Dobra książka, w porywach do bardzo dobrej.
Przeszkadzał mi jednak brak wyjaśnienia jednej ważnej rzeczy (jeśli je przeoczyłam to znaczy, że to nie było dobrze napisane) - kto powiesił psy? Czy to jest taki lokalny obyczaj? I nie wymaga wyjaśnienia?
Pisząc opinię o pierwszym tomie cyklu napisałam, że nie bardzo lubię kryminały, pisane przez pisarzy z krajów południowych, bo obawiam się wprowadzenia jakichś niepojętych dla mnie, latyńskich obyczajów. W pierwszym tomie tego nie było - tłem wydarzeń jest Barcelona, ale równie dobrze może to być jakiekolwiek inne miasto, np. Sztokholm czy Oxford (najbardziej lubię kryminały brytyjskie i skandynawskie).
Np. nie przypadła mi do gustu seria z Verlaque i Bonnet, bo tam było strasznie dużo na temat tego, jak się kto z kim wita w zależności od poziomu zażyłości. W ogóle mnie takie rzeczy nie interesują, a w powieściach z krajów "chłodniejszych" po prostu się takich lokalnych kolorytów nie zawiera.
I teraz też nie rozumiem o co chodzi z tymi psami. To jest mi jakieś obce.
Ale książka niezła.

Dobra książka, w porywach do bardzo dobrej.
Przeszkadzał mi jednak brak wyjaśnienia jednej ważnej rzeczy (jeśli je przeoczyłam to znaczy, że to nie było dobrze napisane) - kto powiesił psy? Czy to jest taki lokalny obyczaj? I nie wymaga wyjaśnienia?
Pisząc opinię o pierwszym tomie cyklu napisałam, że nie bardzo lubię kryminały, pisane przez pisarzy z krajów południowych, ...

Książkę przeczytałem nie znając pierwszej części.
W niczym to nie przeszkadza .
Po tytule wnosiłem że będzie ostro brutalnie .
Niestety raczej mniej kryminału więcej całej otoczki . Moim zdaniem jedynie fajne zakończenie.

Książkę przeczytałem nie znając pierwszej części.
W niczym to nie przeszkadza .
Po tytule wnosiłem że będzie ostro brutalnie .
Niestety raczej mniej kryminału więcej całej otoczki . Moim zdaniem jedynie fajne zakończenie.

Pierwszy raz spotkałam się z kryminałem, w w którym duża część akcji osadzona by była w typowym korpo. Nigdy nie pracowałam w tego typu miejscu, ale, bazując na opowieściach narzeczonego o "robocie", realia są oddane praktycznie jeden do jednego. Przez trzy czwarte książki trudno się od niej oderwać, maksymalnie trzymała mnie w napięciu, zarówno, jeśli chodzi o wątek główny- tytułowych samobójców, jak i poboczny- nagłego zniknięcia żony detektywa. Niestety, końcówka mnie zawiodła. Nie tyle pod względem odpowiedzi na kluczowe pytanie "kto zabił?", bo akurat takiego rozwiązania się nie spodziewałam, a tempa wyjaśnienia wszystkiego. Lubię jak zagadka rozwiązuje się stopniowo, a nie na zasadzie wyłożenia kawy na ławę na dosłownie paru stronach.
A, jeszcze jedno. Książka na pewno nie spodoba się antyfanom wątków obyczajowych. Jest tu ich sporo, aczkolwiek bohaterowie mają na tyle zróżnicowane, głębokie i prawdziwe osobowości, że te wątki wciągają. A przynajmniej mnie osobiście wciągnęły. ;)
Minus z mojej strony- łatwo pogubić się, kto jest kim, baardzo dużo przeróżnych imion i nazwisk.

Pierwszy raz spotkałam się z kryminałem, w w którym duża część akcji osadzona by była w typowym korpo. Nigdy nie pracowałam w tego typu miejscu, ale, bazując na opowieściach narzeczonego o "robocie", realia są oddane praktycznie jeden do jednego. Przez trzy czwarte książki trudno się od niej oderwać, maksymalnie trzymała mnie w napięciu, zarówno, jeśli chodzi o wątek...

Pomysłowa okładka i przemyślany tytuł sprowokowały mnie do zakupu tej książki z zamiarem sięgnięcia po nią z mojej półki, kiedy wyczerpią się inne zasoby. Ale nie, bo szukając czegoś kolejnego do czytania niebieska okładka przyciągnęła ponownie mój wzrok. Początek wydawał się obiecujący, ale mnogość wątków i postaci zaczęły w końcu przytłaczać i jeszcze przed osiągnięciem połowy straciłem natchnienie. Zawsze czytam książki do końca i tym razem nie było inaczej. Nazwa odnosi się tylko do tego, że owi Piękni Samobójcy to pracownicy firmy zajmującej się produkcją kosmetyków upiększających. Trochę mnie to zaskoczyło, bo liczyłem na to, że owi samobójcy będą ludźmi sukcesu i pięknymi bez powodów do popełnienia samobójstwa. Wszystko się jednak spłyciło do typowego scenariusza filmowego. Ktoś, kiedyś, kogoś zabił i działając razem trzeba dochować tajemnicy (opowieść fabułą przypomina Koszmar minionego lata- kierowca auta pełnego grupki ludzi przypadkowo kogoś potrąca i grupa musi dochować tajemnicy, ale ktoś jednak coś wie- takie książkowe wydanie w hiszpańskiej wersji, nieco zmienione). Cena promocyjna 9,99zł, którą zapłaciłem i tak wydaje się wysoka za ładną okładkę i tytuł, które przyciągają wzrok nieświadomego jeszcze czekającej go fabuły czytelnika...

Pomysłowa okładka i przemyślany tytuł sprowokowały mnie do zakupu tej książki z zamiarem sięgnięcia po nią z mojej półki, kiedy wyczerpią się inne zasoby. Ale nie, bo szukając czegoś kolejnego do czytania niebieska okładka przyciągnęła ponownie mój wzrok. Początek wydawał się obiecujący, ale mnogość wątków i postaci zaczęły w końcu przytłaczać i jeszcze przed osiągnięciem...

Książka, w której akcja rozwija się spokojnie, bez pośpiechu, sprawiając, że czytelnik snuje w głowie miliony domysłów na temat faktycznych wydarzeń. Dokładnie namalowane sylwetki bohaterów, o których z rozdziału na rozdział wiemy coraz więcej. Do samego końca nie byłam pewna o co tak naprawdę chodzi. I chyba to jest najlepszą częścią czytania kryminałów? Żeby na czas czytania samemu starać się rozwikłać zagadkę, powoli, dowiadując się coraz więcej. Trzy bardzo udane wieczory !

Książka, w której akcja rozwija się spokojnie, bez pośpiechu, sprawiając, że czytelnik snuje w głowie miliony domysłów na temat faktycznych wydarzeń. Dokładnie namalowane sylwetki bohaterów, o których z rozdziału na rozdział wiemy coraz więcej. Do samego końca nie byłam pewna o co tak naprawdę chodzi. I chyba to jest najlepszą częścią czytania kryminałów? Żeby na czas...

Tak na świeżo - bardzo ciekawa, wciągająca książka. Mimo, że nie czytałem I części serii, wszystko jest jasne, a nawet dodam, że ni przeczytanie I części w niczym nie przeszkadza.
Może komuś nie podobać się taki niby-kryminał, bo jednak ze śledztwa wiele tu nie ma, więcej jest tej całej otoczki, osób i wątków drugoplanowych. Mnie czytało się świetnie, jeśli mam być szczery - to moja subiektywna ocena.

Tak na świeżo - bardzo ciekawa, wciągająca książka. Mimo, że nie czytałem I części serii, wszystko jest jasne, a nawet dodam, że ni przeczytanie I części w niczym nie przeszkadza.
Może komuś nie podobać się taki niby-kryminał, bo jednak ze śledztwa wiele tu nie ma, więcej jest tej całej otoczki, osób i wątków drugoplanowych. Mnie czytało się świetnie, jeśli mam być szczery...

Średniej jakości....taka trochę....nie była zła ale też nie zachwyciła. Szczerze mówiąc to ciężko mi nawet napisać sensowną opinię.

Średniej jakości....taka trochę....nie była zła ale też nie zachwyciła. Szczerze mówiąc to ciężko mi nawet napisać sensowną opinię.

Zaczęłam od drugiego tomu przygód inspektora Salgado i, mimo dobrych skojarzeń, nie będę lektury cyklu kontynuować. Miłośnikom kryminałów z bardzo silnie rozbudowanymi wątkami obyczajowymi (ja takich nie darzę miłością) mogę ten cykl z całą pewnością polecić.

Swoją drogą, gdyby wykroić cały wątek obyczajowy, pozostawiając tylko zagadkę kryminalną, „Piękni samobójcy” nie straciliby wiele. Dla mnie zyskaliby natomiast sporo, bo intryga jest rzeczywiście dobrze dopracowana.

Oto autor zderza nas z tajemniczą sprawą. Gaspar Rodenas dusi swoją półtoraroczną córeczkę poduszką. Później zabija też żonę, na końcu zaś siebie. Później samobójstwo popełnia kobieta, pracująca w tej samej firmie co Gaspar. Nie można dłużej mówić o przypadku.

Byłoby zupełnie dobrze w sferze kryminalnego śledztwa, gdyby nie bardzo mocno rozbudowane wątki obyczajowe, którym owo śledztwo zostało poddane w służbę. Dodatkowo zabieg opowiedzenia historii różnych osób w ramach jednej powieści nazbyt często wprowadza zamęt i zamieszanie, czyniąc powieść bardzo zawikłaną.

Miłośnikom klimatu polecam, pozostali mogą sprawę odpuścić bez żalu.

Zaczęłam od drugiego tomu przygód inspektora Salgado i, mimo dobrych skojarzeń, nie będę lektury cyklu kontynuować. Miłośnikom kryminałów z bardzo silnie rozbudowanymi wątkami obyczajowymi (ja takich nie darzę miłością) mogę ten cykl z całą pewnością polecić.

Swoją drogą, gdyby wykroić cały wątek obyczajowy, pozostawiając tylko zagadkę kryminalną, „Piękni samobójcy” nie...

Barcelona pokryta zwałami zalegającego śniegu. Mroźny, późny wieczór.
Noc Trzech Króli. Czas świąteczny, przywołujący uśmiech na twarzy.
Czas wspomnień, dziecięcej wiary, oczekiwania na cud. Zamiast miłej atmosfery, serwowana jest, niczym na spóźnione śniadanie, dawka żalu, rozgoryczenia, zazdrości. Emocje silnie oddziałujące na ludzką psychikę. Uczucia frustracji oraz niesprawiedliwości towarzyszą przez całą lekturę.

Zaskoczy się ten, któremu przez głowę przeniknie myśl, o tytułowych pięknych samobójcach. Mają oni swój udział w/w powieści. Natomiast nie są istotą zawiłych, zaistaniałych zdarzeń.
Młodzi, wolni, ale... martwi. Nie przemawiają bowiem za grobu. Nie w tym przypadku. Myśl, aby ich żałować, nie będzie prawdziwą. Żałować należy tych co zostali. Co nadal żyją.

Kolejno następujące po sobie wypadki: zabójstwo żony i córki, następnie zakończenie właśnego życia; śmierć pod torami pociągu; przedawkowanie leków nasennych pracowników firmy zajmującej się produkcją ekologicznych kosmetyków, sprawia iż komisarz Hector Salgado nie śpi po nocach. Dodatkowych trosk przysparzają mu nastoleti syn, oraz była żona, zaginiona w niewyjaśnionych okolicznościach. Co gorsze "Ci żywi" przykryli niczym Całunem Turyńskim wydarzenia, których byli udziałem.
A które stały się zmową milczenia.

Akcja powieści przeczy naturalnej nadzieji, w przypadku thrillera, na wartką, płynącą z nurtem rzeki kolej zdarzeń. Następują one krok po kroku, niepewnie. Niczym odkopywanie śniegu z ulic zimowej Barcelony. Pomimo tego, świetnie wpasowują się w ten rasowy klimat nostalgiczej, chłodnej stolicy dzieł Gaudiego. Kolejne elementy układanki wskakują na swoje miejsce, a nieustępliwy Hector drąży umysły podejrzanych.

W tym czasie, jego podwładna przebywająca na zwolnieniu lekarskim pod niewiedzą szefa, wyjaśnia sprawę zaginięcia jego byłej żony. Leire na własny rachunek dowiaduje się więcej o życiu Ruth, niż śledczy przez poprzednie pół roku. Fakty z jej dzieciństwa mogą mieć istotny wpływ na jej zaginięcie (czego niestety potwierdzić nie można, nie czytając kolejnej części powieści Hilla).

Jednym słowem, podsumowując, moje pierwsze spotkanie z panem Hillem wypadło na duży plus. Wręcz pokuszę się o stwierdzenie, iż żałuję, że nasza 'znajomość' rozpoczęła się w połowie cyklu. Obiecuję solenną poprawę, oraz powrót do poprzedniej części. A jeszcze szybciej zapoznanie się nowymi sprawami komisarza Hectora Salgado.

Barcelona pokryta zwałami zalegającego śniegu. Mroźny, późny wieczór.
Noc Trzech Króli. Czas świąteczny, przywołujący uśmiech na twarzy.
Czas wspomnień, dziecięcej wiary, oczekiwania na cud. Zamiast miłej atmosfery, serwowana jest, niczym na spóźnione śniadanie, dawka żalu, rozgoryczenia, zazdrości. Emocje silnie oddziałujące na ludzką psychikę. Uczucia frustracji oraz...

Książka nieco gorsza od 1 tomu, ale mimo wszystko przypadła mi do gustu.
Pojawia się kontynuacja jednej z historii kryminalnych z poprzedniej części- sprawa zaginięcia żony głównego bohatera detektywa Salgado. Jednocześnie mamy sprawę tajemniczej śmierci młodej dziewczyny, która wpadła pod pociąg w metrze oraz problemy osobiste detektywa, jego rodziny oraz partnerki z pracy.

Historia kryminalna wydawała się dość nierealna i pogmatwana, ale w sumie ciekawa. II tom napisany został w podobnym klimacie jak pierwsza część- czyta się ją jednak mam wrażenie łatwiej. Na pewno przeczytam III tom.

Książka nieco gorsza od 1 tomu, ale mimo wszystko przypadła mi do gustu.
Pojawia się kontynuacja jednej z historii kryminalnych z poprzedniej części- sprawa zaginięcia żony głównego bohatera detektywa Salgado. Jednocześnie mamy sprawę tajemniczej śmierci młodej dziewczyny, która wpadła pod pociąg w metrze oraz problemy osobiste detektywa, jego rodziny oraz partnerki z...