardzo rozumiesz główną bohaterkę.
Nie raz mnie rozbawiła. Wątki seksualne dziwne i chyba troche przesadzone.

Pokaż mimo to

Nie przepadam za polskimi autorami jednej czy dwóch powieści o tematyce powiedzmy sobie kobiecej. Książkę odkryłam zupełnie przypadkowo i jestem naprawdę pozytywnie zaskoczona. Specyficzny humor, narracja, oryginalny język (Dziadostwo rules) i niebanalna fabuła, sprawiają, że lektura sprawiła mi przyjemność. Biorę się za drugą część.

Nie przepadam za polskimi autorami jednej czy dwóch powieści o tematyce powiedzmy sobie kobiecej. Książkę odkryłam zupełnie przypadkowo i jestem naprawdę pozytywnie zaskoczona. Specyficzny humor, narracja, oryginalny język (Dziadostwo rules) i niebanalna fabuła, sprawiają, że lektura sprawiła mi przyjemność. Biorę się za drugą część.

Pokaż mimo to

Tytułowa Dziunia jest dzieckiem odstającym od reszty. Relacje rodzinne pozostawiające wiele do życzenia, trudność w nawiązywaniu kontaktów z rówieśnikami... a to dopiero początek.
Pani Nowakowska w swojej powieści opowiada historię osoby, której życie już od momentu narodzin nie było usłane różami. W ludzki sposób, językiem przemawiającym do większości odbiorców rysuje życiorys bohaterów, których los traktuje bez taryfy ulgowej. Podczas lektury powieści niejednokrotnie zostałem zmuszony do refleksji na temat tego, jak wielkim szczęściem jest posiadanie wsparcia wsród najbliższych. Autorka zarysowała postać głównej bohaterki jako osoby totalnie biernej wobec nieszczęść, które stanęły na jej drodze, w ujmujący sposób przedstawiając pogodzenie się dziewczynki z otaczającą ją rzeczywistością.
Ocenienie tej książki nie jest jednak dla mnie łatwym zadaniem. Jako zdeklarowany fan literatury obyczajowej po spotkaniu z Dziunią odczuwam pewien niedosyt - odnoszę wrażenie, że motyw przewodni nie został przez autorkę rozwinięty w sposób mnie zadowalający. Mimo wszystko warto sięgnąć po tę pozycję. Jest to tytuł, który otwiera oczy oraz daje poczucie, że to co najcenniejsze jest bezcenne.

Tytułowa Dziunia jest dzieckiem odstającym od reszty. Relacje rodzinne pozostawiające wiele do życzenia, trudność w nawiązywaniu kontaktów z rówieśnikami... a to dopiero początek.
Pani Nowakowska w swojej powieści opowiada historię osoby, której życie już od momentu narodzin nie było usłane różami. W ludzki sposób, językiem przemawiającym do większości odbiorców rysuje...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Zaczęłam czytać tę książkę z polecenia pewnej znanej blogerki, jednak między mną a Polską literaturą jest naprawdę duży dysonans, a może dystans :) W każdym bądź razie totalnie nie mój klimat. Po wujku Tadziu poczułam to, czego nie lubię w polskich ksiazkach. Odpuściłam

Zaczęłam czytać tę książkę z polecenia pewnej znanej blogerki, jednak między mną a Polską literaturą jest naprawdę duży dysonans, a może dystans :) W każdym bądź razie totalnie nie mój klimat. Po wujku Tadziu poczułam to, czego nie lubię w polskich ksiazkach. Odpuściłam

Pokaż mimo to

To nie jest mój ulubiony gatunek literacki. Wiem, że są tacy których ta książka zachwyciła, dla mnie jest bardzo nie równa. Czasem faktycznie można się pośmiać, ale często styl jest żenujący choć zdaję sobie sprawę że to celowy wybieg. Na pewno można przeczytać, żeby zobaczyć że nie zawsze jest kolorowo.

To nie jest mój ulubiony gatunek literacki. Wiem, że są tacy których ta książka zachwyciła, dla mnie jest bardzo nie równa. Czasem faktycznie można się pośmiać, ale często styl jest żenujący choć zdaję sobie sprawę że to celowy wybieg. Na pewno można przeczytać, żeby zobaczyć że nie zawsze jest kolorowo.

Pokaż mimo to

"Dziunia" to powieść wstrząsająca, straszna, okropnie smutna i zarazem wesoła. To historia o nietolerancji i braku akceptacji, o dziewczynce, która mając dopiero 15 lat, przeszła już przez piekło niezrozumienia, odrzucenia i niekochania. To bardzo dobra powieść, ale ze względu na specyficzny styl pisania autorki, nie każdemu może się spodobać.

"Dziunia" to powieść wstrząsająca, straszna, okropnie smutna i zarazem wesoła. To historia o nietolerancji i braku akceptacji, o dziewczynce, która mając dopiero 15 lat, przeszła już przez piekło niezrozumienia, odrzucenia i niekochania. To bardzo dobra powieść, ale ze względu na specyficzny styl pisania autorki, nie każdemu może się spodobać.

Pokaż mimo to

Taka polska Ania z Zielonego Wzgórza w wersji hard. Współczesna - nowy język, przemoc, dowcip, cynizm. Spotkałam się z opinią, że język tej książki jest odrzucający (takie opinie i tak są w mniejszości), trudno pisać o takich realiach piękną polszczyzną i nie popaść w pretensjonalność. Dystans tworzony prześmiewczym tonem opowieści również tej pretensjonalności pozwala uniknąć. Problem z oceną mam niemały, ponieważ książka jest dobra, nie da się od niej oderwać, czyta się z przyjemnością, porusza wyobraźnię i emocje. Ma wszystko to, co powinno mieć... czytadło - niestety. Wiele w tej książce powtórzonych rytmicznie chwytów. One grają, nie mówię, że nie, ale jednak jeśli mam ocenić tę książkę pod względem literackości, to nie mogę dać więcej gwiazdek. Mimo to książkę ludziom o twardych nerwach i miękkich sercach polecam gorąco.

Taka polska Ania z Zielonego Wzgórza w wersji hard. Współczesna - nowy język, przemoc, dowcip, cynizm. Spotkałam się z opinią, że język tej książki jest odrzucający (takie opinie i tak są w mniejszości), trudno pisać o takich realiach piękną polszczyzną i nie popaść w pretensjonalność. Dystans tworzony prześmiewczym tonem opowieści również tej pretensjonalności pozwala...

więcej

mniej

Pokaż mimo to