Tully i Kate poznają się jako nastoletnie dziewczynki, które dzieli niemal wszystko – począwszy od życia po dwóch stronach tytułowego Firefly Lane (Alei Świetlików), przez usposobienie, na rodzinach skończywszy. Jednak, jak to bywa z przewrotnym losem, przeciwieństwa przyciągają się z zawrotną siłą, co owocuje opowieścią obejmującą blisko trzydzieści lat przyjaźni, która zobaczy niejeden wzlot i upadek. Zmagania z okresem dorastania, wkraczanie w dorosłość, trudne wybory i szukanie własnej drogi w życiu scementują przyjaźń Kate i Tully, ale nawet w takim fundamencie z czasem zaczną pojawiać się rysy. Czy przyjaźń przetrwa, gdy wpadnie w sam środek życiowej burzy?

„Firefly Lane” wydano po raz pierwszy w 2008 roku i jest to tytuł, który reprezentuje współczesną obyczajową odsłonę twórczości autorki. Kristin Hannah poświęciła temu obszarowi znaczną część swojej kariery – blisko czternaście tytułów. Obecnie można za to zaobserwować większe zainteresowanie pisarki prozą historyczną z mocną płaszczyzną obyczajową; przedstawia m.in. codzienność Wielkiej depresji („Gdzie poniesie wiatr”), II wojny światowej („Słowik”), lat 70. („Wielka samotność”). Gdy pochylimy się nad twórczością autorki jako całością, dostrzeżemy, że bez względu na to, o jakich czasach opowiada, zawsze w centrum jej zainteresowania znajdują się losy kobiet wystawianych na próbę, które walczą o siebie, swoją godność, bliskich, a nawet przetrwanie. Obserwujemy ich oczami rzeczywistość, w jakiej przyszło im żyć i dostrzegamy, jak uniwersalne są wyzwania stawiane przez życie. Siła kobiet i więzi między nimi, nawet jeśli są one skomplikowane, również stanowi stały element opowiadanych historii i nie inaczej jest w „Firefly Lane”.

Kristin Hannah ma dar, jeśli chodzi o opisywanie obejmującej dekady panoramy życia, tego, jak bohaterki dorastają, zmieniają się, przewartościowują swoje życie i konfrontują marzenia i plany z rzeczywistością, jak mierzą się z często dramatycznymi sytuacjami i jak zmieniają się ich relacje z najbliższymi: przyjaciółkami, dziećmi, partnerami. Obserwowanie zmieniających się dekad, które czasem symbolizują subtelne, pojedyncze sceny, a innym razem całe rozdziały dokumentujące codzienność, niepostrzeżenie wciąga nas w losy bohaterek i nie pozwala się oderwać. Autorka dzieli historię na dwie ścieżki, które czasem przeplatają się, a czasem biegną obok siebie, ukazując różne obrazy kamieni milowych, które w swoich życiach osiągają bohaterki. Kate i Tully różnią się od siebie, jednocześnie prezentując dość typowe postawy, jeśli mówimy o kreowaniu postaci kobiecych — kariera kontra rodzina to wielokrotnie przerabiane zagadnienie — ale w wykonaniu Hannah wypada to interesująco z dwóch względów. Po pierwsze, stara się ona ożywić sylwetki bohaterek, stworzyć im bogate zaplecze w postaci osobistych historii, które tłumaczą ich motywacje i stają się rdzeniem przyjaźni. Różnica charakterów, zmieniających się z czasem potrzeb i przeżyć wpływa na dynamikę ich relacji; to nie jest idealna przyjaźń, bo łączy je trudna, naznaczona życiowymi perturbacjami więź, która niejednego czytelnika i niejedną czytelniczkę skłoni do rozmyślań i wysnucia własnej oceny na temat ich postępowania. Po drugie, podczas lektury nie da się powstrzymać emocji – zarówno pozytywnych, jak i negatywnych – bo za sprawą dawki dramatyzmu wprowadzonej przez autorkę, decyzje bohaterek oraz to, co im się przytrafia z rąk losu i innych osób, nie pozwala na obojętność. Będziecie się cieszyć, smucić, złościć, żywić nadzieję, wzruszać, kibicować i krytykować przyjaciółki, ale nie rozstaniecie się z nimi aż do końca, jak na prawdziwą przyjaźń przystało.

Kristin Hannah przeprowadza nas przez dwie wersje życia, w których zdaje się istnieć tylko jedna stała – najlepsza przyjaciółka, która zna nas tak dobrze, jak nikt inny i która niejedno z nami przeżyła. Losy Tully i Kate to gotowy materiał na poruszający serial, bezlitośnie wyciskający łzy i wciągający w samo serce życiowych zawirowań. Nic więc dziwnego, że Netflix zdecydował się na zekranizowanie tej powieści. A to jeszcze nie koniec – autorka napisała także drugi tom, „Fly Away”, więc nie będzie to nasz ostatni spacer Aleją Świetlików.

Natalia Karolak