Bardzo ciekawa i oryginalna powieść autora "Korekt". Indyjski spisek w Saint Louis, infiltracja, stworzenie kliki, lobbing, działalność wywrotowa. Ciekawie przedstawiona postać hinduskiej komendantki i intrygantki oraz miejscowego giganta przedsiębiorczości. Oprócz wątków szpiegowsko-politycznych było też trochę obyczajówki, przedstawienie amerykańskiego społeczeństwa i ich przywar. Ambitna pozycja, trudna. Średnia świadczy o tym, że tutejsi czytelnicy wolą proste czytadła, przy których nie trzeba myśleć i można wyłączyć mózg. Ja osobiście polecam w wolnej chwili sięgnąć.

Bardzo ciekawa i oryginalna powieść autora "Korekt". Indyjski spisek w Saint Louis, infiltracja, stworzenie kliki, lobbing, działalność wywrotowa. Ciekawie przedstawiona postać hinduskiej komendantki i intrygantki oraz miejscowego giganta przedsiębiorczości. Oprócz wątków szpiegowsko-politycznych było też trochę obyczajówki, przedstawienie amerykańskiego społeczeństwa i ich...

Bardzo dobrze opisani ludzie, ich motywacje i charaktery. Relacje i uwikłania.

Bardzo dobrze opisani ludzie, ich motywacje i charaktery. Relacje i uwikłania.

Angażująca lektura. Napisana specyficznym językiem, o powolnej dość płaskiej akcji. Jako debiutancka powieść z pewnością warta uwagi, jednak pokazuje przepaść między literaturą europejską i amerykańską. To, co za oceanem jest kultowym hitem, po naszej stronie wydaje się dość trudne w odbiorze. Zdecydowanym minusem Dwudziestego Siódmego Miasta są bohaterowie - mało wyraziści, nudnawi i nieprzywiązujący do siebie.
Mimo wszystko warto się zapoznać - właśnie ze względu na popularność pozycji w USA. O gustach się przecież nie dyskutuje...

Angażująca lektura. Napisana specyficznym językiem, o powolnej dość płaskiej akcji. Jako debiutancka powieść z pewnością warta uwagi, jednak pokazuje przepaść między literaturą europejską i amerykańską. To, co za oceanem jest kultowym hitem, po naszej stronie wydaje się dość trudne w odbiorze. Zdecydowanym minusem Dwudziestego Siódmego Miasta są bohaterowie - mało...

Czuć nadchodzący wraz z "Wolnością" geniusz, ale to jeszcze nawet nie powiew. Ot, lekki taki wietrzyk. Z ciekawości warto, czyta się lekko (pomimo pewnych luk narracyjnych),ale cudów proszę się nie spodziewać!

Czuć nadchodzący wraz z "Wolnością" geniusz, ale to jeszcze nawet nie powiew. Ot, lekki taki wietrzyk. Z ciekawości warto, czyta się lekko (pomimo pewnych luk narracyjnych),ale cudów proszę się nie spodziewać!

Nie wiem, co mam napisać. Nie pamiętam czy to skończyłem czytać. Tyle na temat. Pomimo całej sympatii dla autora, i przeczytanych wszystkich poprzednich tytułów, cholera nie dałem rady kolejny raz.

Nie wiem, co mam napisać. Nie pamiętam czy to skończyłem czytać. Tyle na temat. Pomimo całej sympatii dla autora, i przeczytanych wszystkich poprzednich tytułów, cholera nie dałem rady kolejny raz.

Był potężny, był bogaty
Był szczęśliwy, chwalił Pana
Był bogaty, był szczęśliwy
Był potężny, chwalił Pana

A ty zabierz mu wszystko, co jego
Zabierz mu wszystko, co jego
Zabierz mu wszystko, co jego
Ale nie rusz jego samego

Stracił dom, stracił szczęście
Stracił zdrowie, a chwalił Pana
Stracił swe dzieci, stracił szczęście
Stracił wszystko, a chwalił Pana

Amerykański Hiob...bóg za to hinduski..Pogmatwanie,poplątanie...można człowieka osaczyć,można postawić nagiego na rynku,można gmerać w mózgu i w majtkach...co zostanie???
Widać,że to debiut,widać,że się rozlazło,ale widać potencjał..i te drobiazgowe szczególiki.I te opisy...i rozchybotanie postaci...czyli fragmenty są i choćby dla nich warto...

Był potężny, był bogaty
Był szczęśliwy, chwalił Pana
Był bogaty, był szczęśliwy
Był potężny, chwalił Pana

A ty zabierz mu wszystko, co jego
Zabierz mu wszystko, co jego
Zabierz mu wszystko, co jego
Ale nie rusz jego samego

Stracił dom, stracił szczęście
Stracił zdrowie, a chwalił Pana
Stracił swe dzieci, stracił szczęście
Stracił wszystko, a chwalił Pana...

"This pointless book is so pointless it's... pointless. So pointless!"

"This pointless book is so pointless it's... pointless. So pointless!"

Przeciętna, żeby nie powiedzieć, że bardzo przeciętna powieść. Najsłabsza ze wszystkich książek tego autora, pewnie dlatego, że to debiut.
Początek obiecujący, potem nudy. Ostatnie 60-70 stron najlepsze.

Przeciętna, żeby nie powiedzieć, że bardzo przeciętna powieść. Najsłabsza ze wszystkich książek tego autora, pewnie dlatego, że to debiut.
Początek obiecujący, potem nudy. Ostatnie 60-70 stron najlepsze.

Nudziarstwo. Płaska, zupełnie nie angażująca historia. Mnogość postaci (z których niektóre są w zasadzie zbędne) sprawia, że nie ma miejsca na potraktowanie ich więcej niż powierzchownie. W rezultacie trudno naprawdę interesować się losami którejkolwiek z nich. Postaci kobiece ciekawie zarysowane, ale niedorozwinięte i pozostawiające niedosyt. Intryga dziwaczna - przekombinowana, ale i naiwna. Styl jeszcze wyraźnie nieukształtowany i wymagający dopracowania. Intrygujący, choć nie zawsze na poziomie. Nie ma się czego złapać, aby debiut Franzena obronić.

Nudziarstwo. Płaska, zupełnie nie angażująca historia. Mnogość postaci (z których niektóre są w zasadzie zbędne) sprawia, że nie ma miejsca na potraktowanie ich więcej niż powierzchownie. W rezultacie trudno naprawdę interesować się losami którejkolwiek z nich. Postaci kobiece ciekawie zarysowane, ale niedorozwinięte i pozostawiające niedosyt. Intryga dziwaczna -...

Jonathana Franzena czytam od tyłu, tj. od wspaniałej "Wolności". Tym razem wydawnictwo Sonia Draga daje nam okazję do zapoznania się z jego debiutem powieściowym. Jak to z debiutami bywa, nie wszystko jest tak jak, zapewne, autor sobie zaplanował. Od razu w oczy rzuca się świetna technika narracyjna, która w ogóle jest charakterystyczna dla pisarzy amerykańskich (niedaleko pada jabłko od jabłoni vide: scenarzyści seriali made in USA). Franzen posiada zdolność oddawania rzeczywistości w sposób pieczołowity i dokładny. To ogromna zaleta, gdyż czytając jego powieści, czytelnik po prostu wchodzi do trójwymiarowego świata na kartach książki. "Dwudzieste Siódme Miasto" to historia upadku St. Louis. Od początku towarzyszy nam uczucie "to się nie może skończyć dobrze". I tak w istocie się dzieje. Natłok postaci sprawia, że rysy psychologiczne są niedokładne i ciut zbyt płytkie. Najbardziej widoczne to jest w przypadku głównej sprawczyni S. Dżammu, a szkoda bo mogła to być fantastyczna postać kobieca. Warto przeczytać tę książkę i pomyśleć sobie jak to byłoby dobrze mieć takiego pisarza w Polsce, który nie chowa się za mglistymi analogiami lub oparami środków odurzających i potrafi opisać dosadnie rzeczywistość.

Jonathana Franzena czytam od tyłu, tj. od wspaniałej "Wolności". Tym razem wydawnictwo Sonia Draga daje nam okazję do zapoznania się z jego debiutem powieściowym. Jak to z debiutami bywa, nie wszystko jest tak jak, zapewne, autor sobie zaplanował. Od razu w oczy rzuca się świetna technika narracyjna, która w ogóle jest charakterystyczna dla pisarzy amerykańskich (niedaleko...