Serce porywa,
Za dusze łapie,
Łzy wyciska
I po głowie drapie.
W nocy sny niesie,
W dzień dobrą nowinę.
Dobre i złe w emocje zamienia
I cieszy się z człowiekiem
I za żałobnym orszakiem podąża

Bo poezja jest życiem,
I życie jest poezją…

Serce porywa,
Za dusze łapie,
Łzy wyciska
I po głowie drapie.
W nocy sny niesie,
W dzień dobrą nowinę.
Dobre i złe w emocje zamienia
I cieszy się z człowiekiem
I za żałobnym orszakiem podąża

Bo poezja jest życiem,
I życie jest poezją…

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Wiersz nie wydaje się być ani obrazem, ani notatką z myśli, ani ziemią, na której wyrastają prawdy, wartości. Przynajmniej nie w tym tkwi jego substancjalna pestka – coś, co sprawia, że obrasta w znaczenia – odnośniki do rzeczywistości, w której istnienie trzeba uwierzyć. Można wybrać się do galerii sztuki, można przeczytać filozoficzny traktat, można zasłuchać się w wykład profesora etyki, by odkryć wszystko to, co w poezji bywa jedynie zasugerowane, wykorzystane jako medium. Myślę, że świat poetycki to przestrzeń całkowicie autonomiczna – przez to jednak nie hermetyczna, lecz tworząca wyjątkową otwartość, zachęcającą przybysza – tubylca do odczytania jej znaków w dowolnej (bo wyobrażeniowej) kolejności i konfiguracji, zawsze zakorzenionej w słowie. A żaden układ nie tworzy kształtów, godzących w hermeneutyczną (i egzystencjalną) integralność innego deszyfratora; więcej - tworzy niepowtarzalne mosty "międzymonadycznych" lirycznych porozumień.
Poezję można porównać tylko do poezji. Reszty nie trzeba dopowiadać.

Wiersz nie wydaje się być ani obrazem, ani notatką z myśli, ani ziemią, na której wyrastają prawdy, wartości. Przynajmniej nie w tym tkwi jego substancjalna pestka – coś, co sprawia, że obrasta w znaczenia – odnośniki do rzeczywistości, w której istnienie trzeba uwierzyć. Można wybrać się do galerii sztuki, można przeczytać filozoficzny traktat, można zasłuchać się w wykład...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Po Szymborskiej dostałam nie tylko swoje nazwisko
Które po świecie noszę z dumą.
Jej poezje czuję bardzo blisko
Jest dla mnie codzienną perfumą.

Poezja jest błogosławieństwem,
Lecz trzema ja umiejętnie odczytać
Dla wielu ludzi jest przekleństwem
By sens poezji wychwytać.

Dla mnie poezja jest sensem życia
Nie umiem bez niej funkcjonować
Dzięki niej poznaję życiowe odkrycia
Potrafi mnie też do szczęścia motywować

Co zawdzięczam polskiej poezji?
Wiele w życiu wspaniałej finezji

Po Szymborskiej dostałam nie tylko swoje nazwisko
Które po świecie noszę z dumą.
Jej poezje czuję bardzo blisko
Jest dla mnie codzienną perfumą.

Poezja jest błogosławieństwem,
Lecz trzema ja umiejętnie odczytać
Dla wielu ludzi jest przekleństwem
By sens poezji wychwytać.

Dla mnie poezja jest sensem życia
Nie umiem bez niej funkcjonować
Dzięki niej poznaję życiowe odkrycia
...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

poezja
to pisanie
z wysokości
źdźbła trawy
ginącego
pod butem
nieuważnego przechodnia

z wysokości
słowiczych treli
i lotu jaskółki

słonecznych promieni
ogrzewających
mrówkę
ważkę
biedronkę

i mieniące się w deszczu
zwykłe słowa

o które najtrudniej
na papierze

poezja
to pisanie
z wysokości
źdźbła trawy
ginącego
pod butem
nieuważnego przechodnia

z wysokości
słowiczych treli
i lotu jaskółki

słonecznych promieni
ogrzewających
mrówkę
ważkę
biedronkę

i mieniące się w deszczu
zwykłe słowa

o które najtrudniej
na papierze

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Poezja jest tajemnicą. Dzięki niej odkrywamy za każdym razem coś innego. To jak ślicznie zapakowany prezent, który otwieramy siedząc na podłodze. Każda wstążka, każdy kawałek kolorowego papiery odkrywa przed nami coś nowego. Coś, co przypomina delikatne tchnienie wiatru i powietrze, którym oddychamy. Moim zdaniem nie trzeba się nawet starać, żeby skupić się na rozumieniu poezji, ponieważ każdy znajdzie w niej coś dla siebie. Wystarczy jeden wers i jedna chwila by całkowicie odpłynąć i zakochać się. Myślę, że nie potrzeba wielu słów, wręcz przeciwnie. Poezja zawsze była, jest i będzie. Towarzyszka życia człowieka, najlepsza przyjaciółka, bez której nie wyobrażam sobie świata.

Poezja jest tajemnicą. Dzięki niej odkrywamy za każdym razem coś innego. To jak ślicznie zapakowany prezent, który otwieramy siedząc na podłodze. Każda wstążka, każdy kawałek kolorowego papiery odkrywa przed nami coś nowego. Coś, co przypomina delikatne tchnienie wiatru i powietrze, którym oddychamy. Moim zdaniem nie trzeba się nawet starać, żeby skupić się na rozumieniu...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Poezji nie da się jednoznacznie zdefiniować. Jest to zabawa słowem, które tworząc co raz nowsze frazy, produkują magię. Wywołując cały wachlarz emocji, docierają do głębi, do tej mistycznej duszy. Tylko ona byłaby w stanie kompletnie ten cud poezji określić. My, przyziemne szaraczki, którzy przemijają nie potrafimy tego zrobić. To jednak dobrze. Dzięki temu poznawanie każdego nowego wiersza porównać można do rozwiązywania zagadki. Wszystko to, te epitety i porównania, to ciągle za mało. Odpuszczę sobie tworzenie kolejnych niedokładnych definicji i wezmę przykład z Pani Szymborskiej, której twórczość i samą osobę podziwiam od dawna, i odpowiem po prostu, że nie wiem i będę "trzymać się tego jak zbawiennej poręczy".

Poezji nie da się jednoznacznie zdefiniować. Jest to zabawa słowem, które tworząc co raz nowsze frazy, produkują magię. Wywołując cały wachlarz emocji, docierają do głębi, do tej mistycznej duszy. Tylko ona byłaby w stanie kompletnie ten cud poezji określić. My, przyziemne szaraczki, którzy przemijają nie potrafimy tego zrobić. To jednak dobrze. Dzięki temu poznawanie...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Poezja
ucieczka,
od szarej rzeczywistości.

Poezja
wiara,
na lepsze jutro.

Poezja
odnajdywanie,
własnego Ja.

Poezja
miłość,
do słowa.

Poezja
podróż,
w nieznane.

Poezja
wyliczanie,
jej nic nie daje.

Poezja,
dla każdego,
indywiduum osobna,
nie sposób jej zdefiniować,
jest zwyczajnie cudowna.

Poezja
ucieczka,
od szarej rzeczywistości.

Poezja
wiara,
na lepsze jutro.

Poezja
odnajdywanie,
własnego Ja.

Poezja
miłość,
do słowa.

Poezja
podróż,
w nieznane.

Poezja
wyliczanie,
jej nic nie daje.

Poezja,
dla każdego,
indywiduum osobna,
nie sposób jej zdefiniować,
jest zwyczajnie cudowna.

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Poezja

Jak zalety i wady,
Miłość i gniew
Pojednania i zwady,
Zapach kwitnących drzew,

Subiektywna
Piękna
Okryta fałszem,

___________________________mokrych od krwi sztandarów.

Gdzie patos i chorale,
Tam nie ma jej wcale.
Gdzie sztuka i trema,
Tam była, lecz

________________________________już jej nie ma

Więc pytasz:
Gdzie jest?

Odpowiadam pokornie:
Gdzie Morrison i Szymborska,
Pijani potwornie,
Gdzie dyskusja szorstka,

(bez składu, nierymowana dokładnie)
Nad pięknem zapadnie.

Poeta znajdzie ją wszędzie,
(przecież o tym wiecie!)
Nawet w sztormie, powstałym w klozecie.

Brązowy potwór znika – w przeraźliwym wyciu,
Sztuką jest znaleźć poezję – w codziennym życiu.

Poezja

Jak zalety i wady,
Miłość i gniew
Pojednania i zwady,
Zapach kwitnących drzew,

Subiektywna
Piękna
Okryta fałszem,

___________________________mokrych od krwi sztandarów.

Gdzie patos i chorale,
Tam nie ma jej wcale.
Gdzie sztuka i trema,
Tam była, lecz

________________________________już jej nie ma

Więc pytasz:
Gdzie jest?

Odpowiadam pokornie:
...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Poezja jest lustrem. Każdy widzi w nim siebie, ale za każdym razem odkrywa pewną tajemnicę. Na co dzień możemy być kimś innym, ale kiedy patrzymy w te zwierciadło, przypominamy sobie "kim jesteśmy".

Poezja jest lustrem. Każdy widzi w nim siebie, ale za każdym razem odkrywa pewną tajemnicę. Na co dzień możemy być kimś innym, ale kiedy patrzymy w te zwierciadło, przypominamy sobie "kim jesteśmy".

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post