Powieści obyczajowe to rodzaj książek, które dość łatwo zepsuć. Wystarczy temat, który zostanie poprowadzony zbyt lekko albo też naiwna akcja. Zawsze podchodzę do nich z pewną obawą – chyba, że sięgam po sprawdzonych autorów, np. Jodi Picoult lub Richard Paul Evans. Na dodatek książki z serii „Leniwa Niedziela” nie wywarły na mnie oszołamiającego wrażenia. Przed „Szczęściem w twoich oczach” Caroline Leavitt stało, więc trudne zadanie.
Isabelle oraz April to dwie kobiety żyjące w jednym mieście, których drogi możliwe, że przecięły się, gdy robiły zakupy w tym samym supermarkecie lub spacerowały po plaży. Do pewnego dnia nie miały o sobie świadomości. Każda z nich prowadziła swoje życie. Isabelle żyła u boku Luka i pracowała w studiu fotograficznym. Jej życie wydawało się ułożone do momenty, gdy dowiedziała się, że mąż ma kochankę i na dodatek będzie miał z nią dziecko. Postanawia odejść od niewiernego mężczyzny i ta podróż zmienia jej życie na zawsze… April ma męża Charliego i synka Sama. Pracuje, jako kelnerka i lubi swoją pracę. Całą swoją energię koncentruje na tym, aby życie jej syna, który ma astmę było jak najłatwiejsze i najmniej odbiegało od życia rówieśników. Charlie myślał, że są szczęśliwi. Nigdy nie podejrzewał, że jedna kłótnia może doprowadzić żonę do ucieczki… Ucieczki, która zmienia życie jego oraz syna raz na zawsze.
„Szczęście w twoich oczach” to książka dość specyficzna, ale jednocześnie zwyczajna. Myślę, że w pewien sposób jest również magiczna. Dwie kobiety, dwie rodziny, które żyły w jednym mieście połączył tragiczny los. Los, który pozostawił pytanie: Dlaczego ona, a nie ja? Bez żadnej odpowiedzi. Isabelle oraz April to zupełnie dwie różne bohaterki. Widać to od razu po ich życiach rodzinnych. Isabelle nie ma udanego małżeństwa, problemy w kontaktach z matką. April jest żoną i matką, czyli ma wszystko, czego pragnie Isabelle. April lubi swoją pracę, a Isabelle czuje, że się dusi w małym miasteczku i nierozwojowym studiu fotograficznym, w którym pracuje. Chociaż, gdy poznamy historię lepiej i dobrniemy do jej końca jesteśmy też wstanie stwierdzić, że bohaterki miały również cechy wspólne.
Na początku nie bardzo przypadła mi do gustu Isabelle, bo wydawało mi się osobą wiecznie narzekającą i z niczego niezadowoloną. Z czasem jednak, gdy poznałam bliżej April to właśnie matka Sama zaczęła być dla mnie tą bardziej irytującą. Jej zachowanie było kompletnie absurdalne. Nie rozumiałam jej zachowania, jako matki i tego, co chciała zrobić własnemu dziecku. Odniosłam wrażenie, że ona i Charlie za szybko wzięli ślub, że April była po prostu niedojrzała. Kochała syna, bo poświęcała wszystko żeby wyleczyć go z astmy, ale to, co chciała zrobić było bardzo egoistyczne.
Caroline Leavitt stworzyła powieść o tym jak ludzie radzą sobie z żałobą, ale również jak wygląda życie osób, które przeżyły wypadki samochodowe. Byłam wstanie poczuć strach Isabelle po wypadku, gdy wsiadała do auta. Rozumiałam pragnienie Sama. Postać chłopca była najbardziej realistyczna. Byłam nim oczarowana. Tym jak się zachowywał i jego dziecięcą wiarą. Czasami tęsknie za tymi dziecięcymi marzeniami i wiarą, że wszystko jest możliwe. Oczywiście każdy również inaczej przechodzi żałobę, ale pokazane jest to, że rodzice nie mają czasu na zbyt długie bycie w strefie straty. Szybko muszą się ogarnąć, bo czekają na nich dzieci. Trochę pewnie Wam zdradziłam z treści, ale trudno jest przy tej książce tego nie zrobić.
Zakończenie książki bardzo mnie zaskoczyło. Spodziewałam się czegoś innego. Miałam też zupełnie na coś innego nadzieję. Jednak, gdy piszę tę recenzję kilka dni po przeczytaniu „Szczęścia w twoich oczach” uważam, że jest ono dobre i pasujące do treści. Nieprzesadzone, ale realne. Moim jednym zarzutem jest to, że momentami książka jest zbyt nużąca. Ciężko się też w nią wchodzi.
Osobiście polecam i jest to jedna z lepszych książek z serii „Leniwa Niedziela” jakie do tej pory przeczytałam. Warta uwagi i warta, żeby o niej mówić. Nie jest łatwa, ale porusza ważny temat. Proszę czytajcie tę książkę!

"Możesz hojnie obdarowywać innych troską i miłością. Możesz przestrzegać wszystkich przykazań, które uważasz za słuszne, a świat mimo to daje ci po głowie. Nie ma przyczyny i skutku. Nie ma żadnej karmy." ~ Caroline Leavitt, Szczęście w twoich oczach, Warszawa 2013, s. 85-86.

Powieści obyczajowe to rodzaj książek, które dość łatwo zepsuć. Wystarczy temat, który zostanie poprowadzony zbyt lekko albo też naiwna akcja. Zawsze podchodzę do nich z pewną obawą – chyba, że sięgam po sprawdzonych autorów, np. Jodi Picoult lub Richard Paul Evans. Na dodatek książki z serii „Leniwa Niedziela” nie wywarły na mnie oszołamiającego wrażenia. Przed „Szczęściem...

Troszkę dziwna ta książka, zaskakujące zakończenie, parę nieścisłości - razi mnie to i tak, początek mega, zainteresowana czytam dalej- pomysł ciekawy i dobrze prowadzony a później właśnie, dziwniej troszkę ale dobrnięcie do końca nie bylo mordęgą także polecam generalnie)

Troszkę dziwna ta książka, zaskakujące zakończenie, parę nieścisłości - razi mnie to i tak, początek mega, zainteresowana czytam dalej- pomysł ciekawy i dobrze prowadzony a później właśnie, dziwniej troszkę ale dobrnięcie do końca nie bylo mordęgą także polecam generalnie)

Akurat tak się zdarzyło, że jedna po drugiej przeczytałam dwie książki traktujące o stracie i bólu po śmierci bliskiej osoby, której na dodatek towarzyszyły nie do końca jasne okoliczności.
Mimo że tematyka była podobna, to historie zupełnie inne. Odmienny też sposób pisania i przekazywania emocji. To właśnie tę różnorodność najbardziej lubię w literaturze. Nigdy nie znudzą mi się te opowieści.
Caroline Leavitt zainteresowała mnie swoją książką.
To dobrze napisana obyczajówka. Jej największą zaletą jest zaskakująco poprowadzona akcja. Gdy wydaje się, że pisarka powieli pewien schemat obyczajowy zbliżający tę historię do romansu, historia toczy się zupełnie inaczej. Do końca myślałam o innym zakończeniu.
Dwie kobiety, które odchodzą od swoich mężów styka ze sobą los. Jedna z nich ginie, druga długo przeżywa żałobę. W pewien sposób ich losy są połączone.
Dobrze nakreślone postacie - pełne wewnętrznych emocji, przeżyć, radzenia sobie ze stratą i próbami ułożenia sobie życia na nowo, dylematów, skomplikowanych wyborów, które okażą się ważyć na całym życiu.
Książka dobra dla miłośniczek dobrych powieści obyczjowych.
Na razie jeszcze tylko jedna książka tej pisarki czeka na przeczytanie.

Akurat tak się zdarzyło, że jedna po drugiej przeczytałam dwie książki traktujące o stracie i bólu po śmierci bliskiej osoby, której na dodatek towarzyszyły nie do końca jasne okoliczności.
Mimo że tematyka była podobna, to historie zupełnie inne. Odmienny też sposób pisania i przekazywania emocji. To właśnie tę różnorodność najbardziej lubię w literaturze. Nigdy nie znudzą...

"Szczęście w twoich oczach " to powieść obyczajowa z serii "Leniwa Niedziela" reklamowana jako wzruszająca opowieść o miłości, zdradzie i o tym jak łatwo przegapić szansę na szczęście. Opowieść Caroline Leavitt rozpoczyna się właśnie od zderzenia się dwóch światów: April i Isabelli. Zbiegiem okoliczności jest to, że obie kobiety, z zupełnie innych powodów uciekają od swoich mężów, a skrzyżowanie się ich dróg powoduje wypadek i śmierć jednej z nich. Poznajemy skutki tego spotkania a dopiero z czasem i biegiem słów odkrywamy drogę, która do niego doprowadziła. Obie bohaterki na naszych oczach zmieniają się i ewoluuają, choć każda w innym tempie i kierunku. Tsk jsk do April jaki do Isabelle nie zapałałam sympatią. Zastanawiam się dlaczego Caroline Leavitt sięgnęła po tak trudny temat, a potem potraktowała go tak powierzchownie, dlaczego nie pozwoliła zabrzmieć wszystkim towarzyszącym żałobie uczuciom a za to niemal od razu uwikłała bohaterów w nowe związki? Dlaczego połączyła sprawcę tragedii z jej ofiarami? Zakończenie także nieco zaskakuje. Mam wrażenie że autorka chciała zakończyć te historię zupełnie inaczej. Ogólnie rzecz ujmując autorka ciekawie wykreowała bohaterów, użyła przeciwstawieństw, jasno określiła granice, wzrusza, porusza, dała możliwość własnej oceny, refleksji, w żadnym wypadku nie moralizuje. Dobry obyczaj, opisujący skomplikowane losy ludzi. Polecam.

"Szczęście w twoich oczach " to powieść obyczajowa z serii "Leniwa Niedziela" reklamowana jako wzruszająca opowieść o miłości, zdradzie i o tym jak łatwo przegapić szansę na szczęście. Opowieść Caroline Leavitt rozpoczyna się właśnie od zderzenia się dwóch światów: April i Isabelli. Zbiegiem okoliczności jest to, że obie kobiety, z zupełnie innych powodów uciekają od swoich...

polecam. Wbrew pozorom romansu albo obyczaju okazuje się to dość ciężka książka o miłości, zdradzie, wyborach, które są ciężkie, wybaczeniu, przegapieniu szansy na szczęście i zrozumieniu. Przez większą część książki może się wydawać, że to ciepła obyczajowa książka o straconej miłości, odnalezionej miłości i przewrotności losu a potem okazuje się, że to jednak książka o dokonywaniu wyborów, głownie dotyczących naszych bliskich i nas samych, naszej drogi w życiu i wyborów jakie się z tym wiążą. Maksymalne zaskoczenie i naprawdę szczerze polecam.

polecam. Wbrew pozorom romansu albo obyczaju okazuje się to dość ciężka książka o miłości, zdradzie, wyborach, które są ciężkie, wybaczeniu, przegapieniu szansy na szczęście i zrozumieniu. Przez większą część książki może się wydawać, że to ciepła obyczajowa książka o straconej miłości, odnalezionej miłości i przewrotności losu a potem okazuje się, że to jednak książka o...

"Szczęście w twoich oczach" to jedna z powieści wydanych w serii "Leniwa Niedziela", będącej obietnicą miłych, odprężających chwil z życiową opowieścią. I faktycznie, mamy tu do czynienia z książką obyczajową, jednak mile zaskakującą dojrzałością podejścia do skomplikowanych tematów i ... nieprzewidywalnością.

Isabell i April to dwie kobiety o bardzo odmiennym charakterze. Prawdopodobnie nigdy by się nie zaprzyjaźniły, przewrotny los łączy jednak ich historie. Obie opuszczają swoich partnerów i ruszają w drogę, która dla jednej z nich skończy się tragicznie. Ta która przeżyje będzie odtąd żyła z piętnej tej, której zabraknie...

Caroline Leavitt, amerykańska powieściopisarka, scenarzystka, felietonistka i recenzentka, podjęła trudny problem życia po śmierci bliskiej osoby. Robi to bardzo kompleksowo, poznajemy zarówno osobę dorosłą, jak i dziecko, które boryka się z bolesną stratą. Pojawia się również postać, która przeżyła wypadek, dla której sam fakt, że w nim uczestniczyła jest wystarczający, by czuć się nieco ... winną. Każda z tych osób przeżywa własny dramat i próbuje na nowo poukładać sobie życie. Czy znajdzie się w nim miejsce dla kogoś, kto mógłby zająć puste miejsce? Czy wystarczy sił, by spojrzeć w przyszłość i nie zadręczać się tym, na co nie ma się już wpływu? Szalenie skomplikowany temat znalazł bardzo interesujące rozwinięcie w tej mądrej i dojrzałej powieści. Jakby tego było mało, pojawia się problem zdrady, pogodzenia z chorobą dziecka, życia z ułomnością. Biorąc pod uwagę stosunkowo małą liczbę bohaterów aż trudno uwierzyć, że historia nie straciła nic ze swojej lekkości i czyta się ją ... z przyjemnością.

Główne bohaterki to kobiety o złożonej osobowości, z których każdą los w jakiś sposób doświadczył. Obie mają za sobą trudne chwile, mimo to do jednej z nich czytelnik naturalnie się garnie, druga wzbudza natomiast negatywne emocje. Być może po prostu łatwiej nam obiektywnie ocenić sytuajcę i trudniej pogodzić się z faktem, że zagubiona kobieta zaczyna podejmować złe decyzje?

Caroline Leavitt udowodniła, że można stworzyć opowieść o trudnych tematach, dojrzałą, a mimo to na swój sposób lekką i przyjemną. To powieść obyczajowa, jednak brak w niej jakże powszechnych banałów, schematów, rozwiązań na skróty. To niebanalna historia, która na dłużej zapada w pamięć. Zachęcam.

http://alison-2.blogspot.de/2017/09/szczescie-w-twoich-oczach-caroline.html

"Szczęście w twoich oczach" to jedna z powieści wydanych w serii "Leniwa Niedziela", będącej obietnicą miłych, odprężających chwil z życiową opowieścią. I faktycznie, mamy tu do czynienia z książką obyczajową, jednak mile zaskakującą dojrzałością podejścia do skomplikowanych tematów i ... nieprzewidywalnością.

Isabell i April to dwie kobiety o bardzo odmiennym charakterze....

Dobry obyczaj, opisujący skomplikowane losy ludzi. Rysy psychologiczne bohaterów zostały dobrze odzwierciedlone, postacie pełnowymiarowe i prawdziwe. Czytałam z przyjemnością. Książka potrafi trzymać w napięciu, a akcja czasami zaskakuje. Świetnie pokazane, jak nasze wybory determinują naszą przyszłość. Czy naprawdę istnieje tylko jedyny człowiek, przy którym będziesz spełniona i szczęśliwa? Czy można być szczęśliwym mniej lub bardziej? Czy rezygnując dziś z miłości, już nigdy nie będziesz mogła zachwycać się życiem ? Całe szczęście autorka nie przedstawia nam jedynych prawd objawionych. A między czernią a bielą jest jeszcze wiele innych odcieni. Optymistyczne przesłanie jest takie, że jeśli nawet kiedyś źle wybrałaś – jutro może znów wydarzyć się coś niepowtarzalnego, co zmieni twoje życie.

Dobry obyczaj, opisujący skomplikowane losy ludzi. Rysy psychologiczne bohaterów zostały dobrze odzwierciedlone, postacie pełnowymiarowe i prawdziwe. Czytałam z przyjemnością. Książka potrafi trzymać w napięciu, a akcja czasami zaskakuje. Świetnie pokazane, jak nasze wybory determinują naszą przyszłość. Czy naprawdę istnieje tylko jedyny człowiek, przy którym będziesz...

Piękna, mądra. Wzrusza od pierwszych stron, wyzwala wiele emocji. Poczułam wielką złość na April- matkę, żonę jak mogła, co nią kierowało nie rozumiem, nie ogarniam.

A potem po tych wszystkich zdarzeniach bardzo pragnęłam szczęścia Isabelle małego Sama, jego ojca, ale ...autorka zdecydowała inaczej. Polecam

Piękna, mądra. Wzrusza od pierwszych stron, wyzwala wiele emocji. Poczułam wielką złość na April- matkę, żonę jak mogła, co nią kierowało nie rozumiem, nie ogarniam.

A potem po tych wszystkich zdarzeniach bardzo pragnęłam szczęścia Isabelle małego Sama, jego ojca, ale ...autorka zdecydowała inaczej. Polecam

Książka rozpoczęła się naprawdę świetnie. Wciąż myślałam tylko o tym aby dowiedzieć się co zdarzy się dalej. Zaowocowała nawet całkowitym brakiem snu jednej nocy...aż do przewidzianego momentu całej historii i... pozostałe 150 stron wydawało się jakby niepotrzebne. Mam wrażenie że autorka chciała zakończyć te historię zupełnie inaczej. Ogólnie- czytało się naprawdę przyjemnie, książka ciekawa jak już pisałam do pewnego momentu.

Książka rozpoczęła się naprawdę świetnie. Wciąż myślałam tylko o tym aby dowiedzieć się co zdarzy się dalej. Zaowocowała nawet całkowitym brakiem snu jednej nocy...aż do przewidzianego momentu całej historii i... pozostałe 150 stron wydawało się jakby niepotrzebne. Mam wrażenie że autorka chciała zakończyć te historię zupełnie inaczej. Ogólnie- czytało się naprawdę...

Mimo iż ostatecznie oceniam tę lekturę dość wysoko to jednak były momenty podczas czytania, przez które pozostanie mi ambiwalentny stosunek do jej treści. Początek chwyta mocno poprzez tragiczne zdarzenie, warunkujące dalszy przebieg fabuły, a przede wszystkim zachowanie bohaterów. Może niektórym wydać się dziwne, że osoby okaleczone, głównie emocjonalnie, za sprawą wypadku, zaczynają lgnąc do siebie. Ale przecież coś co zmienia kierunek naszego życia, ma ogromny wpływ na nas i postrzeganie wszystkiego wokół. Z jednej strony ci co przeżyli mają prawo budować na nowo, z drugiej strony miażdży ich bagaż tragedii i mogą uważać, iż nie zasługują na nic dobrego.
Zbiegiem okoliczności jest to, że obie kobiety, z zupełnie innych powodów uciekają od swoich mężów, a skrzyżowanie się ich dróg powoduje wypadek i śmierć jednej z nich. Jednocześnie to też otwiera reszcie oczy na fakt, co dla nich ważne, a czego im do tej pory brakowało. To jak otrzymanie nowego życia - jakkolwiek brutalnie to zabrzmi w obliczu śmierci jednej z bohaterek - i albo skorzysta się z okazji i zacznie się koncentrować na tworzeniu swojej historii albo popadnie w otępienie i przepuści kolejną szanse.
Zafundowano mi historię rozdzierającą wewnętrznie przeżyciami ludzi, którzy nie są w stanie w tym samym momencie podjąć jednomyślnej decyzji względem wspólnej przyszłości. To rozdziela ich fizycznie tworząc poniekąd pustkę emocjonalną.

Znamienne dla treści jest to, iż przez cały czas towarzyszy nastrój melancholii, tok wydarzeń został już do końca naznaczony tragedią z pierwszych stron lektury. Nawet wtedy, gdy są iskry radości przeczuwa się, że to długo nie potrwa, jakby ich uczestnicy na to nie zasługiwali. Uważam, że postaci są naładowane emocjami adekwatnie do przeżywanych sytuacji. I nawet jeśli w jakimś momencie niezdecydowanie Charliego względem Isabell moze nas drażnić, to moim zdaniem jest to prawdziwe względem tego co przeżył, nie tylko w życiu dorosłym, ale przede wszystkim jako chłopiec nieszczególnie budzący troskę swoich rodziców.

Dobrze zaprezentowana opowieść tak pod względem stylistycznym, jak i przedstawiającym motywacje bohaterów. Narracja daje odczuć przygnębienie i żal bohaterów. Takie chyba jest życie większości ludzi, podszyte niespełnieniem. Podąża sie ścieżką subtelnie wykreowaną przez autorkę, uwrażliwiającą nas na ludzkie dramaty, a przy tym nie ma podtykania pod nos jednoznacznych odpowiedzi i ocen postaci.
Caroline Leavitt nie jest banalna w swej książce, nie posługuje się schematami, ogranymi scenariuszami żeby tylko wyciskać z nas łzy. Możliwe, że to ciężka atmosfera bólu i rozterek bohaterów buduje taki klimat całości, że trudno mi było zdecydować się co do jej oceny, ale to zaskakująco dobra pozycja. Chociaż... przyglądając się temu uważnie można pokusić się o stwierdzenie, że ma tendencję do budowania klimatu z niejednego dramatycznego filmu i stąd moje mieszane, aczkolwiek generalnie pozytywne odczucia.

Mimo iż ostatecznie oceniam tę lekturę dość wysoko to jednak były momenty podczas czytania, przez które pozostanie mi ambiwalentny stosunek do jej treści. Początek chwyta mocno poprzez tragiczne zdarzenie, warunkujące dalszy przebieg fabuły, a przede wszystkim zachowanie bohaterów. Może niektórym wydać się dziwne, że osoby okaleczone, głównie emocjonalnie, za sprawą...